Η Σαντορίνη, η οποία φέρει επίσημα το αρχαιοελληνικό όνομα Θήρα, είναι ένα από τα νησιά των Κυκλάδων, μικρά σε έκταση νησιά του νοτίου Αιγαίου, με μακραίωνη το καθένα ιστορία. Η Θήρα-Σαντορίνη, γέννημα γιγαντιαίων ηφαιστειακών εκρήξεων, έχει δύο σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους: το προϊστορικό Ακρωτήρι και τα ερείπια της αρχαίας πόλης-κράτους Θήρα στο δυσπρόσιτο Μέσα Βουνό.

Είναι, ως εκ τούτου, φυσικό να έχουν γραφεί για το νησί πολλά βιβλία και να έχουν διοργανωθεί σημαντικά διεθνή συνέδρια σχετικά με θέματα ιστορικού, αρχαιολογικού και γεωφυσικού ενδιαφέροντος. Αντίθετα, είναι φτωχή η βιβλιογραφία για τη Σαντορίνη ως ιστορικό οινοπέδιο, με ενδιαφέρουσες ιδιαιτερότητες τόσο ως προς τον τρόπο διαμόρφωσης των κλημάτων όσο και ως προς την επεξεργασία των σταφυλιών στις "κάναβες", όπως καλούνται στο νησί οι οινοποιητικές μονάδες της προβιομηχανικής Σαντορίνης.

Αυτές οι ιδιαιτερότητες αποτέλεσαν αντικείμενο μελέτης ενός ερευνητικού προγράμματος που εκπονήθηκε τα τελευταία χρόνια της δεκαετίας του 1960 από το Ινστιτούτο Οίνου, Ίδρυμα έρευνας του τότε Υπουργείου Γεωργίας. Τα συμπεράσματα ως προς την οινική ποιότητα ορισμένων ποικιλιών αμπέλου που καλλιεργούνται από αιώνες στο νησί ξεπέρασαν κάθε προσδοκία και έτσι το 1972 η αρμόδια Επιτροπή εισηγήθηκε την αναγνώριση και προστασία του τοπωνυμίου Σαντορίνη ως "Ονομασία Προελεύσεως Ανωτέρας Ποιότητος" για ορισμένους τύπους λευκών οίνων του νησιού. Με την υπουργική απόφαση που εκδόθηκε, καθορίστηκαν οι όροι που πρέπει να πληρούν οι αμπελώνες των νήσων Θήρα και Θηρασία, καθώς και οι συνθήκες επεξεργασίας των σταφυλιών, των γλευκών και των οίνων, ώστε ο παραγόμενος οίνος να φέρει στην ετικέτα της φιάλης το όνομα του νησιού. [...]

Το βιβλίο αφιερώνεται στους αμπελουργούς του νησιού που κράτησαν, διά μέσου των αιώνων, ζωντανή την αμπελοκαλλιέργεια στον βράχο αυτό της Αιγιήδας.

Στ. Κ