Οι Στωικοί αποδεικνύουν την ύπαρξη της μαντικής με τον εξής συλλογισμό: "Εάν οι θεοί υφίστανται και δεν καθιστούν σαφές στον άνθρωπο το μέλλον εκ των προτέρων, τότε δεν αγαπούν τον άνθρωπο· ή δε γνωρίζουν το μέλλον ούτε οι ίδιοι· ή πιστεύουν ότι ο άνθρωπος δεν έχει κανένα όφελος να γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί· ή το θεωρούν ασύμβατο με το μεγαλείο τους να προειδοποιούν τον άνθρωπο για το μέλλον· ή, εν τέλει, οι ίδιοι, παρ’ όλο που είναι θεοί, δεν μπορούν να δώσουν κατανοητούς οιωνούς των επερχόμενων γεγονότων. Δεν είναι όμως αλήθεια ότι οι θεοί δε μας αγαπούν, διότι είναι φίλοι και ευεργέτες του ανθρωπίνου γένους· ούτε ισχύει ότι οι ίδιοι δε γνωρίζουν τις δικές τους αποφάσεις και τα δικά τους σχέδια· ούτε είναι αλήθεια ότι δε μας ωφελεί να γνωρίζουμε τι πρόκειται να συμβεί, αφού, εάν γνωρίζαμε, θα ήμασταν περισσότερο σώφρονες, ούτε ότι οι θεοί θεωρούν ασύμβατο με το μεγαλείο τους να προσφέρουν προβλέψεις, αφού δεν υπάρχει πιο θαυμάσια αρετή από την καλοσύνη· ούτε ότι δεν έχουν την ικανότητα να γνωρίζουν το μέλλον· συνεπώς δεν είναι αλήθεια ότι υπάρχουν θεοί, αλλά δε μας δείχνουν οιωνούς του μέλλοντος· οι θεοί όμως υπάρχουν, άρα μας δείχνουν τέτοιους οιωνούς· και αν μας δείχνουν τέτοιους οιωνούς, δεν ισχύει ότι δε μας παρέχουν τα μέσα για να κατανοήσουμε τους οιωνούς αυτούς - διαφορετικά οι οιωνοί τους θα ήταν ανώφελοι· και αν μας παρέχουν τα μέσα, δεν είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει μαντική· άρα, η μαντική υπάρχει".

(Κικέρων, "Περί Μαντικής", 1-82)