Κρυφές ανάσες πίσω από κλειστά παραθύρια, αυτή είναι η ζωή στη Μάνη, μια δύσβατη, άγονη γη, με κοφτερές ψυχές και ανήλιαγη νοοτροπία. Σε αυτήν καλείται να ζήσει η Πότα, κόρη μιας φτωχής αλλά αξιοπρεπούς οικογένειας. Ένα κορίτσι που μεγαλώνει με ένα στίγμα και ένα μυστικό από το παρελθόν, το οποίο δεν της αποκαλύπτει κανείς. Υπάκουη και ταπεινή δέχεται να παντρευτεί με αυτόν που επέλεξαν οι γονείς της και γεννάει μια κόρη. Αυτή είναι μόνο η αρχή του συγκλονιστικού, πολυεπίπεδου μυθιστορήματος της κυρίας Κατερίνας Σωπύλη.

Η συγγραφέας έχει εξαιρετική δύναμη και πλούσιο λεξιλόγιο. Ξέρει να διαχειρίζεται σωστά την ιστορία της και μου χάρισε ένα μυθιστόρημα πλούσιο σε εικόνες και περιστατικά, το οποίο δε δίστασε να ξεδιπλώσει από το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα μέχρι σήμερα. Τα πρόσωπά της είναι άνθρωποι που δεν αντέχουν το βάρος των μυστικών, χαρακτήρες που ακουμπούν στην τρέλα και προχωρούν σε απονεννοημένες πράξεις, άντρες και γυναίκες που συναντούν κλειστές πόρτες και λαθρακούνε κρυφές ανάσες.

Απόλαυσα λέξη προς λέξη το δυνατό κείμενο, αγκάλιασα με τρυφερότητα τους αδύναμους, απομακρύνθηκα ξεφυσώντας από τους κακούς και λυτρώθηκα από το δίκαιο τέλος. Η κλιμάκωση της πλοκής ήταν διαρκής και τα γεγονότα που συνέβαιναν γίνονταν σε λογική στιγμή. Η ιστορία δεν είχε ακρότητες, αντίθετα ήταν γνήσιο δείγμα της ανθρώπινης ψυχολογίας και υπόστασης και μου έδειξε πως δεν υπάρχουν μόνο δυνατοί άνθρωποι αλλά και κλαράκια στον άνεμο της ζωής που αγκιστρώνονται στην τρέλα και δεν ξεκολλάνε με τίποτα. Πιστεύω ειλικρινά στην πένα της κυρίας Σωπύλη, γιατί ξέρει να ενορχηστρώνει με τις κατάλληλες λέξεις την ιστορία της και να τη φωτίζει σωστά και καίρια, αφήνοντας τον αναγνώστη με τέτοια αγωνία για τη συνέχεια. που ακόμα και τα όποια τυπογραφικά και ορθογραφικά λάθη δεν αποσπούν την προσοχή του αναγνώστη.

Κάποιες λεκτικές επαναλήψεις, κάποιοι άτονοι διάλογοι κι ορισμένα σημεία όπου η ιστορία μού φάνηκε χωρίς δύναμη κι ενέργεια, αποτελούν λεπτομέρειες, αλλά αφενός μεν δε θα υπήρχαν αν η φροντίδα του κειμένου είχε πραγματοποιηθεί από έναν έμπειρο επιμελητή, αφετέρου δε δε μειώνουν καθόλου την αξία του βιβλίου και της συγγραφέως. Το αντίθετο μάλιστα, μας δείχνουν τις ικανότητες της συγγραφέως και το πόσο ώριμη είναι η γραφή της.

Η πολυεπίπεδη ιστορία δε χάθηκε ούτε αποπροσανατολίστηκε στιγμή, άρα η κυρία Σωπύλη έχει τον έλεγχο. Οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι άρα γνωρίζει πού να βάζει την αρχή και το τέλος. Η πλοκή εκτυλίσσεται με διαδοχικές γενιές πρωταγωνιστών στην πορεία του χρόνου αλλά δε χάνεται η μπάλα, επομένως η συγγραφέας ξέρει με ποιους έχει να κάνει και βάζει τα δυνατά της να μας πει την ιστορία τους. Μια φροντισμένη επιμέλεια όμως θα περιόριζε κάποιες λεκτικές επαναλήψεις, κάποιους άτονους διαλόγους, θα μορφοποιούσε αλλιώς κάποιες καίριες σκηνές κλπ.

Το βιβλίο συνοδεύεται από cd με δύο τραγούδια που ντύνουν με πρωτότυπο τρόπο την τραγική ιστορία της Πότας. Η δυνατή, βροντώδης, δωρική ενορχήστρωση του μουσικοσυνθέτη Νάσου Κονίτσα αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα για την ανάγνωση του βιβλίου. Έχοντας φτάσει στο λυτρωτικό τέλος και κρατώντας το χέρι της Πότας που αποζητά την αγάπη με λάθος τρόπο, συγκινήθηκα ακούγοντας συνολικά μέσα από τα τραγούδια τις εικόνες που μου δημιουργήθηκαν και τις λέξεις που με συντρόφεψαν. Μια υπέροχη συγγραφέας μόλις ξεκινά την πορεία της. Ανακαλύψτε την!

Ενα βιβλιο που ανοιγει τις πορτες μιας κοινωνιας που οσο και αν θελει το παρελθον των προκαταληψεων και της υποτιθεμενης ηθικης να ειναι κλειστες εκεινες θα ανοιγουν για να βγουν οι κρυφες ανασες και να γινουν κραυγες δυνατες!

Υπάρχουν ανάσες δυνατές. Υπάρχουν και ανάσες λυτρωτικές, ανάσες ζωής, αλλά και ανάσες δροσιάς, που δίνουν μέσα στον λήθαργο της καθημερινότητας αυτό το κάτι παραπάνω που είναι αρκετό να σε ξυπνήσει και ν’ αρχίσεις να ελπίζεις. Τι γίνεται όμως με τις κρυφές ανάσες; Αυτές που δεν τολμάς να πάρεις επειδή ξέρεις ότι κοστίζουν ακριβά; Κοστίζουν όμως αλήθεια ακριβά;

Για την Πότα στοίχισαν μια ολόκληρη ζωή. Κι όχι μόνο την δική της, αλλά και του άντρα της, καθώς και του μονάκριβου παιδιού της. Μάλλον, όχι... όχι του παιδιού της. Της κόρης της. Γιατί η Πότα είχε την ατυχία να γεννηθεί στην Μάνη. Εκεί που οι γυναίκες έπρεπε να γεννούν παιδιά και όχι κορίτσια. Η ίδια ήταν η ντροπή της οικογένειας. Μέσα σε τόσους άντρες το μοναδικό κορίτσι. Παραπεταμένη όχι μόνο από την οικογένειά της, αλλά και από την ίδια την ζωή. Όταν έφτασε η λύτρωση στον γάμο με τον Στάμο, δεν την γνώρισε. Η ψυχή της είχε πια δηλητηριαστεί. Ορκίστηκε ότι ποτέ δεν θα κάνει τα ίδια στην μοναχοκόρη της και κράτησε τον λόγο της. Έκανε χειρότερα.

Ο μοναδικός σύντροφος των παιδικών της χρόνων, ο αδερφός της ο Ζαφείρης. Ήταν ο μικρότερος γιος της οικογένειας και πάντα κοντά της. Μια παρεξήγηση όμως τον κάνει να την εγκαταλείψει, φεύγοντας μακριά. Χρόνια μετά μετανιωμένος της στέλνει ένα γράμμα που η Πότα δεν θέλησε να διαβάσει ποτέ. Ένα γράμμα που έκρυβε όλη την αλήθεια και την λύτρωση. Η ίδια μπορεί να μην το διάβασε ποτέ, προορισμός του όμως ήταν να διαβαστεί. Και διαβάστηκε όταν έφτασε η ώρα. Μέχρι τότε όμως η Πότα κυνηγημένη από την ίδια της σκιά βαδίζοντας στα χνάρια της παράνοιας, εγκαταλείπει τα πάντα θεωρώντας ότι η ζωή ξεχνά. Και η ζωή την άφησε να νομίζει ότι πράγματι ξεχνά. Άλλωστε είχε φτάσει η ώρα που έπρεπε να αντιμετωπίσει τον ίδιο της τον εαυτό. Περίμενε καρτερικά η ζωή να παίξει την τελευταία της πράξη. Στην οποία αναρωτιόμαστε τελικά ποιος χρωστά σε ποιον. Ποιος ξεπληρώθηκε και ποιος πρέπει να πληρώσει;

Ένα βιβλίο δυνατό και σκληρό μαζί. Ένα βιβλίο αληθινό. Ένα βιβλίο γραμμένο από την γυναίκα για την γυναίκα. Σε θυμώνει. Σε προβληματίζει. Θέλεις να κάνεις κάτι για το άδικο. Θέλεις να έρθει η δικαίωση. Και στο τέλος... ήρθε άραγε η δικαίωση; Μπορεί άραγε να υπάρξει δικαίωση; Ήρωες ζωντανοί νεκροί όμηροι μιας κοινωνίας – δήμιου, έτοιμη να σε δικάσει και να σε καταδικάσει επειδή τόλμησες να ζήσεις έξω από τα καλούπια που σου έφτιαξαν. Πίσω από κλειστές κουρτίνες, πίσω από κλειστά πατζούρια, υπάρχει μια ζωή που δεν είσαι σίγουρος αν την αντέχεις, θέλεις όμως να την ζήσεις. Για να ζήσεις όμως πρέπει να πάρεις ανάσες βαθιές, δυνατές... Κι εσύ ένα έρμαιο της μοίρας κλειδωμένη μέσα στην ίδια σου την ύπαρξη δεν μπορείς να φτάσεις την ζωή. Εσένα οι δικές σου ανάσες είναι κρυφές...