Τα Μιθραϊκά Μυστήρια γνώρισαν μεγάλη άνθιση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περίπου από τον 1ο έως τον 4ο αι μ.Χ. Το όνομα του θεού Μίθρα (Μίτρα στην αρχική ινδο-ιρανική του εκδοχή), συνεδέθη με μία νέα μορφική έκφραση. Συγγραφείς της περιόδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αναφέρονται σ\' αυτή την μυστηριακή θρησκεία ως Μυστήρια του Μίθρα ή Περσικά Μυστήρια, ενώ οι σύγχρονοι ιστορικοί την αποκαλούν Ρωμαϊκό Μιθραϊσμό. Με επίκεντρο την Ρώμη, ο Μιθραϊσμός μετέδιδε εσωτερικά πανάρχαιες ιερές παραδόσεις, ενώ διαδόθηκε ιδιαίτερα στους στρατιώτες των ρωμαϊκών Λεγεώνων. Με ένα σύστημα επτά βαθμών μύησης, τελετές, γεύματα, εορτές και μία ανεπτυγμένη συντροφικότητα, οι "συνδέξιοι" είχαν τις συναθροίσεις τους στα Μιθραία. Πολλοί τέτοιοι υπόγειοι ναοί έχουν βρεθεί στην Ρώμη.

Μέσα από αυτά τα τρία δοκίμια, ο Βαρώνος Giulio Cesare Andrea Evola, ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους του 20ού αιώνα, ερμηνεύει σε μεγάλο βάθος την λατρεία που ανταγωνίστηκε τον Χριστιανισμό για την πνευματική υπεροχή στην Δύση, τα διάφορα σύμβολα, τα οποία δίνουν ζωή στον μύθο του Μίθρα και τέλος, εξετάζει την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ιουλιανού να επανορθώσει το ηλιακό και ιερό ιδεώδες της Αυτοκρατορίας.