Έρχεται η ηχώ από τη φωνή των προγόνων: Το καλύτερο που κάνει ο άνθρωπος στη ζωή του είναι ό,τι ζει. Χωρίς όρους και προσδιορισμούς. Ζει όμως μέσα στο χώρο, που τον ζει, και δε γίνεται να μην τον ξέρει. Τον μαθαίνει εύκολα, αν θέλει. Φτάνει να σταματά πότε πότε. Να παίρνει ανάσα. Να παρατηρεί. Στερεομετρικά. Να απευθύνεται σε όλα τα όντα. Που όλα διψούν για κοίταγμα. Αυτό μόνο, τα άλλα έρχονται. Πλούτος. Στοχάζεται. Βυζαίνει το κάθε νέο του απόκτημα. Τακτοποιεί τις σοδειές του. Βάζει πρόγραμμα. Νιώθει τις αισθήσεις του να δουλεύουν. Νοιάζεται. Αγαπά. Αγκαλιάζει. Δονείται. Ακουμπά και ακουμπιέται. Αγγίζει και αγγίζεται. Σώμα και Ψυχή!

Ευχαριστίες στις Εκδόσεις Γαβριηλίδης που σταμάτησαν και με κοίταξαν!

Εύχομαι όλα τα καλά για το 2016!

Μ.Κ.