Έτσι, για πρωτοτυπία, όπως πρωτοτυπεί η πένα της Μιχαέλας Αντωνίου, αποφάσισα να σας μιλήσω παράλληλα και για τα δύο βιβλία της…

Πρωτοπρόσωπη αφήγηση και η αφηγήτρια νεκρή… από τις δυο πρώτες σειρές!

Πλοκή breathless, love story …want more, Van Gogh και σαρκαστικό χιούμορ!!!!!Η Μαργαρίτα και τα Ηλιοτρόπια

Όταν το χιούμορ “κάνει παιχνίδι” με διαλόγους και πλοκή, προκύπτει το εξαιρετικά μυστηριώδες, πρώτο μυθιστόρημα της, και συγγραφέως πια, Μιχαέλας Αντωνίου. Με δόσεις αστυνομικού βιβλίου, όσο χρειάζεται για να σε ιντριγκάρει και να σε κρατάει σε εγρήγορση, με δόσεις θεατρικότητας, γιατί πηγάζει από μέσα της, με δόσεις γέλιου για να ελαφραίνει την κατάσταση.

Άμεση γραφή, γρήγορη ροή εξελίξεων, ανατρεπτική πλοκή αλλά και “ώριμος” ρεαλισμός.

Ήρωες ξεχωριστοί, φανερά “παιδεμένοι” σε ένα αεικίνητο μυαλό, άριστα αποτυπωμένοι στο χαρτί. Τα έχει όλα. Δολοφονίες, κρυμμένα μυστικά, ξέφρενα ανθρωποκυνηγητά, μα κι ένα παθιασμένο έρωτα.

Στη μέση του βιβλίου, η αστυνομική πλοκή μπαίνει σε πρώτο πλάνο, κι εκεί στήνεται μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και σασπένς, με κλιμακωτούς φόνους και έντονες, παράλληλες δράσεις.

Ποτ-πουρί από Ρώσους μαφιόζους, αντίζηλες του χωριού, αδερφές, μαμά και γιαγιά, πρώην και νέους εραστές. Ελληνικό οικογενειακό αλαλούμ και χιούμορ σερβίρονται με λεμόνι, αλκοόλ και λίγο αναισθητικό…

Σαν μία καλογυρισμένη ταινία περιπέτειας και μυστηρίου, με την υπογραφή του Hollywood… Σαν να εισάγει το ρομαντισμό στην αστυνομική δράση.

Love story με σασπένς…

Συνιστάται για τους λάτρεις της Αγκάθα Κρίστυ κι όχι μόνο…

Η Μαργαρίτα είναι σαν ένα τραγούδι. Παιχνίδι μουσικής και λόγου. Έμπνευση από τη ζωή, από τα ερεθίσματα, τις εμπειρίες…

Μια σύνθετη προσωπικότητα, ένα αγοροκόριτσο που εξελίχθηκε σε ανεξάρτητη, νέα γυναίκα παράτολμων –πάντα νόμιμων;;;- πράξεων, αλλά εξίσου ευαίσθητη και τρυφερή προς τους αδύναμους. Έχει μεγάλο ταλέντο στην ζωγραφική, αλλά απογοητευμένη από την έλλειψη αναγνώρισης, είναι έτοιμη να τα παρατήσει όλα…

Σαν υφάντρα, η Μιχαέλα Αντωνίου πλέκει, γύρω από τη Μαργαρίτα, την ιστορία της νοικοκυράς Ποθούλας, της ήσυχης Έλενας και της δυναμική Κλέλιας, αλλά και της στριφνής γιαγιάς Μάντους και προκύπτει ένα τόσο φυσικό αποτέλεσμα αφήγησης και διαλόγων, με τίποτα επιτηδευμένο! Μιλάμε για την πρώτη συγγραφική απόπειρα ενός ανθρώπου, λίγο είναι;;;

Στόχος της συγγραφέως, θαρρώ, ήταν η κατασκευή ενός καλά διατυπωμένου ντετεκτιβικού παιχνιδιού προς τέρψη του αναγνώστη, και απο την αρχή της ιστορίας το στοίχημα έχει κερδηθεί απο τη μεριά της. Με γρήγορη ροή, απλό και μεστό λόγο, ευφάνταστη μα αληθοφανή πλοκή, ζωντανούς διαλόγους, συνεχείς ανατροπές που κόβουν την ανάσα κι έξυπνο χιούμορ ακόμα και τις πιο δύσκολες στιγμές, το βιβλίο γίνεται η πιο ευχάριστη συντροφιά. Μόνο που κρατάει πολύ λίγο, καθώς όλα αυτά τα στοιχεία που είναι με σοφό τρόπο δοσμένα, δε σε αφήνουν να το αφήσεις. Έτσι φτάνεις στη σύλληψη του δολοφόνου σύντομα, μα μέσα απο μια σειρά πανέξυπνων τρικ που σε κάνουν να αμφιβάλλεις για το καθετί, ακόμα και για την ίδια την ηρωίδα που έχει μπλέξει για τα καλά.

Η πρώτη συγγραφική απόπειρα της κυρίας Αντωνίου, κατ' εμέ, αντανακλά με τον πιο φωτεινό τρόπο το πηγαίο της ταλέντο στο γραπτό λόγο, την οξυδέρκειά της που κινεί τα νήματα της ιστορίας και που χωρίς αυτή τίποτα δε θα είχε αποδοθεί, ως απεδόθη και τέλος, κάνει εμένα που διάβασα και αγάπησα το βιβλίο της να ανυπομονώ για το δεύτερο, για το τρίτο, για όσα ακόμα ετοιμάζεται να μάς προσφέρει.