Η συγγραφή του βιβλίου αυτού στηρίχτηκε σε δύο άξονες: τη μάθηση και διδασκαλία του γραπτού λόγου στη δεύτερη/ξένη γλώσσα και την αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Επικοινωνίας και της Πληροφορίας (ΤΠΕ) ως μαθησιακού και διδακτικού μέσου. Όσον αφορά τον πρώτο άξονα, και με δεδομένο ότι η θεωρητική γνώση υποστηρίζει τον εκπαιδευτικό να προβαίνει στις καλύτερες διδακτικές αποφάσεις, επιχειρείται μια επισκόπηση των θεωρητικών απόψεων για τη διδασκαλία του γραπτού λόγου στη δεύτερη/ξένη γλώσσα και του πώς αυτές επηρεάζουν τη διδακτική πράξη. Όσον αφορά τον δεύτερο παρουσιάζονται οι χρήσεις των ΤΠΕ και οι δυνατότητές τους στη δόμηση της γνώσης και την απόκτηση συγγραφικών δεξιοτήτων μέσα από την ταυτότητά τους ως φροντιστηριακών, γνωσιακών και επικοινωνιακών εργαλείων.
Αν και παρουσιάζονται διάφορα ηλεκτρονικά περιβάλλοντα στα οποία βρίσκουν εφαρμογή οι παραπάνω χρήσεις , το ενδιαφέρον των συγγραφέων εστιάζεται κυρίως στο Συνδυαστικό Δυναμικό Μοντέλο Γλωσσικής Μάθησης (ΣΔΜΓΜ) που δημιουργήθηκε για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης/ξένης και σε συγκεκριμένες προτάσεις/σενάρια διδασκαλίας με τη χρήση του.