Στην Ολλανδία του 17ου αιώνα ο Γιοχάνες, φημισμένος ζωγράφος της εποχής του, προαισθανόμενος το θάνατό του προβαίνει στην εξομολόγηση του μυστικού που τον βαραίνει για πολλά χρόνια. Το κουβάρι της αφήγησης αρχίζει να ξετυλίγεται από τη μέρα της γέννησής του και φτάνει ως το όνειρο της τελευταίας νύχτας της ζωής του. Μέσα από τα σημαντικά γεγονότα της σύντομης ζωής του και τα πρόσωπα που τη σημάδεψαν ξεδιπλώνονται οι απόψεις του για τη ζωή, την τέχνη, τις διανθρώπινες σχέσεις, την επικοινωνία και τα συναισθήματα, την αλήθεια και την επιτήδευση. Το νόημα της ζωής προσδιορίζεται από την τέχνη και τα μηνύματά της. Ο ρόλος του πατέρα αλλά και αυτός του μέντορα είναι καθοριστικοί, δεν καταφέρνουν ωστόσο να εκπληρωθούν, σύμφωνα με τον απολογισμό του επερχόμενου τέλους. Το κυνήγι του ιδανικού με όχημα την τέχνη και το βάρος της ντροπής από την απόκρυψη του μυστικού θέτουν τους ρόλους αυτούς σε δεύτερο πλάνο. Ωστόσο, ο θάνατος κλείνει τον κύκλο της ζωής, χαρίζει επιείκεια, καθαίρει και συγχωρεί.

Με πρόσχημα την τέχνη και την αινιγματική ζωή ενός μεγάλου καλλιτέχνη επιχειρείται η διερεύνηση της ταυτότητάς του, αλλά και των πολλαπλών ρόλων που αυτός καλείται να εκπληρώσει στη ζωή. Η αλήθεια, η ειλικρίνεια και η συνέπεια στην εκπλήρωση των ρόλων οδηγούν σε μια διαφορετική θέαση των πραγμάτων.