Ο αναγνώστης στα διηγήματα του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, ενός από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ού αιώνα, μπορεί να παρακολουθήσει την πλούσια θεματολογία του, τις αναφορές
στα προσωπικά του βιώματα, που τόσο έντεχνα ενσωμάτωσε στα γραπτά του, αλλά και την ενδιαφέρουσα υφολογική του εξέλιξη. Ο Μάρκες καταπιάνεται εδώ με όλα τα πανανθρώπινα θέματα, όπως η συνειδητοποίηση του "εγώ" και του "άλλου", η κοινωνική αδικία, η κατάχρηση εξουσίας, η φτώχεια, η βία, ο έρωτας, ο θάνατος και βέβαια η μοναξιά που στοιχειώνει το πεζογραφικό έργο του.

Ο Μάρκες δεν εγκατέλειψε ποτέ τη μικρή φόρμα -έγραφε σε καθημερινή βάση για μεγάλα χρονικά διαστήματα στον ημερήσιο Τύπο- και στη διηγηματογραφία του βλέπουμε ξεκάθαρα πώς "γεννιέται" και διαμορφώνεται, ωριμάζει, με την πένα του, ο υπερρεαλισμός της Λατινικής Αμερικής, το λογοτεχνικό ρεύμα που ονομάστηκε μαγικός ρεαλισμός.

"... και μόλις πρόλαβε να κάνει στην μπάντα για ν’ αφήσει το δρόμο ελεύθερο για τον κατακλυσμό, φωνάζοντας μες στην αναστάτωση, νάτο μπροστά σας, ηλίθιοι, ένα δευτερόλεπτο πριν το
τρομερό, χαλύβδινο κήτος τεμαχίσει τη γη και πριν ακουστεί ξεκάθαρα η καταστροφή των ενενήντα χιλιάδων πεντακοσίων ποτηριών της σαμπάνιας που έσπαγαν το ένα μετά το άλλο από την
πλώρη μέχρι την πρύμνη κι έτσι εγένετο φως και δεν ήταν πια ξημέρωμα του Μάρτη αλλά μεσημέρι μιας λαμπρής Τετάρτης κι εκείνος μπορούσε να δώσει στον εαυτό του την ευχαρίστηση να
βλέπει τους άπιστους να χαζεύουν, μ’ ανοιχτό το στόμα, το πιο μεγάλο υπερωκεάνιο αυτού του κόσμου και του άλλου, καθισμένο μπροστά στην εκκλησία, πιο άσπρο απ’ όλα, είκοσι φορές πιο
ψηλό απ’ το καμπαναριό και γύρω στις ενενήντα εφτά φορές πιο μακρύ από το χωριό, με τ’ όνομα χαραγμένο, με σιδερένια γράμματα, HALALCSILLAG, και οι πανάρχαιες και νωθρές θάλασσες
του θανάτου να ξεχειλίζουν από τα πλευρά του."