Ό,τι κι αν φέρει το αύριο, δε θα ξεχάσω ποτέ αυτό το βιβλίο. Γιατί, ό,τι κι αν φέρει το αύριο, ο άνθρωπος θα παραμένει άνθρωπος, θα σχηματίζεται και θα διαμορφώνεται ανάλογα με τις συνθήκες και τις καταστάσεις όμως δε θ’ αλλάζει. Ό,τι κι αν φέρει το αύριο, πάντα θα υπάρχει ο έρωτας μαζί με τις χαρές και τις συνέπειες. Ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα της Μαίρη Φιτζέραλντ, το οποίο ήρθε στην Ελλάδα χάρη στη φροντίδα και την αγάπη των εκδόσεων Ωκεανίδα.

Η Σέφι (από το Περσεφόνη, αυτό το αφήνω ασχολίαστο) Μπλέικ ζει μεταξύ Λονδίνου και Κορνουάλης. Παραμονές του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου γνωρίζει κι ερωτεύεται τον Άμιας Τρόι και ανατρέπονται τα πάντα μέσα της. Αδιαφορεί για τον καθωσπρεπισμό της οικογένειάς της, για την τάξη της, και του δίνεται παθιασμένα και απερίσκεπτα. Ο Άμιας τελικά την εγκαταλείπει για να πολεμήσει στο πλευρό των Δημοκρατικών στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο. Αποκαρδιωμένη, η Σέφι επιστρέφει στη ζωή της, όπου τίποτα δεν είναι πια το ίδιο, κι αρχίζει να εργάζεται ως βοηθός ρεπόρτερ του Τσάρλι Μπράντφορντ. Αυτή είναι η αρχή ενός συγκλονιστικού, ανθρωπιστικού, περιπετειώδους, ρομαντικού, συγκινητικού και πολυεπίπεδου μυθιστορήματος που με έκανε να νιώσω αγωνία, συγκίνηση, τρυφερότητα, μίσος και πολλά άλλα αισθήματα.

Το ιστορικό πλαίσιο είναι μια πολύ καλή επιλογή κατ’ εμέ. Έχω διαβάσει πάμπολλες φορές για ερωτικές ιστορίες και περιπέτειες με φόντο τον πόλεμο ενώ εδώ η ιστορία εκτυλίσσεται κυρίως πριν το ξέσπασμα της λαίλαπας, χωρίς να αποδυναμώνεται σε ένταση και διαχρονικά νοήματα. Η Περσεφόνη ταξιδεύει στο Βερολίνο και την Ισπανία ως ανταποκρίτρια και ζει τραγικές, δύσκολες και επικίνδυνες στιγμές. Ειδικά το ταξίδι της στο Βερολίνο είναι τόσο αναγλυφο που έπιανα τον παλμό των ανθρώπων που νιώθουν τον πόλεμο στο σβέρκο τους, ανησυχούν για την άνοδο του φασισμού και οι Ναζί αξιωματικοί έχουν ήδη αρχίσει να συμπεριφέρονται σαν άρχοντες του κόσμου. Η πρωτεύουσα της Γερμανίας έχει αρχίσει να απομονώνει τους Εβραίους, οι περισσότεροι από τους οποίους όμως δεν έχουν χάσει την πίστη τους και την ελπίδα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, δε θα ξεσπάσει πόλεμος, όλα καλά! Κατάσκοποι παρακολουθούν την Περσεφόνη, βαδίζουν στα ίχνη της, αναρωτιούνται τι θέλει στην πατρίδα τους. Από την άλλη, οι περιπέτειες και το κυνηγητό στα βουνά της Ισπανίας ήταν γεμάτα από δράση και αγωνία και μου έδειξαν την πολύπλευρη προσωπικότητα της ηρωίδας του βιβλίου.

Εξίσου σημαντικό πρόσωπο είναι και η αδελφή της Περσεφόνης, η Ξανθή, ένα σχεδόν κενό και άβουλο πλάσμα, που γοητεύεται αμέσως από τα ιδεώδη του ναζισμού, μηρυκάζει τις απόψεις και την ιδεολογία του Χίτλερ και δε διστάζει να σπιτωθεί με έναν σημαντικό Γερμανό αξιωματικό στο σπίτι του στο Βερολίνο. Ο δρόμος της διασταυρώνεται συχνά με της αδελφής της, μόνο και μόνο για να συγκρουστούν. Σταδιακά όμως η συγγραφέας αρχίζει να μεταμορφώνει (να παραμορφώνει) αυτό το αθώο ουσιαστικά πλάσμα και να το μετατρέπει σε αξιολύπητη εικόνα, κάνοντάς το να ζει εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις. Για μένα η Ξανθή είναι ακριβώς η προσωποποίηση του οποιουδήποτε πίστεψε και προασπίστηκε τα ιδεώδη του ναζισμού και μετά το τέλος του πολέμου η Ιστορία τον έβαλε στη σωστή του θέση. Συγκινήθηκα πάρα πολύ με την εξέλιξη του χαρακτήρα αυτού και ενώ στην αρχή τη θεωρούσα χαζή και φερέφωνο σταδιακά ήρθε στις σωστές, ανθρώπινες διαστάσεις της κι ένιωσα οίκτο.

Κι ερχόμαστε τώρα στις σελίδες που προσπέρναγα! Η Περσεφόνη είναι μια δυναμική ρεπόρτερ, που αγαπά τη δουλειά της, βάζει την οικογένειά της πάνω απ’ όλα αλλά βρίσκεται διχασμένη ανάμεσα σε δύο άντρες, τον Άμιας και τον Τσάρλι, που ο καθένας τους έχει τη δική του, ιδιαίτερη θέση στην καρδιά της. Είναι τόσο πλούσιος ο αισθηματικός κόσμος που ξεδιπλώνεται ανάμεσα στους τρεις αυτούς ανθρώπους, χωρίς περιττές ερωτικές σκηνές και χωρίς ανυπόστατους διαλόγους, που το κείμενο θα το λατρέψει κάθε αναγνώστρια. Αν και δε συμμερίζομαι τις σκέψεις και τις απόψεις της, ο χειρισμός από την κυρία Φιτζέραλντ ήταν άριστος. Μικρά ψήγματα, μικρά περιστατικά, ανατροπές και εμπόδια, αρχίζουν να υφαίνουν σταδιακά έναν ιστό στον οποίο εμπλέκονται δύο διαφορετικοί άντρες που δεν πλακώνονται από ζήλια αλλά ξεσπάνε στη γυναίκα που τους αγάπησε.

Ο Τσάρλι μου άρεσε για τη διακριτική σχετικά στάση του και για τη μεγάλη αγάπη που είχε για την Περσεφόνη. Δε δίστασε να την αφήσει να αποφασίσει ανεπηρέαστη τι θα κάνει στη ζωή της ενώ οι θυσίες που έκανε για αυτόν τον έρωτα ήταν υπερβολικά πολλές. Από την άλλη ο Άμιας είχε ένα σκοτεινό παρελθόν, αινιγματικά μυστικά και αρκετές συκοφαντίες που τύφλωναν την πρωταγωνίστρια από το να δει την πραγματικότητα σωστά. Η εξέλιξη της ερωτικής ιστορίας κορυφώνεται σε ένα από τα ωραιότερα φινάλε που έχω διαβάσει σε τέτοιου είδους βιβλία. Οι εικόνες ξεπετάγονται καθόλου ωραιοποιημένες και ντύνουν εναλλάξ με σκούρα και φωτεινά χρώματα μια συγκλονιστική ιστορία αγάπης.

Το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα για τον άψογο χειρισμό του ερωτικού τριγώνου, για την ιδανική επιλογή πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, για τα ουσιώδη, βαθιά, αιώνια μηνύματα για την ανθρωπότητα, τον έρωτα και τους δεσμούς της οικογένειας, για τις παραστατικότατες σκηνές. Οι πρωταγωνιστές που συστήνονται στην αρχή δεν έχουν καμία σχέση με αυτούς που μας αποχαιρετούν στην τελευταία σελίδα. Είναι πιο ώριμοι, πιο σίγουροι, πιο αποφασιστικοί! Οι ανατροπές και οι εκπλήξεις έρχονται απανωτά και η φαντασία της κυρίας Φιτζέραλντ οργιάζει! Από τα καλύτερα κείμενα που πέρσαν από τα χέρια μου! Κι επιτέλους, κάποια στιγμή πρέπει να πάω στην Κορνουάλη, την οποία, εκτός από τη Ρόζαμουντ Πίλτσερ, τώρα την εκθειάζει και η Μαίρη Φιτζέραλντ!