Βρισκόμαστε στο 1866 και ο Γουόλτερ Μούντι, απογοητευμένος από τη ζωή του στην Αγγλία, καταφθάνει στη Νέα Ζηλανδία για να αναζητήσει την τύχη του στα χρυσωρυχεία. Το βράδυ της άφιξής του στην πόλη Χοκιτίκα, ύστερα από ένα περιπετειώδες ταξίδι και μια τρομακτική εμπειρία στο καράβι, θα διακόψει άθελά του μια μυστική συνάντηση δώδεκα ανδρών που λαμβάνει χώρα στο καπνιστήριο του ξενοδοχείου που διαμένει. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν συναντηθεί για να συζητήσουν μια σειρά γεγονότων και συμπτώσεων που έχουν ανησυχήσει το τελευταίο διάστημα την πόλη και στα οποία όλοι τους εμπλέκονται, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο. Ο Γουόλτερ Μούντι καλείται όχι μόνο να ακούσει τη μυστήρια αυτή υπόθεση, αλλά και να συμμετάσχει ο ίδιος σ’ αυτό το απίθανο δίχτυ που υφαίνουν οι ζωές των προσώπων και η μοίρα των ανθρώπων. Κι ίσως είναι ο μόνος που αντιλαμβάνεται αυτό το περίεργο παιχνίδι της μοίρας στις πραγματικές του διαστάσεις· γιατί το παρόν συμπλέκεται με το παρελθόν, σαν σφαίρα μέσα σε σφαίρα, και το παιχνίδι της Τύχης και της Ειμαρμένης κάνει τις ανθρώπινες ζωές να διασταυρώνονται και να μοιάζουν με τα αόρατα νήματα που συνδέουν τα αστέρια στον νυχτερινό ουρανό.

Τα "Φώτα, ο Ήλιος και η Σελήνη", είναι ένα αφήγημα που η πλοκή του θυμίζει τα καλύτερα μυθιστορήματα της βρετανικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα και η τεχνική του τους μοντερνιστές συγγραφείς του 20ού αιώνα. Η αναπαράσταση της εποχής, η βικτωριανή κοινωνία των αποικιών, το κυνήγι του χρυσού στη Νέα Ζηλανδία, οι ιθαγενείς Μαορί, η ανθρώπινη απληστία, η αγάπη κι η αυτοθυσία, όλα αυτά ζωντανεύουν μέσα από την ευρηματική πλοκή, αλλά και τον υπαρξιακό στοχασμό της Catton, όταν σκιαγραφεί τους χαρακτήρες της ή αναλύει τα κίνητρα που διέπουν την ανθρώπινη συμπεριφορά.

Η Catton κατάφερε να γράψει ένα κλασικό μυθιστόρημα πλοκής με τα πιο χαρακτηριστικά διδάγματα τεχνικής της αφήγησης που μας πρόσφερε ο μοντερνισμός. Κάτι που σίγουρα θα θαύμαζαν ο Μπόρχες και ο Ναμπόκοφ...