Νήματα δένουν τις ζωές των ανθρώπων. Νήματα χωρίζουν τις μοίρες των χωρών και διχοτομούν το όνειρο. Αιμάτινες κλωστές, ποτισμένες στο όνειδος και στη στενομυαλιά. Με φόντο τη Σαλαμίνα και μια παρέα χαρακτήρων, η Κατίνα Βλάχου επιστρέφει στη λογοτεχνία και μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της, την αγωνία της, την αδικία που νιώθει για τα σύνορα και για τον απάνθρωπο τρόπο που διώκεται ένας πρόσφυγας, ακόμη κι αν γίνει δεκτός ως φιλοξενούμενος στη χώρα.

Η πένα της συγγραφέως είναι καίρια, διεσιδυτική, άμεση, ανθρώπινη. Είναι άνθρωπος και πάσχει, είναι γυναίκα και πονά. Η ιστορία είναι απλώς η αφορμή να γνωρίσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, αυτόν της προσφυγιάς, και οι φανατικοί αναγνώστες της κυρίας Βλάχου θα λατρέψουν και το νέο της δημιούργημα. Το στιλ είναι διαφορετικό, απαιτητικό, γεμάτο χιλιάδες λέξεις που απλώνονται στις σελίδες σχηματίζοντας ένα πανέμορφο κάθε φορά κολιέ. Η ιστορία δεν εξελίσσεται γρήγορα ούτε ραγδαία, αυτό όμως σύντομα το ξεπέρασα, γιατί οι πινελιές της Κατίνας Βλάχου είναι τόσο έντονες και ζωηρές που δε μένει στιγμή ο νους χωρίς συναίσθημα!

Η συγγραφέας παρατηρεί, σημειώνει, ρεμβάζει, όπως παραδέχεται και η ίδια στον πρόλογο, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της και τις παραθέτει αυτούσιες, δεν τις μετενσαρκώνει σε έντονες εικόνες. Νήματα λοιπόν που σχηματίζουν στο αδράχτι της μοίρας τον καμβά της ζωής και δίνουν την αφορμή στον αναγνώστη να διαβάσει μια ξεχωριστή, διαφορετική ιστορία για τους πρόσφυγες και την αδικία που τους συντροφεύει από τη στιγμή που ξεκινούν το ταξίδι χωρίς γυρισμό.