«Όσο πυκνά κι αν είν’ τα σύννεφα…»

Ένα μυθιστόρημα που επικεντρώνεται στις ανθρώπινες σχέσεις δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στον έρωτα. Στο βιβλίο η συγγραφέας ξετυλίγει τη ζωή της Αφροδίτης.

Η ηρωίδα μας, μια γυναίκα της διπλανής πόρτας, βιώνει τον έρωτα με τον Αλκιβιάδη, που για χάρη του στερεί τον εαυτό της από τα ξέγνοιαστα φοιτητικά νεανικά χρόνια αλλά και μια εξαιρετική καριέρα.

Η Αφροδίτη αναζητά σαν τον Οδυσσέα τη δική της Ιθάκη, ταλανίζεται στα συναισθήματα της, χωρίς να μπορεί να αντικρύσει κατάματα την πραγματικότητα, όπως και κάθε ερωτευμένη γυναίκα. Εγκλωβισμένη στον κυκεώνα μιας παράφορης σχέσης αναζητά την αγάπη και τον έρωτα, πιθανόν σε λάθος πρόσωπο, με αποτέλεσμα να στερεί τον εαυτό της την εξελικτική του πορεία.

Παρ’ όλα τα αρνητικά συναισθήματα που βιώνει, δίνει την ευκαιρία στον εαυτό της να δουλέψει με τον εσωτερικό της κόσμο.

Από τι αλήθεια θέλει να ξεφύγει; Ποιες είναι οι πραγματικές της ανάγκες; Μήπως για πρώτη φορά της δίνεται η δυνατότητα να κρατήσει η ίδια τα ηνία της ζωής της κι επιτέλους συνειδητά να αλλάξει την πορεία της;

Η συγγραφέας, με απλή και κατανοητή γλώσσα, κάνοντας χρήση του περιγραφικού λόγου, μας ταξιδεύει, αλλά ταυτόχρονα μας προβληματίζει γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις και πιο συγκεκριμένα για την έλλειψη επικοινωνίας των ζευγαριών.

Ένα βασικό πρόβλημα της σημερινής κοινωνίας. Άλλοι εξαπατούν, άλλοι απορρίπτουν κι άλλοι καταπονούνται ψυχικά. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που αγαπούν και σέβονται, με αποτέλεσμα το πέρασμα να γίνονται πιο δυνατοί και υπομονετικοί.

Η ευτυχία και η αγάπη βρίσκονται μέσα μας, αρκεί να επιτρέψουμε σ’ αυτές τις μεγαλειώδεις αξίες να φανερωθούν.