Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
11-09-2019 02:31
Υπέρ Ενδιαφέρον, Συναρπαστικό, Καθηλώνει, Ανατρεπτικό, Γρήγορο
Κατά
Σε ένα αραιοκατοικημένο και απομονωμένο χωριό, το Πέτρινο, διαδραματίζονται δυο ιστορίες μέσα σε διάστημα περίπου 30 χρόνων, οι οποίες με κάποιο τρόπο συνδέονται μεταξύ τους. 1951 και στην πύλη της Μονής του Αγίου Στεφάνου, που βρίσκεται μόλις 2 χιλιόμετρα μακριά από το Πέτρινο, μια γυναίκα αιμόφυρτη λιποθυμά. Κανένας δεν γνωρίζει την ταυτότητά της, ενώ το ίδιο βράδυ ένα μυστικό σφραγίζεται με όρκους σιωπής. 1979 και μια όμορφη δασκάλα, η Σμαράγδα, καταφθάνει στο Πέτρινο για να αντικαταστήσει τον συνταξιούχο πλέον δάσκαλο. Η παρουσία της στο χωριό ταράζει τις ζωές μερικών κατοίκων, ξυπνάει μνήμες και εφιάλτες. Ποια είναι πραγματικά η Σμαράγδα; Γιατί το πρόσωπό της είναι τόσο οικείο; Ποια τους θυμίζει; Πώς συνδέεται το παρόν με το παρελθόν; Το κουβάρι των κρυμμένων μυστικών αρχίζει σιγά – σιγά να ξετυλίγεται και οι αποκαλύψεις είναι συνταρακτικές.
Ένα ατμοσφαιρικό βιβλίο που σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία μέχρι και την τελευταία σελίδα. Μια ιδιαίτερη ιστορία καλυμμένη με ένα πέπλο μυστηρίου. Έρωτας, ανατροπές, συγκίνηση, κρυμμένα μυστικά, δίψα για εκδίκηση. Αυτό το βιβλίο τα έχει όλα!! Το διάβασα μονορούφι, το απόλαυσα και σας το συνιστώ. Συγχαρητήρια κ. Γκουτζικίδου!!!
* Τι παράξενο συναίσθημα η οργή! Τόσο ισοπεδωτικό, άρει τις γέφυρες με τον κόσμο της λογικής καθιστώντας καθετί δυνατό, αδύνατο…-----------------------------> σελίδα 177
** … η ζωή είχε έναν μοναδικό τρόπο να δείχνει πως η αλήθεια βρίσκεται πάντοτε ένα βήμα μπροστά από εμάς. Μένει στην αφάνεια μόνο μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή να φανερωθεί και τότε, οι συνέπειες μπορούν να γίνουν ακόμα και τραγικές γι’αυτόν που επέλεξε να τις αγνοήσει. ------------------> σελίδα 188
*** Πόσο λίγο απέχει η χαρά από τη λύπη, το γέλιο από το κλάμα, η ευτυχία από τη δυστυχία… Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Μοιάζουν διαφορετικές και όμως… Είναι τόσο ίδιες. ----------------> σελίδα 221
**** Όταν το πρέπει γίνεται αυτοσκοπός, τότε η ψυχή κλείνει. Τα παράθυρά της σφαλίζουν για πάντα ορμητικά. ---------> σελίδα 235
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι