Η παρούσα διδακτορική διατριβή έχει ως στόχο την ερμηνεία του τρόπου παραγωγής και εφαρμογής ενός προγράμματος πολιτικής για τη διασφάλιση της ποιότητας στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Ως κεντρική θεώρηση έχει το σχηματισμό αντιτιθέμενων συνασπισμών δικτύων πολιτικής που δρουν με διακύβευμα τις πολιτικές σχετικά με το πανεπιστήμιο.
Τα ευρήματα της διατριβής συνοψίζονται επιγραμματικά στα εξής:
Η πρώτη αλλαγή πολιτικής, που συμβαίνει το 2005 με την ψήφιση του νόμου 3374, πραγματοποιείται κυρίως εξαιτίας εξωγενών συνθηκών του υποσυστήματος πολιτικής του πανεπιστημίου. Πριν και μετά τη ψήφιση του νόμου δραστηριοποιούνται δύο αντιτιθέμενοι συνασπισμοί δικτύων με συγκρίσιμους πόρους.
Οι μετέπειτα εξελίξεις εντός του υποσυστήματος πολιτικής του ελληνικού πανεπιστημίου προκαλούν αλλαγές στους πόρους των δύο συνασπισμών. Ο συνασπισμός δικτύων που δρα "Εναντίον" του προγράμματος πολιτικής αποδυναμώνεται διαρκώς με αποτέλεσμα να μην μπορεί να διατηρήσει με αποτελεσματικό τρόπο την αντιπαράθεση σε υψηλά επίπεδα. Ο συνασπισμός που δρα "Υπέρ" ισχυροποιείται έναντι του πρώτου με αποτέλεσμα να δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την εφαρμογή της πολιτικής.
Η αλλαγή πολιτικής δεν συνοδεύεται από ταυτόχρονη παραγωγή γνώσης μέσω πολιτικής εμπειρίας, τόσο εντός όσο και μεταξύ των συνασπισμών δικτύων, παρά το γεγονός ότι η πολιτική εμπειρία δεν υπήρξε αμελητέα καθώς η αντιπαράθεση για το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν διαρκώς παρούσα για περίπου μία δεκαετία.