Οι στιγμές. Οι αγάπες. Οι στίχοι. Όλα σκοτωμένα.
Όλα μακριά κι όμως τόσο κοντά.
Παιδιά μου και οι φόβοι μιας ζωής που κλείδωσα
μαζί με το παιδί που γέννησα.

Η βροχή σβήνει τη φωτιά.
Ο αέρας σκορπά τη στάχτη.
Η υγρασία ξεβάφει τις μάσκες.
Ο χρόνος δε μπορεί να μας γυρίσει στο χθες
κι εγώ πιο μόνος κι από νεκρός
ζω για τις αλλαγές
που φέρνει κάθε τόσο η ζωή.


Πρόκειται για 21 καινούργια ποιήματα που έχουν σαν κύρια θεματολογία το χρόνο που κυλάει, την ανθρώπινη ύπαρξη, το παιδί και το θάνατο στη σύγχρονη Ελλάδα.

Ουσιαστικά οι βασικοί θεματικοί πυλώνες της νέας του ποιητικής συλλογής είναι τρεις. Ο χρόνος, η απώλεια και το παιδί. Ο χρόνος που με το πέρασμά του αλλάζει τους ανθρώπους, τις γειτονιές, τα σπίτια... όλα γύρω μας. Ο χρόνος που φέρνει χαρές αλλά και λύπες, αναμνήσεις αλλά δημιουργεί και όμορφες στιγμές. Η φθορά του χρόνου που στο τέλος φέρνει θάνατο. Από την άλλη, οι απώλειες, άνθρωποι που χάνονται από τη ζωή απροσδόκητα, άνθρωποι που επιλέγουν άλλους ανθρώπους ή ακόμη και άλλα μέρη για να ζούνε. Ξεχωριστός ο πόνος από κάθε τέτοιου είδους απώλεια, αλλά τα αποτελέσματα συνήθως είναι τα ίδια για όλους όσους βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Και τέλος το παιδί. Το παιδί που γεμίζει τις ψυχές των γονιών του συναισθήματα και που μέσα από τα μάτια του βλέπει ο κάθε γονιός τη δική του παιδική ηλικία, βλέπει το παρόν αλλά και το μέλλον του.

Επηρεασμένος από προσωπικά βιώματα αλλά και από όσα συμβαίνουν γύρω του τα τελευταία χρόνια, ο ποιητής Μίλτος Γήτας προσπαθεί να ξορκίσει "το κακό" από γύρω του με στίχους που συνθέτουν μια ολοκληρωμένη ποιητική πρόταση.