Ο κυρ- Μήτσος και η κυρα- Ρηνιώ είναι οι γονείς του μικρούλη Ρούλη που γεννήθηκε στο πανέμορφο νησί της Ύδρας.

Σ’ αυτό το νησί με τις ιδιαιτερότητές του που όπως όλοι ξέρουμε δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, μηχανάκια και άλλα οχήματα, παρά μόνο τα πολύτιμα γαϊδουράκια!

Αυτή η οικογένεια λοιπόν είναι μια συνηθισμένη οικογένεια γαϊδάρων που ζουν στο στάβλο μαζί με τον Τάκη το σπουργιτάκι, το Λάκη το κοτοπουλάκι, την Τούλα την γατούλα, τον Άρη το πετεινάρι και τον Άκη το σκυλάκι.

Μεταξύ Ια- Ια, Τσιου- Τσιου, Κοκ- Κοκ, Μιάου- Μιάου, κικιρίκου και γαβ- γαβ αποφασίστηκε το όνομα του Ρούλη!

Ενώ όλα κύλαγαν ομαλά στο γραφικό νησί της Ύδρας ο Ρούλης ήταν λυπημένος γιατί όσο περνούσε ο καιρός δεν μεγάλωνε… Ήταν ένας νάνος γαϊδαράκος που δεν μπορούσε να φανεί χρήσιμος, όπως πίστευε, στους κατοίκους του νησιού, αφού δεν μπορούσε να μεταφέρει τον κόσμο και τα πράγματα!

Τι είναι αυτό το κάτι όμως που τον έκανε να νιώσει χρήσιμος και σημαντικός;

Η αγάπη, η χαρά και η καλοσύνη που σκορπά με το χαμόγελο του!

Αυτό το χαμόγελο θα τον κάνει διάσημο ως τα πέρατα του κόσμου. Το «πολύτιμο σύμβολο της αγάπης» που είναι ίδιο σε όποια γλώσσα και να μεταφραστεί…

Μέσα από το γλυκό και τρυφερό παραμύθι των Άκη & Πάνο Κορωνάκη, «Ρούλης ο Υδραίος νάνος γαϊδαρούλης», σε εικονογράφηση Γιώργος Σγουρός που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος μεταφερόμαστε κυριολεκτικά θα τολμούσα να πω στην Ύδρα…

Τόσο η περιγραφή που γίνεται όσο και η εικονογράφηση είναι τόσο ζωντανές που νιώθεις ότι ακούς τα γαϊδουράκια και όλα τα ζώα του στάβλου, ότι περπατάς στα πλακόστρωτα του νησιού και εμπνέεσαι από την ντίβα των ελληνικών νησιών!

Φτιάχνεις το δικός σου στίχο, πίνακα ζωγραφικής, δημιουργείς το δικό σου λογοτέχνημα, φτιάχνεις τις δικές σου μελωδίες και χτίζεις το δικό σου παραμύθι…

Εισπράττεις την αγάπη και την καλοσύνη του χαμόγελου του Ρούλη!

Μέσα από αυτή την τόσο ζωντανή ιστορία, οι συγγραφείς, καταφέρνουν εκτός από το μήνυμα αγάπης, να περάσουν κι άλλα μηνύματα…

Όπως το ότι όλοι είμαστε χρήσιμοι αρκεί να πιστέψουμε σ’ αυτό που είμαστε και στις δυνατότητες που έχουμε. Να μάθουμε να τολμάμε και να προσπαθούμε για να πετύχουμε και να μην τα παρατάμε και να απογοητευόμαστε…

Καθώς επίσης και το θεωρώ και αρκετά σημαντικό, το ότι το παιδί έρχεται σε επαφή με την παράδοση, τις συνήθειες και την κουλτούρα του νησιού της Ύδρας.

Το να μιλάς για τον τόπο σου και να τον εξυμνείς προσφέρεις κι εσύ το λιθαράκι σου στη διατήρηση και διαφύλαξη των παραδόσεων και των αξιών μας, προάγοντας τον πολιτισμό μας.