Στη δεύτερη ποιητική συλλογή του, ο Άρης Μαργέτης μας κατακλύζει άλλη μία φορά με μεγαλοπρεπείς εικόνες, οι οποίες μας παρασύρουν, πότε σε ονειρικές διαδρομές, πότε σε βαθιές αναδρομές στο παρελθόν που ξεσηκώνουν τον αναγνώστη, δημιουργώντας έντονα συναισθήματα και δυνατές συγκινήσεις.

Το νέο στοιχείο, όμως, που φέρει η παρούσα συλλογή είναι μία ψυχαναλυτική προσέγγιση. Πράγματι, είτε οι συνειδητές, είτε οι υποσυνείδητες υπαρξιακές ανησυχίες, σχετικά με τη φθίνουσα εξέλιξη του δέντρου της ανθρώπινης ζωής μέχρι τον αναπόφευκτο προορισμό, εκδηλώνονται παραστατικά. Το βλέμμα του σκηνοθέτη μας ταξιδεύει στα συγκλονιστικά αποσπάσματα μίας ταινίας ψυχολογικού περιεχομένου με μεταφυσικές προεκτάσεις, ενώ η αυτογνωσία εκφράζεται με χιούμορ και αυτοσαρκασμό.

Εντούτοις, το νόημα της ζωής βρίσκεται στις απλές χαρές, στην ανθρώπινη επαφή, στη συντροφικότητα, στη μαγεία της μουσικής, στις ομορφιές της φύσης, κυρίως στο θαλασσινό τοπίο του Ανδριώτη ποιητή.

Μόνο τα αληθινά αισθήματα, η απόδραση στο όνειρο και η σφραγίδα της τέχνης έχουν την ιδιότητα να νικήσουν την απογοήτευση των εσωτερικών συγκρούσεων και των τελικών συμβιβασμών και να μεταβιβαστούν στην αιωνιότητα.

Κατά συνέπεια, όσον αφορά το δίπτυχο του FREUD, διαπιστώνουμε ότι στην ψυχή του ποιητή, ο "Έρως" υπερβαίνει τον "Θάνατο".

Ειρήνη Ζαχαροπούλου
Φιλόλογος