Ένας παιδικός έρωτας που ανθίζει μεταξύ της Άλμα και του Ίτσι στο Σαν Φρανσίσκο όμως θα διακοπεί λόγω του ΒΠΠ και ειδικά μετά το Περλ Χάρμπορ που θα δούμε τα δυο παιδιά να χωρίζουν γιατί το αμερικάνικο κράτος στέλνει σε στρατόπεδα όλους τους Ιάπωνες μιας και έχουν κηρυχθεί επίσημα ως εχθροί.

Η επικοινωνία παρόλη την απόσταση τους θα διακοπεί, όμως μαθαίνουμε την εξέλιξη της ζωής της Άλμα και του Ίτσι πολλές δεκαετίες μετά όταν συναντάμε την Ιρίνα, μια κοπέλα που εργάζεται στο γηροκομείο "Σπίτι του Κορυδαλλού" και γνωρίζει την Άλμα αλλά και τον εγγονό της Σεθ.Η Ιρίνα και ο Σεθ γίνονται μάρτυρες επιστολών και δώρων που λαμβάνει η Άλμα κάθε εβδομάδα από άγνωστο αποστολέα, αυτό καθώς και η συγγραφή ενός βιβλίου του Σεθ τους κεντρίζει το ενδιαφέρον να ψάξουν περισσότερα για το παρελθόν της Άλμα.

Παράλληλα θα δούμε την Ιρίνα να προσπαθεί να ξεφύγει από το παρελθόν της και νιώθουμε ότι την περιβάλει μια ομίχλη ανασφάλειας, μοναξιάς, φόβου και ψυχικού βάρους. Και για να ξαλαφρώσει από όλα αυτά ρίχνεται με τη ψυχή της στο να βοηθά τους ηλικιωμένους ενοίκους στο "Σπίτι του Κορυδαλλού" και να βγάζει βόλτα τα σκυλιά ιδιοκτητών τις ώρες που δεν εργαζόταν στο γηροκομείο.Ομολογώ πως στις πρώτες 50 σελίδες η σκέψη που πέρασε από το μυαλό μου ήταν να μην είναι καταθλιπτικό αλλά τελικά συνειδητοποίησα πως αυτές οι σελίδες ήταν ο τρόπος της Αλιέντε να μας συστήσει τους χώρους, περιοχές, πρόσωπα που θα μας απασχολήσουν καθόλη τη διάρκεια του βιβλίου και το έκανε έτσι ώστε να μην μας κουράσει με τις περιγραφές της κατά τη διάρκεια του βιβλίου για να επικεντρωθούμε στην ιστορία των ηρώων μας.

Αυτό που μου κέντρισε το ενδιαφέρον περισσότερο είναι ο τρόπος που συνδύασε τα ιστορικά και κοινωνικά στοιχεία, δεν σε κουράζει με περιττές αναφορές αλλά τα ενσωματώνει στην ιστορία ένα μοναδικό τρόπο που δεν σε αποσπά από το κεντρικό άξονα του μυθιστορήματος της.

Τα μηνύματα που μας δίνει πολλά και αισιόδοξα για να μπορέσουμε να δούμε τη ζωή ότι είναι όμορφη. Οι δύσκολες καταστάσεις που ζούμε δεν μπορούν να "πνίξουν" τα όνειρα μας ούτε τον πραγματικό έρωτα, αν δεν το επιτρέψουμε, εμείς οι ίδιοι. Η κάθε μέρα είναι μοναδική και χρειάζεται να ζούμε την ζωή μας όπως πραγματικά τη θέλουμε γιατί όταν φτάσουμε στα γεράματα μας θα μπορέσουμε να πούμε ότι ζήσαμε μια γεμάτη ζωή!Άλλωστε όπως αναφέρει σε απόσπασμα της:«Έχεις μόνο μια ζωή, αλλά αν τη ζήσεις καλά, φτάνει και περισσεύει. Το μόνο αληθινό είναι το τώρα, το σήμερα. Τι περιμένεις για ν’ αρχίσεις να είσαι ευτυχισμένη; Η κάθε μέρα μετράει.»Είναι ένα βιβλίο της που διάβασα απνευστί και ευχαριστήθηκα. Σε κρατά μέχρι τη τελευταία σελίδα από εικόνες, συναισθήματα και με συνεχείς ανατροπές.

Καθόλη τη διάρκεια που διάβαζα το βιβλίο της, ένιωθα σα να παρακολουθούσα έναν ιάπωνα ζωγράφο με το φαρδύ του πινέλο να ζωγραφίζει ένα κιμονό που μας δείχνει μια ιστορία ενός έρωτα που άντεξε μέσα στο χρόνο.