Μεταμόρφωση

Κάθε βράδυ
ξεκινώ αρτιμελής με καλό καιρό,
με δάχτυλα βουτηγμένα σε μέλι,
χείλη πετροπλυμένα,
τυφλός.
Οργωμένος μ\' αυταπάρνηση
χαράζω την κοίτη του στήθους σου
με γλώσσα πύρινη
και το πρωί,
σε χνούδι μεταμορφώνομαι,
απαλό, ξανθό κι ανεπαίσθητο.

Οι Μεγάλες διώρυγες είναι μια ποιητική συλλογή αφιερωμένη στο γυναικείο στήθος. Ο Γιάννης Πάσχος στην τρίτη του αυτή ποιητική συλλογή γράφει για το γυναικείο στήθος και τις πολλαπλές νοηματοδοτήσεις του. Το στήθος πέρα από πηγή έμπνευσης αποτελεί μια από τις πρώτες συναντήσεις του ανθρώπου με τον "άλλο" άνθρωπο. Ως πάντα "σημαίνον" οδηγεί τον καθέναν μας στην υπαρκτότητα, στον κόσμο των συμβόλων και στη λυτρωτική εικόνα που αέναα δηλώνει τη ζωτική επιθυμία και την ομοιότητα της γυναικείας φύσης με τη συμπαντική φύση.