Ρομαντικοί ιδεολόγοι ή επαγγελματίες της επανάστασης; Οι "Μαχητές της ελευθερίας", οι Φιλέλληνες που ήρθαν στην επαναστατημένη Ελλάδα το 1821 να πολεμήσουν για την ελληνική Ανεξαρτησία, εξετάζονται εδώ ως μια δυναμική, διεθνική ομάδα που διατρέχει τα πολλαπλά επαναστατικά μέτωπα της μεταναπολεόντειας περιόδου. Σε μια εποχή όπου ο κοσμοπολιτισμός συμπορεύεται με τον εθνικισμό, και ο τελευταίος νοείται ως επαναστατική ιδεολογία, οι ξένοι εθελοντές της "Φιλελεύθερης Διεθνούς" συνδέουν τις επαναστάσεις της ταραγμένης δεκαετίας του 1820 από τη λεκάνη της Μεσογείου ως τη Λατινική Αμερική.

Μεταφέρουν τις νεωτερικές ιδέες του φιλελευθερισμού και της εθνικής ανεξαρτησίας, επιδιώκουν μια ένδοξη σταδιοδρομία στο πεδίο της μάχης και μένουν πιστοί στην προσωπική τους αντίληψη περί στρατιωτικής τιμής και κώδικα του πολέμου. Υπερασπίζονται τον πολιτισμό κατά της βαρβαρότητας, μόνο που συχνά στο δεύτερο στρατόπεδο συγκαταλέγουν και τους νεώτερους Έλληνες.

Μια ανατρεπτική μελέτη για τους Φιλέλληνες, που εξετάζει πώς η Ελληνική Επανάσταση μπορεί να ενταχθεί στο "επαναστατικό κύμα" του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού και την προβληματική ενσωμάτωση των Ελλήνων στην αναδυόμενη ιδεολογία της νεωτερικής ευρωπαϊκής ταυτότητας.