"Μέχρι το τέλος της ζωής μας αλλάζουμε. Δεν είμαστε ποτέ οι ίδιοι. Γιατί άραγε ορισμένοι επιμένουν ότι ο άνθρωπος δεν αλλάζει ;; Πως είναι δυνατόν να μεγαλώνεις, να εξελίσσεσαι, να συλλέγεις πληροφορίες και εμπειρίες, χωρίς όλα να επιδρούν πάνω σου με κάποιον τρόπο ; Η δική μου άποψη είναι ότι αν βλέπεις τη ζωή στα σαράντα σου όπως την βλέπεις στα είκοσι, έχεις χάσει τα μισά χρόνια της ζωής σου. Θετικά ή αρνητικά, κάθε μέρα που περνάει μας πάει στο επόμενο στάδιο. Θα έλεγα ότι ακόμα κι ένα δευτερόλεπτο φτάνει για να μας διαμορφώσει για πάντα....Μου άρεσε πάρα πολύ, και σπανίως διαβάζω εφηβική λογοτεχνία....ήταν ο τίτλος, ήταν η συγγραφέας (της οποίας έχω γνωρίσει και εκτιμήσει ιδιαιτέρως τα προηγούμενα δύο βιβλία της για ενηλίκους), η επιθυμία να διαπιστώσω, εάν και πως ένας ενήλικος μπορεί να αποδώσει πιστά την ψυχολογική και συναισθηματική κατάσταση των εφήβων της σύγχρονης εποχής....Πάντως έμεινα απολύτως ικανοποιημένη....υποθέτω, ότι είναι πιο δύσκολο, να γράφεις εφηβική λογοτεχνία από λογοτεχνία ενηλίκων....άλλο αναγνωστικό κοινό, περισσότερο απαιτητικό, στη σημερινή εποχή της τεχνολογίας, της ταχύτητας, της χρήσης ηλεκτρονικών ΜΜΕ...ωστόσο, το "Αγάπα το ή παράτα το", είναι ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, εξαιρετικά καλογραμμένο, αφού η συγγραφέας με ευαισθησία, χιούμορ, ιδιαίτερη διεισδυτικότητα, δημιουργεί τρεις χαρακτήρες στην εφηβεία (τον Ιάσονα, τη Γιάννα και τη Γιούλη), οι οποίοι είναι αντιπροσωπευτικοί της γενιάς τους, με τα δικά τους άγχη, όνειρα, προβλήματα (όσα προβλήματα μπορεί να έχει ένας/μία έφηβος/η ανάλογα με τα ερεθίσματά του και το περιβάλλον του), τις ανασφάλειες, τις αγωνίες και τις αβεβαιότητες της ηλικίας τους, τις προσδοκίες και τις ελπίδες που είναι συνυφασμένες με τη νεότητα και λίγο πριν την μετάβαση, στην ενηλικίωση....ο τρόπος γραφής, θα έλεγα, ότι είναι απολύτως ταιριαστός με το ύφος του βιβλίου, την εποχή, τις καταστάσεις, ενώ το λεκτικό ύφος αρμόζει άψογα στον τρόπο συμπεριφοράς, σκέψης και ομιλίας των εφήβων....τρεις έφηβοι, όχι αποκομμένοι από το κοινωνικό γίγνεσθαι, αλλά αντίθετα, με τις προσωπικότητές τους, υπό "διαμόρφωση" με πλήθος εσωτερικών και εξωτερικών παραγόντων να καθορίζουν τη ζωή τους, τη συμπεριφορά τους, τις αποφάσεις τους, και την εξελικτική τους πορεία προς τον κόσμο των "μεγάλων"....αποκτώντας ωστόσο εμπειρίες, όχι δυσανάλογες ή ασύμβατες με την ηλκία τους, αλλά θα έλεγα, με έναν τρόπο, "φυσικές" και ως άμεση ή έμμεση συνέπεια των επιλογών της νιότης τους.....Θεωρώ ότι η Ι. Τέκου, δικαίως και επαξίως, κατέκτησε με το σπαθί της μία θέση στην εφηβική λογοτεχνία, με την αμεσότητα της γραφής της, τη ρεαλιστική απόδοση των καταστάσεων που βιώνει η σημερινή γενιά εφήβων, τη φρεσκάδα του γραπτού της λόγου και τα εκφραστικά της μέσα, που είναι ίσως το δυνατότερο και πιστότερο κομμμάτι του αφηγήματός της.

«Να δίνεις όλο σου το είναι στα πρόσωπα και τα πράγματα που αγαπάς. Να μη λυπάσαι τον κόπο και την προσπάθεια. Κι αν, παρ’ όλ’ αυτά, δε σου βγαίνει, παράτα τα δίχως τύψεις και δεύτερες σκέψεις και προχώρα σε άλλα»

ΑΓΑΠΑ ΤΟ Ή ΠΑΡΑΤΑ ΤΟ, μια φράση που κρύβει μέσα της όλη την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων αλλά και των διλημμάτων. Ταυτόχρονα και ο τίτλος ενός εφηβικού μυθιστορήματος γραμμένο από την Ιφιγένεια Τέκου το οποίο θεωρώ πως πρέπει να διαβάσουν όλοι οι ενήλικες.

Γραμμένο με τρυφερότητα και αγάπη στους εφήβους, με μαεστρία και ευαισθησία η Ιφιγένεια Τέκου καταφέρνει και εισβάλλει στο μυαλό τριών διαφορετικών εφήβων οι οποίοι αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα της σύγχρονης κοινωνίας. Διαζευγμένοι γονείς, οικονομική κρίση, bullying.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση, δοσμένη σαν μαρτυρία σε ημερολόγια επιτυγχάνει την ορθή και ολοκληρωμένη ψυχογράφηση των χαρακτήρων. Με πλήθος καλολογικών στοιχείων και γλαφυρές περιγραφές η συγγραφέας πλάθει εικόνες, σκιαγραφεί γεγονότα και συναισθήματα με ρεαλισμό και δοσμένα μέσα από τις σκέψεις ενός εφήβου.

Πρόκειται για ένα ανάγνσωμα το οποίο πρέπει να διαβαστεί και από εφήβους αλλά και από ενήλικες. Η συγγραφέας κατάφερε με βάρκα τη φαντασία και το ταλέντο της να εξερευνήσει το μυαλό ενός εφήβου και εισβάλλοντας σε αυτό να αποδώσει με σαφήνεια σκέψεις, ερωτηματικά και να περάσει τα δικά της σημαντικά μηνύματα για την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων, τους στόχους και τις αντιδράσεις σε δύσκολες καταστάσεις.

Ένα βιβλίο συγκινητικό, ευαίσθητο και τρυφερό που αξίζει να διαβαστεί...

Ελευθέριος Α. Μανδαλιανός

Ένα όμορφο, αληθινό, συγκινητικό εφηβικό μυθιστόρημα που με γέμισε εικόνες και συναισθήματα, μου έδειξε πώς σκέφτονται οι έφηβοι στη σημερινή εποχή, πώς αντιμετωπίζουν τα προβλήματα στην οικογένεια, στη ζωή και στο σχολείο, πώς ερωτεύονται, τι όνειρα έχουν για το μέλλον τους. Υπέροχοι μικροί πρωταγωνιστές, μας αφηγούνται οι ίδιοι εναλλάξ την ιστορία τους με γλώσσα σύγχρονη, μοντέρνα, ρέουσα, η συγγραφέας μας συστήνει παιδιά που πρωτογνωρίζουν τον έρωτα και την αδικία, την πίκρα και την αγάπη.

Ο Ιάσονας, μαθητής λυκείου, αναγκάζεται να ακολουθήσει τους γονείς του για ένα καλύτερο αύριο στη μακρινή Σύμη, την τελευταία τους ελπίδα να βρουν μια δουλειά στην Ελλάδα της κρίσης. Εκεί γνωρίζει τη Γιάννα, που παίζει κιθάρα και λατρεύει τον τόπο της. Η κολλητή της Γιάννας, Γιούλη, μπλέκεται με τον Γιακουμή, εξαιτίας του οποίου συνδέεται με την απογοήτευση και το μίσος. Με φόντο την πανέμορφη Σύμη, το κείμενο εμπλουτίζεται από ντόπιες εκφράσεις και τοπικά ήθη και έθιμα του νησιού, γεμίζει όμορφα χρώματα και φωτίζει ένα διαφορετικό, πιο ήρεμο και λιγότερο απαιτητικό περιβάλλον. Η συγγραφέας έχει διαλέξει πολύ καλά τους χαρακτήρες της, υποδύεται επιτυχημένα σε κάθε κεφάλαιο και έναν διαφορετικό ήρωα, με το δικό του λεξιλόγιο, συναισθηματικό μικρόκοσμο, τις δικές του αγωνίες, λάθη και τύψεις, αγωνίες και χαρές.

Μια κακή στιγμή αλλάζει για πάντα την πορεία της παρέας της Σύμης και τους βοηθάει να ωριμάσουν κατά τι νωρίτερα. Τι θα συμβεί από κει και πέρα; Η Γιάννα και ο Ιάσονας θα καταφέρουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια της εφηβείας και του έντονου διαβάσματος για να είναι μαζί για πάντα; Τι προκαλεί τον Γιακουμή να αντιδρά έτσι; Πόσο πολύ αγαπούν τον τόπο τους παιδιά που δε ζουν στις δεδομένες και περίπλοκες ανέσεις της Αθήνας;

Ένα καλογραμμένο εφηβικό ψυχογράφημα από μια συγγραφέα που έχει δοκιμαστεί στον χώρο του μυθιστορήματος ενηλίκων και τώρα χαρίζει ένα αξιοπρεπέστατο δείγμα σε έναν δύσκολο συγγραφικά χώρο. Σύμφωνα με την κυρία Τέκου: «Να δίνεις όλο σου το είναι στα πρόσωπα και τα πράγματα που αγαπάς. Να μη λυπάσαι τον κόπο και την προσπάθεια. Κι αν, παρ’ όλ’ αυτά, δε σου βγαίνει, παράτα τα δίχως τύψεις και δεύτερες σκέψεις και προχώρα σε άλλα» (σελ. 195). Επομένως, το βιβλίο αυτό σίγουρα θα το αγαπήσουν όλοι και δε θα το παρατήσει κανείς!