Μπορείς άραγε να ζήσεις έναν μεγάλο εφιάλτη ή και περισσότερους μέσα από ένα παραμύθι; Στο βιβλίο "Εφιάλτες και Παραμύθια" του Αντώνη Τουμανίδη σίγουρα μπορείς. Δεν ξέρω αν θα μπορούσαν να είναι παραμύθια, εφιάλτες είναι σίγουρα. Διαβάζοντάς το, ίσως κάποιοι θεωρήσουν ότι δεν πρόκειται για παραμύθια. Κι όμως ο συγγραφέας δεν γράφει απλά τρόμο. Γιατί τρόμος είναι σίγουρα. Γράφει στ' αλήθεια παραμύθια. Απλά μία άλλη εκδοχή. Βασισμένος στις ρίζες τους, μας παρουσιάζει την αλήθεια πίσω από αυτά. Οι παιδικοί ήρωες απομυθοποιουνται. Κανείς δεν θέλει να συναντήσει την Κοκκινοσκουφιτσα, τον Πινοκιο, την Αλίκη, ενώ όλοι θα ήθελαν να μείνουν μακριά από το κοριτσάκι με τα σπίρτα. Κανένα παιδί δεν θα περιμένει την Κυρά των δοντιών και όλοι θα παρακαλούσαν να μην περάσει ο Αυλητής από τον τόπο τους. Ο Αντωνης Τουμανίδης πιστεύει πως ίσως δεν έζησαν όλοι καλά στο τέλος των παραμυθιών. Άλλωστε όπως ο ίδιος αναφερει, στην αρχική τους μορφή προορίζονταν για το ενήλικο κοινό. Οι ιστορίες του σκορπούν φόβο και τρόμο. Μήπως όμως δεν τρομάζουν και τα σημερινά παραμύθια πριν "ζήσουν αυτοί καλά" στο τέλος; Λύκοι που κατασπαράζουν, μητριές-δολοφόνοι, γονείς που εγκαταλείπουν τα παιδιά τους και παρολα αυτά, ευτυχισμένο τέλος; Ξανασκεφτείτε το διαβάζοντας το βιβλίο του Αντώνη Τουμανίδη "Εφιάλτες και Παραμύθια". Ένα βιβλίο για μεγάλα παιδιά. Τελικά... έζησαν αυτοί καλά;