Ένα δράμι δύναμης, Τζιτζικάκης, Γεώργιος Ε., Ωκεανίδα

Ένα δράμι δύναμης

Βιβλίο Νεοελληνική πεζογραφία - Μυθιστόρημα >> Κυκλοφορεί - Εκκρεμής εγγραφή

Κοινοποίηση

Μέση βαθμολογία	Σε αριθμούς	Σύνολο κριτικών
	4.9/5	25

100% των αναγνωστών θα το πρότεινε σε φίλο-η του!

Για να γράψετε και εσείς την κριτική σας για αυτό το βιβλίο, πρέπει πρώτα να συνδεθείτε.

Σύνδεση Τώρα

Giota Spiliopoulou

27-03-2018 13:35

Υπέρ Διδακτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Τσαμπίκα Δεονά

23-01-2018 18:50

Υπέρ Ενδιαφέρον, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Μάγδα Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη

04-11-2017 08:07

Υπέρ Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ευχή σου δίνω μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων. Μόνο η μάνα σου και ο πατέρας σου είναι δικοί σου άνθρωποι κι αν κάνουν κάποτε μια χαζομάρα, βρες το κουράγιο και συγχώρεσε τους, γιατί οι ξένοι, να το θυμάσαι, οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι από τους χειρότερους κακούς»

Καστοριά-Βόλος-Χανιά-Αθήνα. Τέσσερις πόλεις που στιγμάτισαν και σημάδεψαν βαθιά την ζωή του Λάμπρου. Ενός μικρού αγοριού που βρέθηκε στους δρόμους. Με το όνομα Λάμπρος τον βάφτισε η κυρία Καλλιόπη με το Νο ή Στίβι τον γνώρισε η νύχτα. Μια σκληρή νύχτα που εμείς που καθόμαστε στην ζεστασιά του καναπέ μας και στην ασφάλεια του σπιτιού μας δεν μπορούμε να τον φανταστούμε.

Ο συγγραφέας Γιώργος Τζιτζικάκης μετά το «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» έρχεται να ταράξει τα νερά με το «Ένα Δράμι της δύναμης». Ένα βιβλίο που καταγγέλλει, που μεταμορφώνεται σε νυστέρι και χώνεται βαθιά μέχρι το κόκαλο στη βρόμικη, βουτηγμένη σε αίμα, κρυμμένη πλευρά της ελληνικής κοινωνίας. Η γλώσσα κοφτερή λέει τα πράγματα όπως είναι χωρίς να χαϊδεύει τα αυτιά κανενός αναγνώστη.

Δε διστάζει να πει τα πράγματα με τ' όνομά τους, να μιλήσει τη γλώσσα του υπόκοσμου και να βουτηχτεί στα δύσοσμα σκοτάδια τους. Γράφοντας στο α’ ενικό, ο αναγνώστης νιώθει ότι ο ίδιος ο συγγραφέας έχει μπει στον σκοτεινό αυτό κόσμο προκειμένου να μαζέψει εμπειρίες, να νιώσει όπως οι άνθρωποι του υπόκοσμου, να γνωρίσει τις γυναίκες του αγοραίου έρωτα που έρχονται από τις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, να μιλήσει με την σειρά του τις για τις γυναίκες και για όσα μαρτύρια τράβηξαν, να διεισδύσει στα κυκλώματα των ναρκωτικών και των μπράβων.

Διαβάζοντας το ο αναγνώστης νιώθει μια γερή γροθιά στο στομάχι. Το βιβλίο θα το έλεγα ότι είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ. Ο συγγραφέας «έχτισε» έναν συγκλονιστικό ήρωα τον οποίο ο αναγνώστης παρακολουθεί με κομμένη την ανάσα βήμα - βήμα, δημιουργώντας σκέψεις αναζητώντας το ένα δράμι δύναμης που χρειάζεται για την προσωπική του λύτρωση. Να ξεγλιστρήσει από την παγωνιά της μοναξιάς, της προδοσίας και της αχαριστίας.

Αυτός ο μοναχικός ήρωας μας τα λέει έξω απ' τα δόντια, ωμά, σκληρά και ρεαλιστικά, κάνει τον απολογισμό της ζωής του και κρεμιέται στην κρίση του αναγνώστη αν του δώσει συγχώρεση ή όχι. Αν τον καταδικάσει στην κόλαση ή αν τον λυπηθεί για τον στραβό δρόμο που επέλεξε να συνεχίσει να ζει.

Ήθελα να το τελειώσω το βιβλίο αγωνιώντας που και πώς θα καταλήξει ο Λάμπρος, ο Νο ή ο Στίβι. Ήθελα να γνωρίσω το παρελθόν του. Κι εκεί που ένιωθα διαβάζοντας το την φρίκη της νύχτας να με κυριεύει άρχισα να διακρίνω το παρελθόν του. Νοσταλγικές σκηνές από το χωριό του, που ως μια κινηματογραφική ταινία ερχόταν μπροστά μου. Και πώς να ευχαριστεί τον αναγνώστη όταν διαβάζει ότι ο ήρωας του βιβλίου έζησε και μεγάλωσε μέσα στην απόλυτη ένδεια ως παιδί.

Μέσα σε τέσσερις τσιμεντότοιχους με σκεπή ελενίτ, με ένα μαγκάλι για μαγείρεμα, δυο τρία κουζινικά, ότι το μπάνιο γινόταν κάθε Τρίτη και Σάββατο σε μια λεκάνη, ότι χουχούλιαζαν κάτω από τις βελέντζες και ζέστανε τα παγωμένα ποδάρια της μάνας του όπως παραστατικά περιγράφει χωρίς υπερβολή. Όταν ακόμη η πολυτέλεια τους ήταν ένα ραδιοφωνάκι που ακουγόταν ο Διονυσίου, ο Μητροπάνος, η Βάνου, ο Καζαντζίδης. Ο Λάμπρος έγινε ο άντρας του σπιτιού όταν πέθανε ο Παναγιωτάκης, ο πατέρας του έφυγε λοιπόν από τον τόπο που τον πλήγωσε και μετατράπηκε από ένα ευαίσθητο παιδί σε ένα σκληρό άνθρωπο της νύχτας.. Η ψυχή του πλημμύρισε από βία, θυμό, πόνο και ζητούσε την εκδίκηση.... Μέσα του παρέμεινε ευαίσθητος. Τα έβαλε με τους πάντες και τα πάντα για την σωτηρία τριών γυναικών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή του. Τρεις γυναίκες που προσπάθησαν να ζεστάνουν, έστω και για λίγο, την παγωμένη καρδιά του...

«Λένε πως όλες οι γυναίκες από μικρές κουβαλάνε μέσα τους μια μάνα, αλλά ποιος ξέρει; Το σημαντικό είναι ότι η καλοσύνη όταν δεν έχει λόγο και σου προσφέρεται απλόχερα, τότε την εκτιμάς ένα δράμι περισσότερο»

Περνούν πολλά μηνύματα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου που προβληματίζουν και οδηγούν εκεί που πρέπει να πορευτεί μόνος του ο αναγνώστης να βγει από το τούνελ του που ίσως έχει παγιδευτεί όπως:

«Θα τολμήσεις μέσα απ’ το κοπάδι με τ’ αρνιά να σηκώσεις εσύ το κεφάλι σου. Αν δεν σε φάει ο λύκος θα σε φάνε τα υπόλοιπα αρνιά που ζηλεύουν επειδή το τόλμησες»

«Αν έχεις δύναμη, μάχεσαι, επιβιώνεις, πολλαπλασιάζεσαι, κατακτάς, επιβάλλεσαι. Αν έχεις δύναμη ζυγίζεσαι συνεχώς με τον εαυτό σου για να την ενισχύσεις……», «Χρόνια πέρασαν κι ακόμη κρυώνω μάνα, τόσα πολλά χρόνια στο κρύο που πλέον πίστεψα πώς για να ζεσταθώ κάπως πρέπει μαζί και να καώ»

«Ο Παναγιωτάκης δούλευε σε χωράφια και κάπου- κάπου αναλάμβανε καθαριότητες για λογαριασμό του δήμου. Όποτε του έλεγαν τρέξε εκείνος έτρεχε. Κλάδευε δέντρα, θάμνους, κουβαλούσε ένα τρίκυκλο και μάζευε πεσμένα φύλλα, κλαδιά ότι άχρηστο υπήρχε στο χωριό και στα πέριξ. Τον πετούσαν ένα ξεροκόμματο και τον σκουντούσαν στον ώμο. Βλάκας δηλαδή, αλλά κυρίως φτωχός και αγράμματος επειδή ότι του έδιναν έλεγε ευχαριστώ, ευχαριστώ κι έσκυβε τόσο που η μύτη του ακουμπούσε στο πεζοδρόμιο, σαν και σήμερα τον θυμάμαι »

Το Bookia σού εύχεται να είναι καλοτάξιδο το «Ένα δράμι δύναμης», Γιώργο Τζιτζικάκη.

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Chrysa Papadopoulou

01-07-2017 11:10

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό

Κατά

Είναι ωραίο να διαβάζεις κάτι διαφορετρικό απο έναν πολλά υποσχόμενο συγγραφέα, όπως ο Γιώργος Τζιτζικάκης. Ο ωμός τρόπος γραφής που σε βάζει στα σκοτάδια της νύχτας, σε συνδυασμό με τις εναλλαγές ευαισθησίας και σκληρότητας του ήρωα, σε κάνει να ζεις την κάθε στιγμή, το κάθε συναίσθημα σαν να είσαι κι εσύ εκεί. Συγχαρητήρια, πάντα επιτυχίες!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Xara Kourou

24-01-2017 13:10

Υπέρ Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο

Κατά

«Ένα δράμι δύναμης», έψαχνε ο ήρωας του νέου βιβλίου του Γιώργου Τζιτζικάκη, για να κατορθώσει να φύγει από τα σκοτάδια της νύχτας και να βγει στο φως. Να καταφέρει να απελευθερωθεί από την νύχτα, να αποδώσει δικαιοσύνη και να σωθεί, να εξιλεωθεί, να σώσει μέρος από την αξιοπρέπεια του που όσοι τον χρησιμοποίησαν του την στέρησαν. Ο Νο ή Στίβι γυρίζει μετά από χρόνια απουσίας του από τα γνωστά του λημέρια με σκοπό να εντοπίσει τρεις γυναίκες, τρεις πόρνες που η καθεμιά με τον τρόπο της είχε αγγίξει ένα μέρος της ψυχής του. Γιατί παρόλο που μπήκε στην νύχτα από μικρό παιδάκι μένοντας ορφανό από γονείς, για να επιβιώσει έγινε σκληρός μόνο επιφανειακά, μέσα του βαθιά στην ψυχή του έκρυβε εκείνο το μικρό παιδί που θυμάται την ζεστή αγκαλιά της μάνας του… «Πως κάπως έτσι ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι η ζωή μου. Μια χιονισμένη αμμουδιά καταμεσής του καλοκαιριού. Πάνω ψυχρή, κάτω καυτή και ενδιάμεσα παγιδευμένη, μονίμως να λιώνει»

Ένας μονόλογος ξεχύνεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου, μια κατάθεση ψυχής ενός ανθρώπου, που μέσα στην σαπίλα της νύχτας προσπάθησε να κρατήσει το μικρό σκατζοχεράκι ζωντανό, σφίγγει τα δόντια, τιθασεύει το θυμό του και προσπαθεί να ολοκληρώσει το σχέδιο του. Άραγε πόσες θυσίες θα χρειαστεί να κάνει μέχρι το τέλος; Και ενώ από την αρχή αποκαλύπτει όλα όσα χρειάστηκε να κάνει για να επιζήσει μέσα στην νύχτα, άρχισα να τον πονάω, να τον καταλαβαίνω, να κλαίω μέσα μου γι αυτό το μικρό παιδί που έγινε λιοντάρι για να επιζήσει, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου ξεδιπλώνει το χειρότερο του εαυτό και αποκαλύπτει σιγά σιγά και την καρδιά του, παγωμένη, πετρωμένη που δεν πρόλαβε να αγαπήσει, που βίωσε την απώλεια χωρίς να προλάβει να θρηνήσει, που ζητάει κι αυτή μερίδιο στην αγάπη.

Μέσα από τις σκηνές του βιβλίου τα συναισθήματα μεταβάλλονται συνέχεια: αγωνία, θλίψη, πόνος, αποστροφή, σοκ, συγκίνηση. Η γραφή του Γιώργου Τζιτζικάκη σε αυτό του το έργο είναι καυστική, κυνική, σκληρή όπως η ζωή της νύχτας, χρησιμοποιεί την αργκό του πεζοδρομίου για να μας δώσει μια γεύση από την ζωή της νύχτας, τους κανόνες που ισχύουν, τα αλισβερίσια ζωής και θανάτου, πισώπλατα μαχαιρώματα, ξεκαθαρίσματα λογαριασμών…

Ένα μοναδικό βιβλίο, συγκλονιστικό, πολλά μπράβο στον συγγραφέα!!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Καλλιοπη Γιακουμή-Κουγιώνη

14-01-2017 10:39

Το Ενα δραμι δυναμης ειναι ενα ταξιδι στον σκληρο κοσμο της νυχτας στην Αθηνα και πολλες φορες ενοιωσα το στομαχι μου να σφιγγεται. Δεν ειναι το οτι εχουμε να κανουμε με πραγματα που τα ακουμε για πρωτη φορα ή που δεν τα ξερουμε. Ειναι η γραφη του Τζιτζικακη που τα ζωντανευει σαν να τα ζει ενα γνωστο σου προσωπο. Έχει κανείς την αίσθηση πως βρίσκεται απέναντί σου και το ακους να στα αφηγείται. Μπορει να ναι κυνικο και ωμο αυτο το βιβλιο σε αρκετα σημεια αλλα πως αλλιως θα μπορουσε να μεταφερθει ολο αυτο χωρις στολιδια παρα μονο αληθνα και ρεαλιστικα οπως ετσι και αλλιως ειναι τα πραγματα.Αυτο που σε <<χαλαει>> ισως...ειναι η αισθηση οτι ολα αυτα ειναι περα για περα αληθινα οσο και αν θελουμε να τα κρυβουμε κατω απο το πατακι. Και ειναι και το υπεροχο για μενα μηνυμα, πως ακομα και ο πιο σκληρος ανθρωπος εχει αναγκη την αγαπη, πως την αποζηταει γιατι ξερει πως μονο αυτη λυτρωνει. Ο Νο, που οσο σκληρος κι αν ειναι οτι και να χει κανει οτι και να του χουν κανει, τιποτα δεν σκοτωσε την παιδικοτητα μεσα του. Ειναι ενα πληγωμενο παιδι που η ζωη τον οδηγησε σε εναν δυσκολο και σκληρο κοσμο. Του αρκει ομως να θυμηθει την μανα του για να ξαναγινει εκεινο το παιδι και να ξαναπιστεψει στην αγαπη. Την αγαπη της, την αγκαλια της, τα λογια,την φωνη της. Μεγαλο πραγμα τελικα η αγαπη της μανας. Ιερο και θαυματουργο. Και μετα απο αυτο ειναι πια ετοιμος και να αισθανθει ξανα αγαπη και να την δωσει. Ενα υπέροχο βιβλιο.. Απλα καταπληκτικό. ενα βιβλιο που ξερεις οτι οσες φορες και να το ξαναδιαβασεις θα βισκεις ολο και νεα μηνυματα και θα γεμιζεις συναισθηματα. Ναι ειναι πολυ διαφορετικο απο το δακρυ του αηδονιου, ομως για μενα φαινεται και απο αυτο ο καλος συγγραφεας. Σαν εναν καλο τραγουδιστη που μπορει να πει τα παντα, ετσι ειναι και ο καλος συγγραφεας για μενα μπορει να γραψει εξισσου καλα για οτι του αρεσει,για οτι τον εμπνεε. και μιλαμε για εναν νεο συγγραφεα, που τολμαει να δοκιμαστει και αλλου που δεν βολευεται...ε! αυτο για μενα μονο το μπραβο μου αξιζει!!!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Katerina Manber

12-01-2017 10:34

Υπέρ Ενδιαφέρον, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Efi Nezi

09-01-2017 23:45

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Από τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει, πολύ καλές περιγραφές, δεν το αφήνεις από τα χέρια σου μέχρι να τελειώσει! Είναι βιβλίο δυνατό που το διαβάζεις και τις λέξεις του συγγραφέα τις ζεις, τις βλέπεις ζωντανά να συμβαίνουν.... Ταξιδεύεις στην νύχτα... Συναισθήματα, εξέλιξη, μαθαίνεις για τις λέξεις: υπομονή και δύναμη τι σημαίνουν !!!!

Μετά το υπέροχο βιβλίο του αηδονιου το δακρυ, έρχεται αυτό να αναδείξει και άλλο το ταλέντο του Γιώργου Τζιτζικακη... Διαφορετικό, ευαίσθητο μέσα με μια σκληρή νύχτα.... Τόσο που σε κάνει να έχεις συναισθηση γιατί έγιναν, όσα έγιναν....μέχρι την τελευταία σελίδα ανατρεπτικό και συναρπαστικό!!!

Ευχαριστώ για αυτό το ταξίδι στις σελίδες του: Ένα δράμι δύναμης!!!!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Georgia Kakl

07-01-2017 09:56

Υπέρ Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Παλιουρι εβρος

01-01-2017 19:18

Υπέρ Ενδιαφέρον, Διδακτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!

01-01-2017 19:49

Υπέρ Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ενα καταπληκτικο μυθιστόρημα από τα χέρια του αγαπητού κυρίου τζιτζικάκη.Τόσο διαφορετικό αλλά εξίσου υπέροχο όσο το τρυφερό Αηδόνι.

Το πρώτο που λάτρεψα σ αυτό το βιβλίο ήταν το υπέροχο για τα δικά μου δεδομένα εξώφυλλο.Το μλπε του ουράνου..το απέραντο γαλάζιο..η ζωή,η ελπίδα..και μια παλάμη που σαν να σου λέει ΣΤΟΠ φτάνει πια!

Πόσοι απο μας δε ζητάνε ένα δράμι δύναμης για να συνεχίσουν την ζωή τους;πολλοί ίσως ανάμεσα σε αυτούς και εγώ.

Ένα δράμι δύναμης λοιπόν!ίσως απο τα πιο δυνατά βιβλία της χρονιάς που μας πέρασε.Γρήγορο,ευαίσθητο με καταιγιστική δράση και τόσο ζωντανές σκηνές.Ο συγγραφέας κατάφερε να αποτυπώσει ένα κομμάτι της σκληρής πραγματικότητας της νύχτας.

Ένας συναρπαστικός ήρωας που υποφέρει απο την μοναξιά,την εγκατάληψη,την αχαρηστία και έτσι στρέφεται στον σκληρό κόσμο της νύχτας και ζητά εκδίκηση..θα θυσιαστει γιατην σωτηρία της ευαισθητης ψυχής του,έχασε τα πάντα και όμως υπήρχε αυτό το μικρό δράμι δυναμης γιαν α συνεχίσει και όπως γράφει και ο ίδιος ο συγγραφέας όταν τα έχεις χάσει όλα, όταν όση δύναμη κι αν έχεις νιώθεις πως δεν αρκει, κάνε κουράγιο, τόσο πολύ κουράγιο, που ούτε και εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις αντοχές σου, εκείνες τις στιγμές όμως, μονάχα ένα δράμι δύναμης σου λείπει για να συμπληρώσει την ισχύ σου, να αντεπιτεθείς και ν' αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Μονάχα ένα δράμι...." Συγχαρητήρια για μια ακομη φορά στον κ. Τζιτζικάκη για το υπέροχο αυτο βιβλίο που μας χάρισε!

Λατρεμένο σημείο..Χρόνια τώρα αιμορραγώ. Είναι μέσα μου το παρελθόν και το παρόν, ένα γέρικο πλατάνι που έχει τις ρίζες του στο κελαρυστό ποτάμι της μοναξιάς. Το έχω δεχτεί, μόνο που τα κλαδιά του, όσο κι αν λέγονται ζωή, γίνανε βαριά και γέρνουν, κάποτε θα σπάσουν»

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Sofia Kouvalakh

20-12-2016 13:46

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Ευχάριστο, Διασκεδαστικό, Διδακτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο

Κατά

ΑΠΛΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Georgia VonKent

10-11-2016 20:24

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή

Κατά

"Ένα δράμι δύναμης" του Γιώργου Τζιτζικάκη.

Όταν έχεις διαβάσει ένα τόσο καλό βιβλίο όπως το "Τ' αηδονιού το δάκρυ", βαστάς τις επιφυλάξεις σου για το επόμενο βήμα του συγγραφέα. Διαβάζοντας όμως το "Ένα δράμι δύναμης", επιβεβαιώθηκα πως ο κύριος Τζιτζικάκης έχει μια φλέβα ταλέντου που χτυπάει δυνατά μέσα του και αποτελεί μία από τις πλέον ελπιδοφόρες πένες της γενιάς του (αν όχι την καλύτερη!) Για εμένα, ίσως ένα από τα δυνατότερα βιβλία του 2016! Γρήγορο, άμεσο, τραχύ εκεί που πρέπει λόγω θεματολογίας (θύματα εμπορίας σαρκός) αλλά και γεμάτο ευαισθησίες από έναν ήρωα που τις κρύβει καλά μέσα σε ένα μυώδες σώμα, ευαισθησίες που δεν μιλούν φάτσα κάρτα αλλά πρέπει να σκάψεις για να τις βρεις. Καταιγιστική δράση μέσα στο βιβλίο, γεμάτο σοφίες από λαϊκούς ανθρώπους και πλημμυρισμένο στις κινηματογραφικές σκηνές (θέλω πολύ να το δω ταινία αυτό το βιβλίο!) Συγχαρητήρια στον συγγραφέα Γιώργο Τζιτζικάκη, μας έκανε να περιμένουμε πολλά από το μέλλον του! (και για τα λέμε και αυτά, συγχαρητήρια επίσης και που δεν ακολούθησε την εύκολη πεπατημένη, να μας δώσει δηλαδή ένα ακόμη Αηδόνι, αλλά επέλεξε τη δύσκολη οδό, εκείνη που θα τον ξεχωρίσει από άλλους.)

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

ĖljsåbėŦ BėŦå

09-11-2016 19:57

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Διδακτικό

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

George Thomopoulos

08-11-2016 21:23

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Πολυ ωραιο βιβλιο με φοβερη πλοκη που σου κεντριζει το ενδιαφερον να συνεχισεις να το διαβαζεις!!Πολυ ενδιαφερον του βιβλιου ειναι πληροφοριες που δινει για το πως ηταν η Αθηνα παλια!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Spiridoula Papoutsi

04-11-2016 18:19

Υπέρ Ενδιαφέρον, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Christina Zahariou

Σκληρό, αλλά ανάγλυφα αληθινό και συναρπαστικό

03-11-2016 10:35

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Διδακτικό, Πλούσια πλοκή

Κατά

Άλλη μία εξαιρετική δουλειά από τη χαρισματική πένα του Γιώργου Τζιτζικάκη. Ένα βιβλίο-καταγγελία, που σαν νυστέρι χώνεται μέχρι το κόκαλο στη σαπίλα της ελληνικής κοινωνίας και αποκαλύπτει τα βρώμικα, πασαλειμένα με αίμα μυστικά της.

Παράλληλα, λέξη τη λέξη, συναίσθημα το συναίσθημα, "χτίζει" ανάγλυφα τον ήρωά του, ο οποίος, ανοίγοντας τα τρίσβαθα της ψυχής του στον αναγνώστη, προσπαθεί να καταλάβει τον εαυτό του και τις πράξεις του, την όλη πορεία του μέχρι το τέλος, αφήνοντας τον αναγνώστη να κρίνει αν θα του δώσει άφεση αμαρτιών ή θα τον καταδικάσει στην αιώνια κόλαση. Εξάλλου, όπως και ο ίδιος λέει, καρφί δεν του καίγεται πια. Ένας συναρπαστικός ήρωας, ένας συγκλονιστικός ψυχισμός που υποφέρει από την παγωνιά της μοναξιάς, της εγκατάλειψης, της προδοσίας και της αχαριστίας και τίποτα δε φαίνεται ικανό να λιώσει τους πάγους που έχουν καλύψει την ψυχή του. Τόσο πολύ, που αναρωτιέται αν έχει ψυχή ή την έχασε στην πορεία του μέσα στο σκοτάδι της κόλασης.

Θερμά συγχαρητήρια στο συγγραφέα, που αντιμετωπίζει δίκαια και αντρίκεια, μα κυρίως ρεαλιστικά, σαν αδέκαστος κριτής, όλους τους ήρωές του και αποδίδει "τα του Καίσαρος τω Καίσαρι" όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, αλλά παράλληλα μας ποτίζει με το βαθύ του συναίσθημα, την τρυφερότητα που χαρακτηρίζει και τον ίδιο, ώστε να αφήνει πάντα να αχνοφαίνεται μια δειλή ηλιαχτίδα μέσα από τα πιο βαθιά σκοτάδια.

Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο βιβλίο, που είμαι σίγουρη ότι θα είναι ακόμη ένα σκαλοπάτι προς τη λογοτεχνική αθανασία. Γιατί η βαθύτερη ανησυχία του ανθρώπου είναι ότι θα πεθάνει και θα ξεχαστεί, σαν να μην υπήρξε ποτέ. Γι' αυτό, όσο μπορούμε, προσπαθούμε να αφήσουμε πίσω μας κάτι, ένα σημάδι που να δείχνει ότι το πέρασμα από αυτή τη ζωή μας δεν ήταν μάταιο. Και ο Γιώργος Τζιτζικάκης αυτό το έχει καταφέρει.

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Eleni Mavroudi

02-11-2016 11:32

Η Eleni Mavroudi δυνατή μαζί με Georgios Tzitzikakis B

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΛ. ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣκαιΈνα δράμι δύναμης

Μετά από " Τ' αηδονιού το δάκρυ" περίμενα να διαβάσω κάτι παρόμοιο. Έπεσα τελείως έξω... Το " Ένα δράμι δύναμης" είναι τελείως διαφορετικό.Διαφορετικό αλλά και συναρπαστικό!Όχι βέβαια ότι περίμενα κάτι λιγότερο από τον αγαπημένο μου συγγραφέα.Ο Γιώργος Ελ. Τζιτζικάκης, για άλλη μια φορά απέδειξε την αξία της πένας του.Μέσα από το βιβλίο του ταξίδεψα στο σκοτεινό και σκληρό κόσμο της νύχτας.Δεν θα κρύψω πως ο μονόλογος με κουράζει πάντα, εδώ όμως όχι.Εδώ δεν κουράζει αλλά σε καθηλώνει.Έχω διαβάσει πολλά βιβλία στον ελεύθερό μου χρόνο. Τώρα όμως "δημιουργούσα" εγώ τον ελεύθερο χρόνο. Και όχι μόνο. Όταν το ξεκίνησα, ήθελα να είμαι τελείως μόνη στο σπίτι.Εγώ και το δράμι...Τελικά ναι, θα συμφωνήσω μαζί σου, ένα δράμι δύναμης, φτάνει για να αλλάξεις την ζωή σου. Μας το επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο ήρωάς μας αυτό.Ο Λάμπρος, μικρό παιδί, μεγαλώνει δίπλα στην παγωμένη λίμνη της Καστοριάς. Η μοίρα όμως, παίρνει από κοντά του, τον πατέρα και την μητέρα του, ότι δικό του και πολυτιμότερο είχε.Μια παγωμένη λίμνη και η καρδιά του πια...Μικρό παιδί, ολομόναχο, φεύγει από τον τόπο που τον πλήγωσε....Μετατρέπεται, από ένα ευαίσθητο παιδί σε ένα "γορίλα" σκληρό άνθρωπο της νύχτας. Από Λάμπρος γίνεται Νο και αργότερα Στιβι. Η ψυχή του έχει πλημμυρίσει από βία, θυμό, πόνο....Αποζητά την εκδίκηση.Για να επιβιώσει όμως, αναγκάζεται να στραφεί στον άγριο κόσμο της νύχτας. Η σκληράδα του αυτή, δεν παύει να είναι επιφανειακή.Βαθιά μέσα του παραμένει ευαίσθητος. Θα τα βάλει με τους πάντες και τα πάντα για την σωτηρία τριών γυναικών που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή του....που προσπάθησαν να ζεστάνουν, έστω και για λίγο, την παγωμένη καρδιά του...Πόσα πρέπει να περάσει ακόμα, για να ξεφύγει από την μέγγενη της νύχτας;Πόσες θυσίες πρέπει να κάνει για να βρει την σωτηρία της ψυχής του και να πάρει την ζωή στα χέρια του;Να πάρει πίσω την αξιοπρέπειά του;Και όπως γράφει και ο συγγραφέας μας, "όταν τα 'χεις χάσει όλα, όταν όση δύναμη κι αν έχεις νιώθεις πως δεν αρκεί, κάνε κουράγιο, τόσο πολύ κουράγιο, που ούτε κι εσύ ο ίδιος δεν πιστεύεις στις αντοχές σου· εκείνες τις στιγμές όμως, μονάχα ένα δράμι δύναμης σου λείπει για να συμπληρώσει την ισχύ σου, να αντεπιτεθείς και ν' αλλάξεις ολόκληρη τη ζωή σου. Μονάχα ένα δράμι...."

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Agaph Georgiadou

28-10-2016 23:36

Υπέρ Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Τεκμηριωμένο

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Anastasia Dimakopoulou

23-10-2016 13:19

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Τεκμηριωμένο

Κατά

Ένα δράμι δύναμης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΕΛ. ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗΣ

“Ένα δράμι δύναμης” λαχταρούσε ο νεαρός Νο εκ του Νόουτοκ (ή Στίβι ή Λάμπρος), για να κατορθώσει ν΄αποδράσει από το σκοτάδι και ν΄αναμετρηθεί με τα θηριά της νύχτας, να σπάσει τον ιστό της αράχνης που έπλεκε γύρω του η αδηφάγα νύχτα και να λυτρωθεί από μία ψυχοφθόρα κατάσταση, που τον συνέθλιβε, στερώντας του τον καθαρό αέρα και το γαλήνιο φώς!

Ένα δράμι δύναμης, λέγεται το καινούργιο πόνημα του νεαρού ταλαντούχου συγγραφέα, Γεώργιου Τζιτζικάκη και αν με το τρυφερό “αηδόνι” του, θαυμάσαμε την κρητική λεβεντιά και την άδολη αγάπη, με το δράμι του, θα αισθανθούμε την απίστευτη μοναξιά της ψυχής ενός ανθρώπου που υπηρετεί τον κόσμο της νύχτας, φορώντας την μάσκα του άτεγκτου, που σχοινοβατεί σ΄ένα τεντωμένο σκοινί, αναζητώντας μία ελπίδα ελευθερίας που θα τον βοηθήσει ν΄αναδυθεί από τον βούρκο... μία ανάσα, ένα δράμι δύναμης!

Συγκλονίζει η προσωπική μαρτυρία του νεαρού “μπίφ” της νύχτας, καθώς οι αναμνήσεις από την ζεστή αγκαλιά της μάνας του, παρά την μεγάλη ανέχεια της οικογένειάς του, θα τον συνοδεύσουν στα σκοτεινά δρομάκια της νύχτας και θ΄αποτελέσουν τις δέσμες φωτός, τις ηλιαχτίδες, που σε κάθε αναφορά τους, η καρδια του μικρού αγριμιού, θα φωτίζεται και θα ζεσταίνεται, προκειμένου ν΄αντέξει τον παγετό του υπόκοσμου που υπηρετεί! Άλλωστε η απόγνωση, αυτή η απέλπιδα στιγμή αγανάκτησης καθρεφτίζεται έντονα και στο εξώφυλλο του βιβλίου, καθώς βλέπουμε σε πρώτο πλάνο, την ανοιχτή παλάμη μιας σκιάς στο βάθος, να σπρώχνει βίαια μία πόρτα; μία τζαμαρία; λαχταρώντας για μία ανάσα ζωής, την ανάγκη για πίστη σε κάτι καλύτερο....

Σαν ένα μικρό σκατζοχοιράκι παρομοιάζει τον εαυτό του ο Νο, του οποίου η ζωή, μπορεί να του φέρθηκε σκληρά στα πιο τρυφερά χρόνια της ζωής του....η αγάπη όμως και η ζεστασιά που εισέπραξε από την οικογένειά του και ιδιαίτερα από την “Καλλιοπίτσα” την γλυκιά μανούλα του, ήταν το μοναδικό του εφόδιο, που γλύκαινε τα μέσα του, όταν στην συνέχεια αντίκρυσε την σκληρότητα των ξένων. “Ευχή σ΄το δίνω, μη βρεθείς στην ανάγκη των ξένων....,οι ξένοι είναι πιο παγωμένοι κι απ΄τους χειρότερους κακούς” Τελικά η ψυχρή και παγωμένη Καστοριά, όπου μεγάλωσε ο Λάμπρος, έμελλε να σκληρύνει και να παγώσει τα συναισθήματά του για τα επόμενα χρόνια. Στον Βόλο όπου κατέληξε, ολομόναχος και απροστάτευτος, μετά τον χαμό και της μητέρας του, βίωσε το χειρότερο εφιάλτη του....μία εμετική περιπέτεια που ναι, του στέρησε την αθωότητα της παιδικής του ψυχής, τον θωράκισε όμως, με πυγμή στο σώμα και στην ψυχή και την ιδιότητα να μην χαρίζεται σε κανέναν...Ως έφηβος πια, ανδρωμένος σ΄ένα σώμα γίγαντα και ενδυναμωμένος από δραματικές εμπειρίες, κατεβαίνει στην Αθήνα και στα σκοτεινά υπόγεια της πλατείας Ομονοίας, εισβάλει στην κόλαση του υποκόσμου και γίνεται ένα με τα πλάσματα της νύχτας... “Όταν κατεβαίνουν τα ρολά στην Ομόνοια και πέριξ, όταν στην ψαραγορά της Αθηνάς λιώνουν οι πάγοι και τα τρένα σταματούν να γλιστράνε πάνω στις ράγες τους, τότε οι λάμπες πυρακτώνουν, τα βλέμματα χαμηλώνουν και τα πλάσματα της νύχτας πιάνουν δουλειά.....”

Η εξαφάνιση τριών κοριτσιών, θα τον φέρει αντιμέτωπο με το εμπόριο λευκής σαρκός και την ανελέητη πραγματικότητα του trafficking. Στην συνέχεια η αναζήτησή τους από τον ίδιο, θ΄αποτελέσει την αφορμή, για την επιστροφή του Νο ως Στίβι πλέον, στην στυγνή πραγματικότητα του υποκόσμου, “...η μόνη επιλογή για να βγάλω τον άρτον ημών, ήταν να χρεωθώ ξανά στον διάβολο και να μπλέξω ξανά μ΄αυτό το σιχαμερό σινάφι....” Το λεξιλόγιο του συγγραφέα σπάει κόκκαλα. Η αφήγησε σε πρώτο πρόσωπο. Οι λέξεις αιχμηρές πρόκες γραμμένες με αίμα και όχι με μελάνι...πώς αλλιώς μπορείς να περιγράψεις τον εφιάλτη που ζούσε καθημερινά!!Η ωραιοποίηση και ο καλλωπισμός του λόγου, δεν ταιριάζει στην ασχήμια της νύχτας και ο Τζιτζικάκης, το γνωρίζει πολύ καλά αυτό. Ανάμεικτα συναισθήματα και συγκλονιστικές ανατροπές καθηλώνουν τον αναγνώστη, προσφέροντάς του ένα διαφορετικό ανάγνωσμα που στάζει πικρές αλήθειες. Απόλυτος ρεαλισμός, απαλλαγμένος από συναισθηματισμούς και εξιδανικεύσεις, συνοδεύουν τα λόγια του συγγραφέα, σ΄ένα χειμαρρώδη μονόλογο...Διαβάζοντάς το, τα συναισθήματα πόνου και οργής που ένιωθα, βλέποντας τον ήρωά μας εγκλωβισμένο σε μια βαλτώδης κατάσταση, εναλάσσονταν με την αποστροφή και την αηδία σε κάθε βήμα του, που τον βύθιζε ακόμη πιο βαθιά στο τέλμα της ανυπαρξίας....

Ο Στίβι δεν έτρεφε αυταπάτες. Έχοντας επίγνωση της νοσηρότητας της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει, ήθελε να δραπετεύσει απ΄όλο αυτό και αναζητούσε την κατάλληλη στιγμή ν΄αποδράσει, πληρώνοντας οποιοδήποτε τίμημα, ακόμη και την ίδια του την ζωή....

Αν θέλετε να διαβάσετε ένα ρομαντικό ανάγνωσμα μ΄έρωτα και πάθος, το βιβλίο αυτό δεν είναι για σας... Βάζοντας στην άκρη προσωπικές πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, το “ένα δράμι δύναμης” του Τζιτζικάκη απαιτεί καθαρό μυαλό και γνήσια συνείδηση, για να εισβάλλεις στην στυγνή πραγματικότητα του ήρωα- αντιήρωα εδώ, για να κατανοήσεις σε όλη την έκτασή του τον γολγοθά που έζησε, από την τρυφερή ηλικία των δέκα χρονών, τότε που τόσο απρόσμενα στερήθηκε την μητρική στοργή και αγκαλιά!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Elena John

22-10-2016 18:00

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Γρήγορο

Κατά

Ένα μαγικό ταξίδι στα πυκνά σκοτάδια της νύχτας της Αθήνας. Εκεί που θαρρείς πως τα δύσκολα που σε βρήκαν δεν θα περάσουν ποτέ. Εκεί που βουτάς χωρίς ανάσα στα βαθιά, μα τη στιγμή που νομίζεις πως πνίγεσαι το χέρι της αγάπης σε τραβάει στο φως.

Δυνατό, σκληρό, δύσκολο μα και τρυφερό συνάμα. Μοναδικά ευαίσθητο. Έτσι όπως ο Γιώργος Τζιτζικάκης μπορεί να γράφει. Μόνο η δική του πένα θα μπορούσε να σε κάνει να αγαπήσεις τόσο, έναν τόσο σκληρό άνθρωπο όπως τον Νο. Τον μπράβο της νύχτας με την τόσο πληγωμένη ψυχή. Που δεν κιοτεύει μπροστά στα σκληρά σκοτάδια της νύχτας. Που είναι ικανός για όλα, μα που λυγίζει στη θέα ενός παιδικού παιχνιδιού σε μια βιτρίνα. Που το αγοράζει για να το χαρίσει σε ένα παιδί. Σ’ εκείνον δεν χάρισε ποτέ κανείς ένα παιχνίδι…

Στον Νο, που δεν έχει φρένο στα δύσκολα της νύχτας. Που γλιστράει… Μα πιάνεται από την ποδιά της μάνας του όταν τη σκέφτεται να τον κρύβει πίσω της την ώρα που τηγάνιζε λουκουμάδες για να μην τον κάψει το ζεματιστό λάδι. Πιάνεται από εκεί και βγαίνει στον ήλιο. Και αγαπάει. Και μοιράζεται. Βοηθάει και πονάει. Ένας σκαντζόχοιρος με άγρια αγκάθια που δεν αφήνει κανέναν να αγγίξει την όμορφη ψυχή του.

Ένα πληγωμένο παιδί που μεγάλωσε άγρια. Που όμως όσο κι αν τον σκλήρυνε η ζωή, εκείνος άφηνε πάντα κρυφά ένα μονοπάτι της ψυχής του ανοιχτό για να ακούσει το κελαϊδισμα του Αηδονιού.

Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που αγάπησα πολύ.

Που θέλει να του ρίξεις μια δεύτερη ματιά.

Λίγο βαθύτερη…

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Δάφνη Μεταξά

18-10-2016 01:41

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο

Κατά

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Πάνος Τουρλής

16-10-2016 09:18

Υπέρ Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Διδακτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή, Τεκμηριωμένο

Κατά

Ο Νο ή Στίβι είναι μπράβος της νύχτας, μπιφ στο κεφάλι του αθηναϊκού υποκόσμου που είναι γνωστός με το ψευδώνυμο «Νερουλάς» και που ελέγχει τα πάντα: πορνεία, ναρκωτικά, όπλα, προστασία. Ο Νο είναι στο πλάι του νονού, ένα μπιφ όπως τους λένε, μια πολυκατοικία μυών 110 κιλών και ψηλός. Και μαλακός. Αποχαιρετά κάποια στιγμή τη νύχτα, όμως τρεις γυναίκες που εξαφανίζονται μυστηριωδώς τον αναγκάζουν να γυρίσει πίσω και να γλείψει αυτόν που έφτυσε. Τρεις γυναίκες που μοιράστηκε τις νύχτες και το κορμί του μαζί τους. Και κρατώντας ένα δράμι καλοσύνης προσπαθεί να επιβιώσει στη νύχτα, να βρει τις γυναίκες και να πάρει και την εκδίκησή του. Ένα σκαντζοχοιράκι γλυκό και αγκαθωτό. Θα τα καταφέρει; Πόσο περισσότερο θα σκληρύνει και θα αποκτηνωθεί; Θα δουλέψει το δικό του σχέδιο ή ως άνθρωπος θα κάνει λάθη; Ποιος είναι ο πραγματικός νικητής σε έναν αδυσώπητο πόλεμο που μαίνεται όσο ο απλός κόσμος κοιμάται σε ένα ζεστό κρεβάτι;

Ο Γιώργος Τζιτζικάκης επέστρεψε μετά το δυνατό και τρυφερό «Τ’ αηδονιού το δάκρυ» με το σκληρό, ωμό, ρεαλιστικότατο, νέο του μυθιστόρημα. Ένα κείμενο έμπλεο συναισθημάτων, εικόνων, στιγμών, περιστατικών, ψυχογραφημάτων. Κάθε σελίδα δάκρυ και εμετός εναλλάξ. Ένα κράμα Δημήτρη Μαμαλούκα, Κώστα Μουζουράκη και Παύλου Μεθενίτη. Τραγικός και δύσκολος χαρακτήρας, που τούβλο τούβλο απογυμνώνεται μπροστά στον αναγνώστη και δυστυχώς σε κάποια άτομα που δε θα έπρεπε. Το φτωχόπαιδο ο Λάμπρος, που το έσκασε από την Καστοριά για να βρει μια καλύτερη ζωή μετά τον θάνατο των γονιών του. Ένα φτερό στον άδικο κόσμο του μίσους και του ψέματος. Ο Βόλος ήταν η αρχή, η Αθήνα είναι το τέλος (;). «Πως κάπως έτσι ήταν πάντα και εξακολουθεί να είναι η ζωή μου. Μια χιονισμένη αμμουδιά καταμεσής του καλοκαιριού. Πάνω ψυχρή, κάτω καυτή και ενδιάμεσα παγιδευμένη, μονίμως να λιώνει» (σελ. 147).

Διαβάζοντας το συγκλονιστικό νέο έργο του Γιώργου Τζιτζικάκη έκλαιγα και αηδίαζα ταυτόχρονα. Έκλαιγα που ένα τέτοιο σπουργιτάκι αναγκάστηκε να γίνει γυπαετός για να επιζήσει, να έχει ταυτιστεί με αυτόν τον νέο ρόλο, να κάνει πράγματα που σιχαίνεται, να ατσαλώνεται μέρα τη μέρα, αίμα το αίμα. Ήθελα να τρέξω σαν τη μάνα του την Καλλιοπίτσα να τον σκεπάσω από τα αδηφάγα μάτια της νύχτας, να τον κρύψω βαθιά να μην τον βλέπει το φως του φεγγαριού και τον ντύσει με μίσος, αδιαφορία, σκληρότητα, καρφιά που πληγώνουν την ψυχή του και το δράμι να περιμένει μονάχο στη γωνία μέχρι να το αναζητήσει. Λάμπρο σκαντζοχοιράκι, που γνώρισες τη νύχτα και την ξέρασες από μέσα σου, αργά, μεθοδικά, για να πάρεις την εκδίκησή σου και να εκπληρώσεις τους στόχους σου! «Χρόνια τώρα αιμορραγώ. Είναι μέσα μου το παρελθόν και το παρόν, ένα γέρικο πλατάνι που έχει τις ρίζες του στο κελαρυστό ποτάμι της μοναξιάς. Το έχω δεχτεί, μόνο που τα κλαδιά του, όσο κι αν λέγονται ζωή, γίνανε βαριά και γέρνουν, κάποτε θα σπάσουν» (σελ. 154).

Οι χαρακτήρες είναι διαλεγμένοι ένας ένας: ο χαζός Ρόκυ («...από κορμί τανκ, από μυαλό όμως; Πιο ηλίθιος κι από ζακέτα που μαγκώνεται σε πόρτα»), ο αδυσώπητος Ρουμάνος και ο νιγηριανός Σάμμυ ο Γρήγορος. Αποβράσματα της ζωής, ξερατά της μοίρας, άνθρωποι που αποτελούν την προστασία του νονού «Νερουλά», σε ένα άκρως επικίνδυνο και αμιφταλαντευόμενο παιχνίδι εξουσίας, δύναμης, χρήματος και κόκας. Λεξιλόγιο της νύχτας, άψογη ενορχήστρωση πλοκής, απανωτές ανατροπές, άφθονο συναίσθημα (όχι εκβεβιασμένο αλλά πηγαίο), και μια τρομερή αντιδιαστολή του ωμού σήμερα με το δύσκολο και φτωχό χτες. Οικογενειακές στιγμές φτωχολογιάς που μου έκοβαν την ανάσα (Εσύ, [μανούλα], πονούσες πολύ, εγώ είχα μεγαλώσει για κυνηγητά κι ο πόνος που κουβαλούσες, δάσος καμένο που απλωνόταν και γιόμιζε την ψυχή σου, τι να σου’ κανε ο στερνός βασιλικός κουράγιου που σου πρόσφερα;», σελ. 193), ξεκαθαρίσματα λογαριασμών που μου γύρναγαν το στομάχι, όλα ισόποσα και χωρίς έλεος. Ένα τελείως διαφορετικό επόμενο βήμα για τον συγγραφέα, που μου χάρισε άφθονα ξενύχτια και με ανάγκασε να κλείνομαι στο σπίτι μου νωρίτερα από τις 22.00 για να μην αντικρίσω αυτό το πρόσωπο της νύχτας.

Η ιστορία ενός ανθρώπου που έγινε κτήνος αποζητώντας να παραμείνει άνθρωπος, ένα πλάσμα του σκότους, τριγυρισμένο από ανθρώπους που καιροφυλακτούν, από Σκοτεινούς (αστυνομικοί που συμμετέχουν ενεργά στα γρανάζια της νύχτας προς ίδιον όφελος), Σκιές (τα εκτελεστικά τους όργανα) και Σκύλους (τα «καρφιά» της φάρας των ανθρώπων του υποκόσμου που αλλαξοπιστούν και προδίδουν ανενδοίαστα). Μια ιστορία για ένα φως που παλεύει μες στο σκοτάδι με στόχο να λάμψει κάποια στιγμή.

Είναι τέτοια η ένταση των συναισθημάτων που μου προξένησε αυτό το μυθιστόημα που δεν μπόρεσα να αγκαλιάσω με τίποτα το εξώφυλλο! Αρκετοί αναγνώστες και φίλοι έχουν πει ότι δείχνει κραυγή αγωνίας, απελπισία, ότι σε πρώτο φόντο το χέρι και στο βάθος μια σκιά που αγωνίζεται, είναι όσα αντικατοπτρίζει το βιβλίο. Κατά την ταπεινή μου άποψη όμως στο βιβλίο πρωταγωνιστεί αυτή ακριβώς η παλάμη που βλέπετε, που έχει ταυτιστεί με τη γνωστή ελληνική χειρονομία. Το εξώφυλλο το θεώρησα αντιαισθητικό και απωθητικό από την αρχή και δε μου γέννησε καμία τέτοια σκέψη. Έχοντάς το μάλιστα διαβάσει πιστεύω ότι το αδικεί κατάφωρα. Τα χρώματα είναι εξαιρετικά επιλεγμένα όμως η ανοιχτή παλάμη με απώθησε. Παρ’ όλ’ αυτά η δυνατή πένα του συγγραφέα που έχει δημιουργήσει φανατικό κοινό θα τραβήξει από μόνη της και νέους αναγνώστες, επομένως δε χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο.

Διαβάστε άμεσα αυτό το εξαιρετικό δείγμα σύγχρονης νεοελληνικής γραφής!

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

«Γιατί στις γωνιές της και κάτω απ’ τα παγκάκια υπάρχουν μάλλινα, παραταγμένα κουβάρια στη σειρά. Κουβάρια. Κινητά ρημάδια που τοίχους δεν έχουν για να πέσουν στις δυνατές βροχές, είναι από μόνα τους αυτά τα ρημάδια γκρεμισμένα. Κουζίνα, δωμάτιο, σαλονοτραπεζαρία ένα και το αυτό, πλεγμένα όλα μαζί σ’ έναν μπόγο σπίτι...Πάνω στα διπλά χαρτόκουτα που δε μαλακώνονυ ποτέ όσο ένα στρώμα, κοιμούνται ζωντανά κορμιά» (σελ. 309).

«Χρόνια πέρασαν κι ακόμα κρυώνω, μάνα, τόσα πολλά χρόνια στο κρύο, που πλέον πίστεψα πως για να ζεσταθώ κάπως, πρέπει μαζί και να καώ» (σελ. 334).

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Λίτσα Κοντογιάννη

15-10-2016 18:05

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό

Κατά

ΒΙΒΛΙΟ -ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ - ΚΡΙΤΙΚΕΣ Λίτσα Κοντογιάννη

Το καινούργιο μυθιστόρημα του Γιώργου Ελ. Τζιτζικάκη ταράζει τα νερά της Νέας Ελληνικής Λογοτεχνίας.

Ας ξεκινήσουμε από το εξώφυλλο, πολύ έξυπνο οφείλω να ομολογήσω! Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο, ξεχωρίζει και γράφει αμέσως στη μνήμη κάποιου που δεν θυμάται τον τίτλο του βιβλίου. Συμβολικό, με τη παλάμη παρατεταμένη σε θέση άμυνας, σαν να λέει ΑΡΚΕΤΑ, μια λέξη που στη κυριολεξία χρειάζεται μόλις ένα δράμι δύναμης για να ειπωθεί.

Ο συγγραφέας εδώ μας χώνει μέσα στον σκοτεινό κόσμο της νύχτας. Ωμά, κυνικά, χωρίς ωραιοποιήσεις και με γλώσσα σκληρή, μας παρουσιάζει την απόλυτη πραγματικότητα που καμία σχέση έχει με τα ατμοσφαιρικά μυθιστορήματα noir.

Μια αφήγηση απόλυτα ρεαλιστική, κινηματογραφική αλλά παράλληλα έντονα συναισθηματική, με απόλυτα ισορροπημένες εναλλαγές τόπου και χρόνου, που γίνεται σε πρώτο πρόσωπο. Ο ήρωας δε, ή καλύτερα ο αντι – ήρωας όχι απλώς αληθοφανής αλλά απόλυτα αληθινός, πραγματικός, που δεν του χαρίστηκε τίποτα στη ζωή. Έχει κανείς την αίσθηση πως βρίσκεται απέναντί του και αφηγείται. Αν και έχει περάσει δια πυρός και σιδήρου, κάτι που μεταμόρφωσε τη ψυχή και τη καρδιά του σε μασίφ σίδερο, αλλά υποσυνείδητα αποζητά ακόμα την αγάπη.

Η γραφή του κυρίου Τζιτζικάκη μοναδική, ολοζώντανη, ακόμα πιο ώριμη σε αυτό το βιβλίο και ωριμάζει και γίνεται καλύτερη κάθε φορά, όπως ακριβώς το παλιό καλό κρασί.

Ένα υπέροχο, συγκλονιστικό βιβλίο, αλλά για να μπορέσει να το απολαύσει κανείς θα πρέπει να κάνει στην άκρη τις όποιες προδιαγραφές έχει για να διαβάσει ένα βιβλίο και να έχει ένα ανοιχτό, καθαρό και νηφάλιο μυαλό.

Γιώργο Τζιτζικάκη, σ’ευχαριστούμε!

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Kelly Kritikou

13-10-2016 22:10

Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Πρωτότυπο, Ανατρεπτικό, Γρήγορο, Πλούσια πλοκή

Κατά

Ένας καθηλωτικός μονόλογος ξεχύνεται μέσα από τις σελίδες του νέου βιβλίου του συγγραφέα Γεώργιου Τζιτζικάκη, συμπαρασύροντας τον αναγνώστη στα κρυφά σοκάκια ενός αλλοτινού κόσμου, που θεριεύει μόλις πέσει το σκοτάδι στην πόλη. Πρωταγωνιστής, συγγραφέας και σκηνοθέτης είναι ο Νο. Ένας «γορίλας», ένα «μπιφ» της νύχτας, ένας άνθρωπος που έχει βιώσει την κόλαση, έχει βαλτώσει στη σαπίλα του πεζοδρομίου, και αναζητεί «ένα δράμι δύναμης» για να αποδώσει δικαιοσύνη και να ξανακερδίσει κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας. Μια ανατριχιαστική κατάθεση ψυχής, μια μοναδικά αποτυπωμένη σκοινοβασία ενός άντρα πάνω από μία παγωμένη λίμνη, με προορισμό την εκδίκηση και τη λύτρωση. Μια γροθιά στο στομάχι που σ' αναγκάζει να δεις κατάματα σκληρές αλήθειες και ταυτόχρονα να λυγίσεις μπροστά στις συγκλονιστικές αποκαλύψεις...

Ο Νο επιστρέφει, μετά από ένα χρόνο απουσίας, στα γνωστά λημέρια της νύχτας που υπηρέτησε για δεκαπέντε συναπτά έτη ως μπράβος του επονομαζόμενου Νερουλά. Τώρα πια είναι ο Στίβι και σκοπός του είναι να εντοπίσει τρεις γυναίκες, τρεις πόρνες που η καθεμιά άγγιξε ένα κομμάτι της καρδιάς του. Με μεθοδευμένες κινήσεις προσπαθεί να κερδίσει την απόλυτη εμπιστοσύνη του αρχηγού του, και να φέρει εις πέρας το σχέδιό του. Οι μάσκες αρχίζουν να πέφτουν, τα κομμάτια του παζλ να βρίσκουν τη θέση τους και οι εξελίξεις να ξυπνούν ζοφερές αναμνήσεις. Θα καταφέρει άραγε ο Νο να εξαγνιστεί ψυχικά, να εξιλεωθεί και να κερδίσει την αέναη μάχη με τον ίδιο του τον εαυτό; Πόσες θυσίες θα χρειαστεί να κάνει μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε;

Μια εξομολόγηση χωρίς λογικό ειρμό, παραδομένη στον οίστρο του ήρωα, στην ορμή των λόγων του, στον πόνο της ψυχής του, στις ατελείωτες ενοχές του. Ο Νο αφήνει ελεύθερες τις σκέψεις του, τους ενδόμυχους φόβους του, το απύθμενο μίσος του να τον συνεπάρουν, και μιλάει σαν να φοβάται πως δεν θα προλάβει να πει όσα αισθάνεται. Κάθε πρόταση είναι και ένα βαρίδι της ψυχής του που παλεύει ν' απαγκιστρωθεί από αυτό για να συναντήσει το τέλος του. Όποιο κι αν είναι αυτό και με όποιο κόστος. Δεν φοβάται τον θάνατο, τον αποζητά. Σέρνει για χρόνια τις αλυσίδες του και δεν θέλει να τις σπάσει αλλά να δέσει με αυτές όσους τον χρησιμοποίησαν και του στέρησαν την αξιοπρέπειά του. Ο πάγος είναι ο σύντροφός του εδώ και χρόνια, είναι εκείνος που του στέρησε ό,τι πολυτιμότερο είχε στη ζωή του και είναι εκείνος που οδηγεί κάθε του βήμα πια. «Πώς κάπως έτσι ήταν πάντα και εξακολουθεί να 'ναι η ζωή μου. Μια χιονισμένη αμμουδιά καταμεσής καλοκαιριού. Πάνω ψυχρή, κάτω καυτή και ενδιάμεσα παγιδευμένη, μονίμως να λιώνει».

Ο Νο παραληρεί και σε αφοπλίζει με τη σκληρότητα της αλήθεια του. Γνωρίζει ότι είναι ένοχος, το έχει αποδεχθεί, και δεν αρνείται το βάρος των πράξεων και των αποφάσεών του. Θέλει να ξεχρεώσει με την κόλαση μα δεν μπορεί, το τίμημα είναι μεγάλο και η οργή που σιγοβράζει μέσα του έτοιμη να εκραγεί και να διαλύσει τα πάντα. Σφίγγει τα δόντια και τιθασεύει το θυμό του μπροστά στον στόχο. Και ενώ σου αποκαλύπτεται ξεκάθαρα από την πρώτη στιγμή, και γίνεσαι κοινωνός κάθε αποτρόπαιας πράξης του, αρχίζεις, χωρίς να το αντιληφθείς, να τον νιώθεις, να τον συμπονάς, να τον κατανοείς και τελικά να επιζητείς διακαώς να τον αγκαλιάσεις και να του προσφέρεις τη θαλπωρή και τη μητρική αγκαλιά που τόσο απρόσμενα στερήθηκε. Τα συναισθήματα σου μεταβάλλονται αδιάκοπα: αγωνία, σοκ, αποστροφή, θλίψη, πόνος, συγκίνηση. Κάθε σκηνή κουβαλάει το δικό της ειδικό βάρος και δεν σου αφήνει περιθώρια να σκεφτείς και ν' αντιδράσεις. Παγιδεύεσαι ανάμεσα στις εκρήξεις βίας και στις έντονα φορτισμένες στιγμές, και στέκεσαι μετέωρος. Και αναρωτιέσαι ποια είναι τελικά τα όρια ανάμεσα στην ηθική και την ανηθικότητα;

Η γραφή του συγγραφέα είναι απαράμιλλη: καυστική, κοφτή, κυνική, σκληρή, διαυγής. Καταφέρνει να υιοθετήσει με πειστικότητα την αργκό του πεζοδρομίου και μας συστήνει τους κανόνες που διέπουν τη νύχτα, τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τα ανελέητα αλισβερίσια ζωής και θανάτου. Με αρωγό την ασύγκριτη πένα του, δημιουργεί έντονες εικόνες που εναλλάσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα και σου αποκαλύπτουν έναν μικρόκοσμο όπου ο φόβος και οι αγωνίες διογκώνονται και σε αιχμαλωτίζουν για πάντα. Μέσα από τη ζωή του Νο, καταδεικνύει φλέγοντα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης κοινωνίας χωρίς περιστροφές, αλλά με στιβαρό λόγο και ευθύτητα.

Ο κ. Τζιτζικάκης δεν ακολουθεί νόρμες και συγγραφικά τρικ για να δελεάσει τον αναγνώστη, γιατί στηρίζεται στη μοναδική του δεξιοτεχνία να σμιλεύει αριστουργηματικούς χαρακτήρες. Και ο Νο είναι ένας χαρακτήρας ιδιαίτερος, ολοκληρωμένος, ξεχωριστός. Ένας χαρακτήρας με τον όποιο αισθάνεσαι ότι ο συγγραφέας μάχεται από την πρώτη αράδα του βιβλίου: τον αγαπά και τον μισεί ταυτόχρονα, προσπαθεί να προβάλει το χειρότερο εαυτό του και συνάμα ξεκλειδώνει τα σεντούκια της ψυχής του αποκαλύπτοντας μια παγωμένη καρδιά. Μια καρδιά που πέτρωσε πριν προλάβει να αιμορραγήσει, να θρηνήσει, να βιώσει τον σπαρακτικό πόνο της απώλειας και η οποία επιζητεί το βάλσαμο της αγάπης. Την ίδια στιγμή ο συγγραφέας εντρυφεί με πάθος σε όλους τους άλλους χαρακτήρες του, βυθίζεται στον ψυχισμό τους, τους δίνει τη θέση που τους αναλογεί και απογειώνει την πλοκή του...

Ένα εκρηκτικό μείγμα πηγαίου συγγραφικού ταλέντου και μιας βαθιά ανθρώπινης ιστορίας ενός ανατρεπτικού λογοτεχνικού χαρακτήρα που σαρώνει την ψυχή του αναγνώστη...

Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;

Ναι

Όχι

Το ακολουθούν	6
Το έχουν	34
Το θέλουν	5
Αγαπημένο τους	6
Το δανείζουν	0
Το δάνεισαν	0
Το δανείστηκαν	0
Το διάβασαν	24
Το διαβάζουν	1
Το χαρίζουν	0
Το ανταλλάσσουν	4

Θέλετε να λαμβάνετε ενημέρωση από το Bookia;

Βιβλιοπωλεία κοντά μου!