Η καθοδική πορεία και διολίσθηση της παιδείας σε στεγνή, τεχνοκρατική εκπαίδευση είναι αναμφισβήτητη. Έχουμε αχαλίνωτη συσσώρευση άχρηστων πληροφοριών και γνώσεων αλλά όχι Γνώση.

Με απίστευτα προκλητικό τρόπο οι ανθρωπιστικές σπουδές τείνουν να καταργηθούν, η αμάθεια και η ημιμάθεια καραδοκούν, η έλλειψη δε αληθινής μόρφωσης καταδεικνύεται από την πληθώρα προγραμμάτων "επιμόρφωσης". Τελικά ευνοείται μια στείρα ευρυμάθεια που δεν είναι παρά το ρηχό πρόσωπο της αμάθειας.

Αξίζει όμως να τονισθεί ότι ακόμα και η απόκτηση παιδείας δεν μπορεί να εγγυηθεί την ποιότητα και το ήθος του ατόμου. Η παιδεία δεν είναι βιτρίνα ούτε ρούχο για να εξαργυρωθεί κοινωνικά, πολιτικά και ηθικά, αλλά είναι γέφυρα και μέσο για το ποιόν και το ήθος. Ακόμα και άνθρωποι με παιδεία δεν αποκλείεται να είναι κακοήθεις, όπως και άνθρωποι ευγενικής καταγωγής να είναι αγενείς.