Το βιβλίο με τράβηξε λόγω της υπέροχης φωτογραφίας στο εξώφυλλο και φυσικά λόγω του τίτλου. Ως βιβλιοθηκάριος που είμαι κι εγώ δε γινόταν να μην το ξεψαχνίσω κομματάκι!Έχουμε λοιπόν μια συλλογή τεσσάρων μεταφυσικών και μυστηριωδών ιστοριών, αρκετά καλογραμμένων που με ξενύχτησαν και τις αγάπησα.

Στο ομότιτλο διήγημα, ο αφηγητής έχει προσληφθεί στη θέση του γενικού διευθυντή στην περίφημη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Μεγάλης Μονής των Αθώων ενώ εργάζεται να πραγματοποιήσει ένα μεγάλο του όνειρο: να ολοκληρώσει την έρευνά του με τίτλο «Εξομολογήσεις συγγραφέων», στην οποία αποδομεί τα μεγάλα ονόματα της λογοτεχνίας, τεκμηριωμένα και με ακαδημαϊκό τρόπο (ο Προυστ ήταν φιλάσθενος, ο Καμί εύθικτος και φυματικός κλπ.). Ξαφνικά όμως αρχίζουν να πέφτουν βαριά βιβλία ξένων σημαντικών συγγραφέων πάνω σε εργαζόμενους της βιβλιοθήκης, σκοτώνοντάς τους. Ξεκινάνε οι έρευνες, ο διευθυντής αρχίζει ν’ ανησυχεί και κάποια στιγμή καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η ίδια η βιβλιοθήκη επιτίθεται στους ερευνητές και τους υπαλλήλους. Είναι αλήθεια αυτό; Και πώς συνδέεται με τους φόνους το μοναδικό αντίτυπο του Νεκρονομικού που διασώζεται στη συλλογή αυτής της βιβλιοθήκης; Πώς θα αντιμετωπίσει τα γεγονότα ο διευθυντής και τι συνέπειες θα έχουν στη ζωή του; Υπάρχει στην πραγματικότητα ο Κθούλου από το Νεκρονομικόν; Ποιο θα είναι το τέλος αυτού του παράξενου και ανατρεπτικού διηγήματος;

Στα υπόλοιπα τρία έχουμε εξαιρετικούς πειραματισμούς του συγγραφέα πάνω στο μεταφυσικό στοιχείο, από τη σφιχτοδεμένη και σύντομη ιστορία του «Ακάλεστου», την οποία αγάπησα ιδιαίτερα γιατί οι αφηγήσεις παιδικών κατορθωμάτων από «παλιοπαρέες» πάντα με είλκυαν (από το «Στάσου πλάι μου» ως την «Ψίχα εκείνου του καλοκαιριού») μέχρι την εκτεταμένη αφήγηση στην «Ελεονόρα». Λεξιλόγιο πλούσιο, δύναμη παραστατικότητας, όμορφες και αληθινές εικόνες, γραμμική και πολυεπίπεδη αφήγηση, είναι λίγα από τα θετικά της διηγηματικής συλλογής, αρκεί να αρέσει στον αναγνώστη να διαβάζει μεταφυσικές ιστορίες χωρίς αίματα.