Νέο βιβλίο από την συγγραφέα και με τίτλο "Του google η μάνα κάθεται" και τι διαπραγματεύεται το βιβλίο μα τι άλλο τα προβλήματα μιας μαμάς με τα παιδιά της και το βομβαρδισμό της τεχνολογίας που υπάρχει καθημερινά στη ζωή μας.





Να σας ενημερώσω ότι είναι ένα βιβλίο που σίγουρα πιάνει την υπερβολή σε κάποιες καταστάσεις και συμπεριφορές, αλλά για σκεφτείτε μήπως εκεί έξω και όχι πολύ μακριά μας υπάρχουν κάποιες γυναίκες που όντως αντιδρούν έτσι όπως θα διαβάσετε στο βιβλίο αυτό;



Οπως πάντα η "πένα" της Μανανεδάκη είναι άκρως σατυρική και καυστική όμως αν έχετε ανοικτά τα μάτια νου σας μπορείτε να δείτε άνετα τα μηνύματα που θέλει να μας περάσει.



Η ζωή της Δέσποινας, κεντρικής ηρωίδας, είναι ένας μπλεγμένος κόμπος μεταξύ καλωδίων, σπιτιού, συζύγου, παιδιών, σκύλου, της μητέρας της, internet, social media, της εργασίας της, της φαντασίας της και πολλών ακόμη προσώπων και γεγονότων!



Ο Γιάννης, σύζυγος, από τη πλευρά του πιστεύει πως η Δέσποινα δεν καταλαβαίνει την κούραση που βιώνει καθημερινά. τις αγωνίες του για τις πωλήσεις και το μαγαζί. Η Δέσποινα από την άλλη νιώθει πως δεν αναγνωρίζει κανείς τον κόπο που καταβάλει καθημερινά για να διατηρήσει το σπίτι και τα παιδιά. Τα παιδιά της, τρία στον αριθμό, την εκμεταλλεύονται όσο περισσότερο γίνεται, εκείνη από την πλευρά της θέλει να τους παρέχει πάντα το καλύτερο και τους έχει αδυναμία.



Όμως τα παιδιά είναι τόσο εθισμένα με την τεχνολογία και ειδικά με τα social media που δεν κάνουν τίποτα αν δεν αναρτήσουν την κάθε κίνηση τους, η Δέσποινα δεν είναι τόσο εξοικειωμένη όμως ενημερώνεται και προσπαθεί να τονίσει ειδικά στο μεγαλύτερο παιδί τους κινδύνους που υπάρχουν. Παρόλα αυτά κάποια νέα που μαθαίνει με τα παιδιά της και το ίντερνετ μοιάζουν σα κεραμίδια που σκάνε πάνω στο κεφάλι της.



Η ηρωίδα μας παρουσιάζει τις φίλες της και συγκρίνει συνεχώς τον εαυτό της με εκείνες και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι άλλες μητέρες είναι πιο ικανές, πιο οργανωμένες και καλές σύζυγοι.



Με λίγα λόγια, η ζωή της ηρωίδας είναι εκτός ελέγχου σα τυφώνας και εκείνη να είναι στη μέση και να βλέπει όλα να την πνίγουν.



Ομολογώ πως προβληματίστηκα βλέποντας μια γυναίκα να προσπαθεί να τα προλάβει όλα, να προσπαθεί να δουλέψει, να νιώθει την αγωνία της απόλυσης, να έχει αποκτήσει μια άμυνα στο αντιμετωπίσει οποιαδήποτε έντονη κατάσταση και όταν συμβαίνει αυτό να τη βλέπουμε να κλείνεται στη τουαλέτα για να απομακρυνθεί από όλους και να ηρεμήσει. Δεν ξέρω αν είμαι λάθος, αλλά στα δικά μου μάτια μου, φαινόταν μια γυναίκα που είχε κατάθλιψη.



Βέβαια στη συνέχεια έρχονται τα πάνω κάτω όταν πιστεύει πως σκοπεύει να την απατήσει ο σύζυγος της, αυτό ήταν που έβγαλε από τέλμα που βρισκόταν.



Ξαφνικά βλέπουμε μια γυναίκα να αρπάζει τη ζωή της από τα μαλλιά και να προσπαθεί να τη φέρει στα ίσα της. Βρίσκει το "μαγικό" κουμπί στα παιδιά της ώστε να μην συμπεριφέρονται σα κακομαθημένα και στη συνέχεια επικεντρώνεται πως να ξανακερδίσει το σύζυγο της.



Ένα από τα βασικά μηνύματα που προσπαθεί να περάσει η συγγραφέας είναι πως τα παιδιά πρέπει να έχουν ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στις δραστηριότητες τους (και όχι μόνο), να τηρείτε σε καθημερινή βάση, ώστε να μην συνδέονται ανεξέλεγκτα στα social media ειδικά όταν είναι σε μικρή ηλικία χωρίς παρουσία ενήλικα.



Αν τα παιδιά έχουν ένα πρόγραμμα στη ζωή τους, τότε και το ζευγάρι θα είναι πιο ήρεμο και πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Έτσι θα έχουν μια υγιή σχέση που θα μπορούν να μοιράζονται τα πάντα και να περνάνε όμορφες στιγμές.