Ένα ζευγάρι δολοφόνων σκοτώνει κατ’ εξακολούθηση ανυποψίαστους τουρίστες σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, στέλνοντας καρτ-ποστάλ σε γνωστές εφημερίδες της εκάστοτε χώρας. Ένα από τα θύματα είναι η κόρη του Τζέικομπ Κάνον, ντετέκτιβ του Τμήματος Ανθρωποκτονιών στο 32ο Αστυνομικό Τμήμα της Νέας Υόρκης που αρχίζει να κυνηγάει τους ανθρώπους που αφαίρεσαν τη ζωή του παιδιού του. Γιατί οι δολοφόνοι στέλνουν πρώτα μια καρτ-ποστάλ με γρίφο και στη συνέχεια φωτογραφίες από τους τόπους των φόνων με τα πτώματα να δείχνουν λες και ποζάρουν στον φακό; Ποιο είναι το μοτίβο τους; Πώς γίνεται κάποιοι θάνατοι να είναι άρτια σκηνοθετημένοι και κάποιοι άλλοι όχι; Θα κάνουν κάποιο λάθος που θα οδηγήσει την αστυνομία στα ίχνη τους;

Πρόκειται για άλλη μια συναρπαστική και γρήγορη περιπέτεια του James Patterson, ο οποίος τη συνέγραψε με τη Σουηδή Liza Marklund, διάσημη συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων με ηρωίδα τη δημοσιογράφο Άνικα Μπένγτζον. Έχουμε όλα τα κλασικά και πετυχημένα συστατικά, με ανθρωποκυνηγητό, ανατριχιαστικούς φόνους, περιγραφές της Σουηδίας και αργότερα της Δανίας και μια έξυπνη ανατροπή, χάρη στην οποία το βιβλίο με κράτησε ως το τέλος για να δω πώς θα τη χειριστούν και με ποιον τρόπο θα κλείσουν την περιπέτεια οι δύο συγγραφείς. Έμεινα αρκετά ικανοποιημένος, μιας και τα τοπόσημα ήταν προσεγμένα και προσθέτανε τον απαραίτητο ρεαλισμό, το modus operandi μού έδωσε μαθήματα ζωγραφικής (αχ, αυτός ο «Ετοιμοθάνατος δανδής» του Nils Dardel) και η πλοκή κυλούσε αβίαστα και γρήγορα.

Φλωρεντία, Αθήνα, Σάλτσμπουργκ, Μαδρίτη, Ρώμη, Παρίσι, Βερολίνο και τώρα Στοκχόλμη. Ο Τζέικομπ Κάνον, που θέλει να αυτοκτονήσει τώρα που έχασε την κόρη του κι έχει παραδοθεί στον αλκοολισμό, εργάζεται ανεπίσημα, με μεγάλη προσοχή, για να μην μπλεχτεί στην έρευνα της εκάστοτε χώρας και απελαθεί. Η συμπεριφορά του είναι αντισυμβατική, ελαφρόμυαλη και προκλητική, δεν τον σταματάει όμως τίποτα προκειμένου να μάθει πληροφορίες που θα τον οδηγήσουν πιο γρήγορα στους δολοφόνους της κόρης του. Η στάση του απέναντι στην Ντέσι Λάρσον, τη δημοσιογράφο του αστυνομικού ρεπορτάζ μιας μεγάλης εφημερίδας στη Στοκχόλμη που έλαβε την κάρτα των δολοφόνων, δημιουργεί στη γυναίκα απρόσμενα συναισθήματα. Στρέφεται για βοήθεια στην πρώην σύντροφό της, αστυνομική επιθεωρήτρια Γκαμπριέλα Όσκαρσον, σύντομα όμως μπλέκεται σ’ ένα συναισθηματικό κουβάρι που θα τη δυσκολέψει. Ο Κάνον καταφέρνει να κερδίσει την εμπιστοσύνη της αστυνομικής διεύθυνσης της πόλης κι έτσι αρχίζει μια περιπέτεια γεμάτη εκπλήξεις και ανατροπές για όλους.

Η «Τελευταία ευχή» είναι ένα γρήγορο, ανατρεπτικό αστυνομικό μυθιστόρημα, με τα αναμενόμενα βήματα επίλυσης, επιφανειακούς χαρακτήρες, ένα έξυπνο παιχνίδι γάτας και ποντικού και με γέμισε αγωνία, με ταξίδεψε στη Στοκχόλμη κι ασχολήθηκε με θέματα ταμπού και Τέχνης.

Ενα γρηγορο αστυνομικο μυθιστορημα. Δεν σε κουραζει, εχει μικρα κεφαλαια, γρηγορη πλοκη. Βεβαια καταλαβαινεις απτη μεση του βιβλιου τι ακριβως θα συμβει, αλλα δεν νομιζω οτι ειναι αρνητικο και οτι θα μειωσει το ενδιαφερον του αναγνωστη. Πρωτη φορα διαβαζω μυθιστορημα γραμμενο απο δυο συγγραφεις και μου αφησε πολυ καλες εντυπωσεις.

Interesting plot, action -focused, but would like to focus more on the personalities of the killers, their psycography etc..