Η Tζην Ελλρόυ δολοφονήθηκε στις 22 Ιουνίου 1958. Το κορμί της πετάχτηκε σε έναν αυτοκινητόδρομο, σε ένα υποβαθμισμένο προάστιο του Λος Άντζελες. Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε και η υπόθεση έκλεισε. Ήταν μια απεχθής ανθρωποκτονία, από αυτές πού καταγράφονται στις πίσω σελίδες των εφημερίδων και κανείς δεν τη θυμάται πια.
Εκτός από τον γιο της.

Ο Τζέημς Ελλρόυ ήταν δέκα χρονών όταν πέθανε η μητέρα του. Το πένθος του για την απώλειά της έλαβε περίπλοκες και σκοτεινές διαστάσεις. Η ενηλικίωση του σημαδεύτηκε από την εμμονή του για δολο­φονημένες γυναίκες και εγκλήματα. Η ζωή του πήγαινε κατά διαβόλου, ήταν εκτός ελέγχου. Έτρεχε να γλιτώσει από το φάντασμα της Τζην.
Έγινε συγγραφέας προκλητικών, ριζοσπαστικών και δημοφιλών αστυνομικών μυθιστορημάτων. Προσπάθησε να επαναφέρει στη ζωή τη μητέρα του μέσα από τα βιβλία του. Δεν τα κατάφερε. Σταμάτησε να τρέχει μακριά της και έγραψε αυτό το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα.
Τα σκοτάδια μου είναι η ιστορία της Τζην και του Τζέημς Ελλρόυ -από το 1958, πίσω στο παρελθόν και μέχρι το σήμερα. Είναι η ιστορία ενός παιδιού που περνάει μια επώδυνη εφηβεία και ενηλικιώνεται ως συγγραφέας στοιχειωμένος από το έγκλημα. Είναι η ιστορία ενός καταπληκτικού ντετέκτιβ του Τμήματος των Ανθρωποκτονιών και της έρευ­νας που αυτός και ο Τζέημς Ελλρόυ ξεκίνησαν για να βρουν τον δολοφόνο της Τζην Ελλρόυ. Τα σκοτάδια μου είναι μια αυτοβιογραφία χωρίς φόβο, ένα εν εξελίξει ρεπορτάζ. Είναι, αν μη τι άλλο, μια πραγματεία για τα τριανταοκτώ χρόνια αμερικάνικου εγκλήματος, για τις κατά συρροή, ασταμάτητες δολοφονίες γυναικών. Είναι η διαδρομή του ίδιου του Ελλρόυ στις πιο τρομακτικές αναμνήσεις του.

Το βιβλίο βραβεύτηκε ως το Βιβλίο της Χρονιάς από τους Times της Νέας Υόρκης.