H οικονομία έχει γίνει η γραμματική της πολιτικής. Οι κανόνες και οι κοινοτοπίες της επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά στον δημόσιο λόγο. Αλλά η οικονομία δεν είναι "ακριβής επιστήμη": η οικονομική γραμματική είναι μια μορφή μυθολογίας, μια πεποίθηση σε συλλογικές αναπαραστάσεις που άλλοτε ισχύουν κι άλλοτε όχι. Οι οικονομικοί μύθοι δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο και το δημοκρατικό πνεύμα: αυτό υποστηρίζει ο οικονομολόγος Eloi Laurent αποδομώντας τρεις μεγάλους μύθους - τον νεοφιλελευθερισμό, την ξενοφοβία (που παρουσιάζεται ως "εθνική προτίμηση") και τον σκεπτικισμό γύρω από την κλιματική αλλαγή. Ισχύει άραγε ότι μια δυναμική οικονομία της αγοράς οφείλεται στον ελεύθερο και δίκαιο ανταγωνισμό; Ισχύει ότι ο πλούτος πρέπει να δημιουργηθεί και ύστερα να αναδιανεμηθεί; Εκτυλίσσεται όντως "δημογραφική αντικατάσταση" κατά την οποία οι Ευρωπαίοι υποχωρούν πληθυσμιακά; Πόσο στοιχίζει τελικά η μετανάστευση; Πώς θα αντιμετωπίσουμε την περιβαλλοντική κρίση; Είναι όντως οι οικολόγοι εχθροί της καινοτομίας και της ανάπτυξης;


"Η δύναμη των οικονομικών μύθων συνίσταται στην αντιφατικότητά τους: όσα φέρνουν στο φως, άλλα τόσα αποσιωπούν. Και καταλαμβάνοντας όλο το πνεύμα μας δε μας αφήνουν να δούμε αυτό που κάθε φορά πραγματικά διακυβεύεται, για το οποίο θα έπρεπε να παλεύουμε και ν\' ανησυχούμε. Οι οικονομικοί μας μύθοι είναι πολιτικές μυθοποιήσεις. Ο Laurent δεν ισχυρίζεται ότι θα επαναφέρει τον ορθό λόγο έναντι του μύθου. Δεν υπάρχει αλήθεια στην οικονομία. Αυτό που προσπαθεί είναι ακριβώς να ξαναδώσει στον αναγνώστη την επιθυμία του προβληματισμού, του οποίου η προοδευτική εξαφάνιση βλάπτει σοβαρά την υγεία του δημοκρατικού διαλόγου μας".
εφ. Le Monde