Παρόλο που δεν μου αρέσει συνήθως να διαβάζω διηγήματα, προτιμώ τα μυθιστορήματα, η κυρία Κουμιώτου με κέρδισε με την υπέροχη γραφή της και τα πλούσια σε συναισθήματα μεγάλα ή μικρότερα "κομμάτια ζωής" που περιείχε το βιβλίο της. Θα επιδιώξω σίγουρα να διαβάσω και κάποιο μυθιστόρημά της!!!!

Εκπληκτικές ιστορίες, γραμμένες με την αξεπέραστη πένα της κυρίας Κουμιώτου. Χαρά, δάκρυ, λύπη, ζωή, συναισθήματα, εικόνες, χρώματα, σκηνές, ενορχηστρωμένα με μαεστρία! Εξαιρετική η επιλογή των στίχων και των αποσπασμάτων στην αρχή του κάθε διηγήματος, ώστε ο αναγνώστης να ενταχθεί με τον πιο κατάλληλο τρόπο στην ουσία των διηγημάτων. Ιστορίες σύντομες και εκτεταμένες, άνθρωποι και ανθρωπάκια, ατυχίες, συμπτώσεις αγωνίες, όλα σε αυτήν την καλαίσθητη συλλογή διηγημάτων που μας χαρίζει απλόχερα η συγγραφέας.

Το Φροσάκι, ο χειμωνανθός της ζωής μας....Μια γυναίκα παιγδευμένη και ταπεινή, που δε σηκώνει κεφάλι και δεν παρακούει σε προσταγές. Μια γυναίκα, λάδι για το καντήλι των άλλων πάντα και μόνο. Και τώρα, χιονάτη μες στα μαύρα, να ξεχωρίσει μες στο πλήθος για να την πάρει ο ένας και μοναδικός πιο γρήγορα.....

Άστεγο φιλί, όσο σύντομο φαίνεται, τόσο γεμάτο συναίσθημα είναι. Ένας άστεγος και το φιλί του στην κοπέλα που τον ελέησε, «ένα άστεγο φιλί, που ανταπέδιδε τη στιγμιαία στέγαση από μια ξένη, άγνωστη, περαστική καρδιά» (σελ. 29).

Η μοναξιά της τρίτης ηλικίας στο Για την καλή παρέα... «Μοναξιά είχε η γυναίκα κι αυτή δεν ήταν νερό να το πιει για να βοηθήσει την μπουκιά να πάει στο στομάχι» (σελ. 68). Τι συγκινητικές, ρομαντικές στιγμές, ανθρώπων που βρίσκονται στην τρίτη ηλικία και νιώθουν την ανάγκη να μείνουν κοντά στα παιδιά τους αλλά να μη γίνουν ταυτόχρονα και φόρτωμα. Ψυχές μοναχικές, με ανοιχτές καρδιές και κλειστή την πόρτα του παρελθόντος να μη μετανιώσουν και γυρίσουν πίσω κι αλλάξει η πορεία του χρόνου. Λιτές λέξεις, μεστές εικόνες!

Η γκρίνια της Βγενιώς στο Πρώτα βγαίνει η ψυχή, η χαρά της πρώτη-φορά-γιαγιά στο Του παιδιού μου το παιδί, η ξεματιάστρα κυρά-Πηγή στο Αντί άλλης απάντησης με τη διφορούμενη απάντηση «Ε...» στην ερώτηση «Τι κάνεις;», η τραγική και τόσο αληθινή ιστορία στο Σβησμένο όνομα, είναι ελάχιστες μόνο από τις συνολικά είκοσι τρεις ιστορίες που θα σας κερδίσουν. Εξαιρετικό στυλ, παλλόμενες λέξεις, καλολογικά στοιχεία, δύναμη, ενάργεια, αγαπημένα στοιχεία που συναντώ σε κάθε πόνημα της κυρίας Κουμιώτου και ανυπομονώ να με τυλίξει ξανά και ξανά με αυτές τις λέξεις, να μου ψιθυρίσει γλυκά την καληνύχτα με τον δικό της τρόπο και να χαθώ στα πελάγη των σελίδων της. Να τονίσω και το υπέροχο πράσινο εξώφυλλο που ξεφεύγει αρκετά από την αισθητική των εξωφύλλων που σνυαντώ συνήθως στην αγορά. Υπέροχη επιλογή για μια συντροφιά το βράδυ πριν κοιμηθούμε ή σε εκείνες τις ώρες που χρειάζεται να μείνουμε μόνοι. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα!