Δύο χρόνια μετά τον αξέχαστο «Κώδικα τιμής», ο κύριος Κώτσιας επιστρέφει με δύο νουβέλες που έχουν κοινό θέμα τη σημερινή εποχή. Σκηνές τραγελαφικές αλλά και σοβαρές, σουρεαλιστικές και ρεαλιστικές ταυτόχρονα, γραμμένες με τη διακριτή καλλιέπεια του αγαπημένου μου συγγραφέα, που διαλέγει με αυστηρό τρόπο τις λέξεις και χτίζει σωστά το κείμενό του πρόταση πρόταση, εισάγοντας τον αναγνώστη σε μα άλλη διάσταση, διαφορετική από την πραγματικότητα κι όμως τόσο οικεία ταυτόχρονα!

Ξεκίνησα με το «Ταξίδι σε λάθος χώρα», όπου ένας Σουηδός πέφτει θύμα κλοπής και περιφέρεται άσκοπα, τον πιάνει η Αστυνομία περνώντας τον για λαθρομετανάστη Αλβανό και τον απελαύνει στα σύνορα μαζί με άλλους Αλβανούς. Τα περιστατικά στα σύνορα ξεπερνούν κάθε φαντασία και οι ανατροπές έρχονται απανωτά. Στη συνέχεια μπήκα κι εγώ μαζί με τον αφηγητή στην Τράπεζα της Ελλάδος και περιηγηθήκαμε μαζί στο κείμενο «Οι δεινόσαυροι των Αθηνών». Πώς γίνεται να μπαίνεις απλός πελάτης σε μια τράπεζα κι από κει και πέρα τα γεγονότα, οι συγκυρίες, ο χρόνος να σε παίρνουν μαζί τους και να ακολουθούν τους δικούς τους ρυθμούς; Είναι τόσος ο κόσμος που η τράπεζα κλείνει Παρασκευή μεσημέρι αλλά η εξυπηρέτηση συνεχίζεται μέχρι και το Σάββατο, κάτι η στάση εργασίας των υπαλλήλων, κάτι οι βλάβες των υπολογιστών, οι πελάτες κοιμούνται μες στην τράπεζα, με το πολύτιμο χαρτάκι της προτεραιότητας σφιχτά στα χέρια τους. Τι μπορεί να συμβεί μεσα σε αυτές τις ώρες στη ζωή ενός πελάτη; Πώς γίνεται οι πελάτες να συστήνουν επιτροπή, κατοχυρωμένη μάλιστα κατά τον νόμο, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους; Πού θα φτάσει η αχαλίνωτη και τόσο λογική φαντασία του κυρίου Κώτσια;

Τα κείμενα είναι καλοδουλεμένα διαμαντάκια και μου άρεσαν πάρα πολύ, αν και δηλώνω ότι ποτέ δεν αγάπησα τον σουρεαλισμό. Κάτι στη γραφή, στο ύφος, στις ανατροπές, με κράτησε κοντά στα κείμενα, δεν τα παράτησα ποτέ, τα διάβασα ως το τέλος και διαπίστωσα ότι πίσω από την πολυδιάστατη αφήγηση υπάρχουν κρυμμένες και διεισδυτικές παρατηρήσεις και σχόλια για την τρέχουσα κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Σε ένα μεταμοντέρνο και καθημερινό την ίδια στιγμή σκηνικό μπορεί να συμβούν πράγματα που θα αλλάξουν τη ζωή ενός ανθρώπου. Ειδικά στους «Δεινόσαυρους» ένιωσα να διαβάζω Σαραμάγκου, για τόσο προσεγμένο και φαντασιακό κείμενο μιλάμε. Οι «Δεινόσαυροι» μου θύμισαν ως προς την κλιμάκωση, την εξέλιξη, τα μηνύματα που περνάει το «Περί τυφλότητας» και το «Περί φωτίσεως» του Πορτογάλου συγγραφέα. Ξεκινάς μια ιστορία και από την αρχή δέχεσαι ότι θα ζήσεις το περιβάλλον που έπλασε ο συγγραέας, με τον τρόπο που θέλει εκείνος να το ζήσεις αλλά δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει όλο αυτό!

Οι δύο νουβέλες που περιλαμβάνονται στο βιβλίο είναι μια πολύ καλή εισαγωγή για τον αναγνώστη στο έργο του κυρίου Κώτσια και είναι μια διαφορετική πρόταση στη σημερινή λογοτεχνική πραγματικότητα.