Οι περισσότεροι που σταθήκαμε δίπλα στον Καπετάνιο, τον Νίκο Παππά, δεν ήμασταν μυημένοι στο Κίνημα του Ναυτικού, η πράξη μας ήταν αυθόρμητη, δεν ανήκαμε σε κάποια πολιτική παράταξη, ούτε γνωρίζαμε εκ των προτέρων το αποτέλεσμα της απόφασής μας. Όλοι μας εμπνεόμασταν από τις αρχές της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, της Ιστορίας της χώρας μας, και των Παραδόσεων του Ναυτικού μας και με γνώμονα αυτά μας τα πιστεύω, πήραμε την απόφαση να προβούμε σε αυτό το εγχείρημα.

Έτσι, οι ημέρες περνούσαν με αγωνία για το μέλλον μας. Τις περισσότερες φορές, πολλές ιταλικές εφημερίδες έγραφαν για εμάς, ότι η τύχη μας θα ήταν να βρεθούμε σε κάποιο στρατόπεδο προσφύγων στην Τεργέστη. Άλλες φορές, η αισιοδοξία ξεπρόβαλε σαν τον ήλιο μετά από την βροχή.