Με αίμα κι\' ιδρώτα φτιάχνανε οι πρόσφυγες τις παράγκες. Με αίμα κι\' ιδρώτα φτιάχνανε και τα σωματεία τους. Με το ίδιο υλικό φτιάχτηκε και ο ΕΘΝΙΚΟΣ ΑΣΤΕΡΑΣ. Κι η σημαία του κυματίζει περήφανα από το 1927 μέχρι τα σήμερα, παρά τις τόσες αντιξοότητες, τις φουρτούνες και τις μπόρες στα πολύ δύσκολα χρόνια που περάσανε.
(απόσπασμα από το βιβλίο)

Δεν υπήρξε ποδοσφαιρόφιλος σε ολόκληρη την Ευρώπη που να μην θαύμασε το περίφημο γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου στην κορυφαία διοργάνωση της Γηραιάς Ηπείρου το Σεπτέμβριο του 1997. Αναρωτιέστε πού έμαθε ο Στέλιος να παίζει τέτοια μπάλα πριν φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού;
Στις αλάνες και τους χωματόδρομους της Καισαριανής, τα παιδιά των προσφύγων ξόρκιζαν στο πάνινο τόπι τον πόνο από τη μνήμη των χαμένων πατρίδων αλλά και την αγανάκτηση για τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν στη νέα τους πατρίδα.
Το 1927, ο Εθνικός ήταν το πρώτο οργανωμένο ποδοσφαιρικό σωματείο που ιδρύθηκε στην Καισαριανή. Το 1943 από την συγχώνευση με τον Αστέρα (ιδρύθηκε το 1930), γεννήθηκε ο Εθνικός Αστέρας.
Ο Γιάννης Κουβάς, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής και ο ίδιος, καταγράφει στο βιβλίο του Η ιστορία του Εθνικού Αστέρα Καισαριανής (1927-1991) ολόκληρη την ποδοσφαιρική ιστορία της Καισαριανής, από την εγκατάσταση των προσφύγων μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990.
Εβδομήντα ένα χρόνια μετά την ίδρυση του Εθνικού, η ομάδα της Καισαριανής φιγουράρει μεταξύ των κορυφαίων επαγγελματικών συλλόγων στην Ελλάδα. Ταλέντα όπως ο Στέλιος Γιαννακόπουλος και δεκάδες άλλοι, μπορεί να άλλαξαν φανέλα αλλά διαφημίζουν στις νέες τους ομάδες την ποδοσφαιρική αξία και το ήθος που διδάχθηκαν στο γήπεδο της Νήαρ Ηστ και τις χωμάτινες αλάνες της Καισαριανής.
Στο βιβλίο του Γ. Κουβά δημοσιεύονται για πρώτη φορά σπάνιες φωτογραφίες από την ιστορική διαδρομή του Εθνικού Αστέρα και των μικρότερων συλλόγων της πόλης που συνεχίζουν ή διέκοψαν τη λειτουργία τους.