Το "Αγριόχορτο" είναι τέταρτη κατά σειρά ποιητική συλλογή της Άννας Αχμάτοβα, η οποία κυκλοφόρησε το 1922. Η ποιητική αυτή συλλογή είναι η μικρότερη σε έκταση από τις επτά συλλογές της Αχμάτοβα και περιείχε στην πρώτη της έκδοση 38 ποιήματα, μεταξύ αυτών και μία μετάφραση από τα πορτογαλικά. Η πλειοψηφία των ποιημάτων γράφτηκε τη διετία 1917 - 1919 και ολοκληρώνει τον κύκλο των αυτοβιογραφικών θεμάτων που είχαν ξεκινήσει στις ποιητικές συλλογές "Λευκό σμάρι" και "Ροζάριο".
Το αγριόχορτο είναι το σύμβολο του χαμού του πολιτισμού, συμβολίζει εκείνη τη οδό του μαρτυρίου που πρέπει να διανύσει η Ρωσία, έχοντας ξεπεράσει τον τρόμο και το θάνατο.
Το "Αγριόχορτο" είναι το σύμβολο της στωικότητας, της σταθερότητας του πνεύματος, της πίστης. Η ποιήτρια γνωρίζει πως το έργο της είναι ένα φάρμακο, ένα βάλσαμο, μια δύναμη που είναι αδύνατο να καταστραφεί.
Η γενιά, η μνήμη, η δημιουργία, η μοίρα, αλλά και ο χωρισμός είναι τα θέματα που συναπαρτίζουν το μεγάλο καμβά μέσα στον οποίο εντάσσονται τα ποιήματα του "Αγριόχορτου".