Οι ιδιωτικές επιστολές που σώζονται σε παπύρους και συναφή υλικά γραφής είναι κατά κανόνα σύντομα χρηστικού χαρακτήρα κείμενα που αναφέρονται σε ποικίλα θέματα του ιδιωτικού βίου και τα οποία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον για τον μελετητή της ελληνικής γραμματείας της μετακλασικής περιόδου. Η παρούσα μονογραφία εστιάζει στη δομή και την οργάνωση των αρχαίων αυτών κειμένων με άξονα μία από τις κυρίαρχες επικοινωνιακές προθέσεις των συντακτών τους: την υποβολή αιτημάτων. Ειδικότερα, μέσω της αξιοποίησης των βασικών αρχών και των μεθοδολογικών εργαλείων της παπυρολογίας και της κλασικής φιλολογίας εν γένει, καθώς και αυτών της κειμενογλωσσολογίας και της πραγματολογίας αναλύονται η θέση, η λειτουργία και τα σταθερώς επαναλαμβανόμενα χαρακτηριστικά των αιτημάτων, δηλαδή των κατευθυντικών γλωσσικών πράξεων. Στον πυρήνα της ανάλυσης, βρίσκονται τα γλωσσικά μέσα πραγμάτωσης του αιτήματος, οι νοηματικές και ρητορικές σχέσεις των κατευθυντικών γλωσσικών πράξεων με το συγκείμενό τους και οι ποικίλες στρατηγικές στις οποίες καταφεύγει ο γράφων προκειμένου να επιτύχει τον επικοινωνιακό του στόχο. Σκοπός της διεπιστημονικής αυτής μελέτης είναι να προσφερθεί ένας νέος τρόπος θέασης των ιδιωτικών παπυρικών επιστολών και να φωτισθούν ανεξερεύνητες έως τώρα πλευρές τους.