Άκου πουλάκι μου! / Αδιάφοροι οι θεοί για ανθρώπους /
Αυτοί για θεούς ενδιαφέρονται / Άντε ! Πέτα /
Οι φωλιές είναι / Θάνατοι γλυκείς /
Μήτε γουλιά στο σύμπαν / Στάλα θάματος
Πτερέ / Δεν γράφω να / Αποφυλακιστώ
Να αποκεφαλιστώ / Να μετανιώσεις
Ζαλιστώ / Ελλάδα / Κάμε τη δουλειά σου
Μείνε μακριά μου / Να μια ανάστροφη


Τα 42 ποιήματα χωνεύουν και ξερνούν τις εποχές μιας άνοιξης, βουτώντας το ψωμί στο θάνατο του νου, μίας παγκόσμιας κοινότητας μίσος αναμασώντας.

Ο Σίμος Ανδρονίδης τονίζει στις αναφορές του:
\'\' Το ποιητικό "Αγριόχορτο στόμα" αποτελεί μια σύγχρονη και κρισιακή συνάμα ποιητική κραυγή, εκεί όπου ο ποιητής παρεμβαίνει ενεργά ανασύροντας στην επιφάνεια μνήμες και κρυμμένες αξίες.
Διακρίνεται για τον ωμό ρεαλισμό, για την "γήινη" επαφή του ποιητή με τις λέξεις και την ποίηση, και τελικά για την ίδια την συγκρότηση μίας ζώσας ποιητικής πράξης.
Είναι δύσκολο να γράφεις ποίηση την εποχή της βαθιάς οικονομικής κρίσης. Κι όμως, ο Ηλίας Τσέχος τοποθετεί την ποίηση του στην "καρδιά" της οικονομικής κρίσης, καταγράφοντας σκέψεις και πράξεις μίας δύσκολης κοινωνικοπολιτικής καθημερινότητας. Θα έλεγα πως του αξίζει ο χαρακτηρισμός μείζων "κρισιακός" ποιητής καθότι η κρισιακή ποιητική του ταυτότητα λειτουργεί σαν πυξίδα και εργαλείο αποδόμησης των διαφόρων εκφάνσεων της κρίσης. Η ποιητική του πρόζα προσδίδει εύρος στον άνθρωπο, τον συγκροτεί ξανά και ξανά ως ποιητικό ον.
Στο "Αγριόχορτο στόμα" ο ποιητής επιδιώκει να υπερβεί τις θλιμμένες γωνίες της σιωπής και της λήθης, προσδίδοντας έρμα και νόημα στις υπαρξιακές αναζητήσεις της καθημερινότητας.
Κι έτσι, αναδύεται η ποίηση της "μιας ανάσας", καυτή, ιδρωμένη και "γυμνή", η ποίηση που πόρρω απέχει από την γλυκιά εξιδανίκευση της ζωής \'\'.