Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο (που κέρδισα σε κλήρωση του Bookia) με κάποια επιφύλλαξη, το εργαστήριο λογοτεχνικης γραφής που διάβασα στο πρόλογο, ήταν αρκετό να με προδιαθέσει κάπως αρνητικά στο τι θα διάβαζα, αλλά θες το καλαίσθητο παρουσιαστικό του βιβλίου, θές ο αρκετά έντιμος τίτλος που δεν υποσχόταν πως μέσα του θα ανακάλυπτα τον νέο Παπαδιαμάντη, το άρχισα. Μου άρεσε, και μου άρεσε γιατί ήταν έντιμο βιβλίο, έκρυβε τις επιθυμίες, τους θυμούς, τους φόβους και τις αγωνίες των συγγραφέων του, μερικές φορές ήταν απλοϊκό και μερικές φορές ο σπίνος πλησίαζε πολύ στο να ακουστεί ως αηδόνι. Δεν ξέρω πόσο μακριά μπορεί να πάνε οι συγγραφείς του αλλά μόνο ένα καλή συνέχεια μπορώ να πω και ένα ευχαριστώ για τις ώρες που πέρασα διαβάζοντάς τις ιστορίες τους