Κλείνοντας το βιβλιο αισθάνθηκα να με πλημμυρίζει μια πληρότητα, ένα αίσθημα ικανοποίησης θα έλεγα, γιατί....

Απ’ αυτό το ιστορικό μυθιστόρημα δεν μου έλειψε τίποτα, ούτε οι υπέροχα δομημένοι χαρακτήρες των ηρώων, ούτε τα ιστορικά στοιχεία της εποχής, ούτε η ντοπιολαλιά, ούτε η πλούσια υπόθεση που ήταν γεμάτη ανατροπές και αγωνία για τη συνέχεια.

Όλα αυτά κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον μου, μέχρι την τελευταία σελίδα.

Ήταν ένα υπέροχο ταξίδι στο χρόνο!!!!

Με όμορφη γλώσσα, απλή, στρωτή και πολλές φορές λυρική ύμνεί την ανθρώπινη θέληση, την αγάπη σε όλες τις μορφές και μας μαθαίνει την Ζακυνθινή ιστορία. Γνωρίζουμε τα ήθη και τα έθιμα του νησιού, μέσα από τις εξαιρετικές περιγραφές του, αλλά κυρίως μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πως η ιστορία, επαναλαμβάνεται....

Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε

Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα και δείχνει σαν μια πολλά υποσχόμενη αρχή, γι' αυτό του συγχωρούνται κάποια τεχνικά "ολισθήματα" λόγω απειρίας, π.χ. τα αμιγώς ιστορικά κομμάτια φαίνονταν τελείως ξεκάρφωτα από την ιστορία των ηρώων, σαν να μπήκαν μόνο και μόνο για να γεμίσουν μερικές σελίδες ακόμη. Επίσης, αντί να περνάει την προσωπική του άποψη για τα πράγματα μέσα από τα λεγόμενα ή τις σκέψεις των ηρώων του, το κάνει σαν αφηγητής σε αυτά τα ξεκάρφωτα ιστορικά ιντερμέδια, σαν να διαχωρίζει τη θέση του από τους χάρτινους ήρωές του.

Στα συν, όμως, είναι η ορθή ιστορική τοποθέτηση των γεγονότων και οι γλαφυρές περιγραφές, καθώς και η χρήση της τοπικής διαλέκτου, με εξαίρεση τις ύβρεις που επαναλαμβάνονται συχνά, όχι προς τέρψιν των αναγνωστών.

Επίσης, φαίνεται καθαρά μέσα από τη γραφή και την αφήγηση το νεανικό σφρίγος του συγγραφέα, το οποίο συχνά καταλύει το ρομαντισμό του πλατωνικού έρωτα εκείνης της εποχής. Είναι πολύ γλυκιά και τρυφερή, όμως, η αναβίωση αυτού του έρωτα σε προχωρημένη ηλικία. Να είναι αλήθεια, άραγε, ότι ο άνθρωπος αγαπάει αληθινά μονάχα μια φορά στη ζωή του;

Ένα βιβλίο με εξαιρετική γραφή και έντονα συναισθήματα, μας αφηγείται μέσα από τους ζωντανούς χαρακτήρες των ηρώων του, την ιστορία της Ζακύνθου στα χρόνια του πολέμου. Ένα μυθιστόρημα συγκινητικό που ξεδιπλώνει τις ζωές των ηρώων του, μέσα από τα δύσκολα χρόνια του πολέμου γνωρίζοντας την αγάπη σε όλες της τις μορφές, την αληθινή φιλία, την απώλεια, το μίσος και την ανάγκη του κόσμου για την επιβίωση.

Υπέροχο ιστορικό μυθιστόρημα, με πολύ ωραίο δείγμα γραφής από τον κο Λίβο, που σε μαγνητίζει από τις πρώτες του σελίδες!Παρόλο που έχει πάρα πολλά ιστορικά στοιχεία για τα δρόμενα εκείνης της περιόδου, αποδίδονται τόσο σωστά και δομημένα, που δεν κουράζουν καθόλου, αντίθετα σε μαγνητίζουν και σε εντάσσουν μέσα στο κλίμα της ιστορίας ακόμα περισσότερο....Ένα υπέροχο, συγκινητικό μυθιστόρημα που ξεδιπλώνει τις ζωές των χαρακτήρων μέσα στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της ανάγκης για επιβίωση...

Το μυστικό του Λεβάντε!!

Και μόνο η λέξη Λεβάντε μας παραπέμπει και μας θυμίζει νησί καντάδας και οπερέτας με ξεχωριστή κουλτούρα και πολιτισμό.

Το συγκεκριμένο βιβλίο με εξέπληξε ευχάριστα και παρ'όλο που το καθυστερούσα πολύ καιρό να το διαβάσω,λόγω δισταγμού,εν τούτοις όταν ήρθε η σειρά του,δικαίως το απόλαυσα και το <<ρούφηξα>> με αμείωτο ενδιαφέρον.

Κοινωνικό-Ρομαντικό-Ιστορικό μυθιστόρημα,όμορφα δομημένο από τον συγγραφέα δίνοντας ιστορικά στοιχεία στον πρέποντα χρόνο και μία άλλη διάσταση στην πλοκή συνθέτοντας την ωραία,με κεντρικούς ήρωες μία αρχοντική οικογένεια με τις περιπέτειες της ζωής τους,ένα κρυφό και δυνατό έρωτα και ένα μυστικό που αποκαλύπτεται στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου με εξαιρετική σκιαγράφηση χαρακτήρων και με ζωντάνια από την απλή και λυρική γραφή του κ. Λίβου και σε κάποια σημεία με τους ιδιωματισμούς του νησιού.

Τεκμηριωμένο,συγκινητικό,ατμοσφαιρικό με μερικά λαογραφικά στοιχεία.Ολοκληρωμένες περιγραφές που μέσω αυτών γνωρίζουμε την ζωή των ηρώων μας στα χρόνια της Κατοχής (κατά κύριον λόγο) στο όμορφο νησί των Επτανήσων την ΖΑΚΥΝΘΟ με τα ήθη,τα έθιμα,την καθημερινότητα της ζωής τους εκείνη την εποχή εισπράττοντας δυνατά συναισθήματα και μηνύματα για την θρησκεία,την εξουσία,τον συνεχή αγώνα της επιβίωσής τους κάτω από άσχημες συνθήκες.

Κλείνοντας το βιβλίο,συνειδητοποίησα ότι έμαθα και γνώρισα αρκετά για την Ζάκυνθο που αγνοούσα,αφυπνίζοντας τις αισθήσεις μας βοηθώντας στην σωματική,ψυχική και πνευματική ευεξία.Μία περιπλάνηση στην πατρίδα του εθνικού μας ποιητή Διονύσιου Σολωμού παρομοιάζοντας την σαν μεσαιωνικό παραμύθι.

Συγχαρητήρια στον νέο υποσχόμενο συγγραφέα!!

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΛΕΒΑΝΤΕ του Στέφανου Λίβου από τις εκδόσεις Διόπτρα συνδυάζει άριστα μια ρομαντική ιστορία με τις ζοφερές εικόνες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου. Η ιστορία συνδέεται με την καθημερινότητα και οι ήρωες βιώνουν στο έπακρο τις καταστροφικές συνέπειες της Ιστορίας.

Ο λόγος του συγγραφέα λυρικός και με ροή, σαν χείμαρρος σκορπάει έντονα συναισθήματα στον αναγνώστη. Με πλήθος καλολογικών στοιχείων σκιαγραφεί γεγονότα και καταστάσεις που επηρεάζουν τους ήρωες και την πορεία τους, περιγράφει με εξαιρετική δεινότητα και γλαφυρότητα εικόνες, τοπία και συναισθήματα.

Η ενδιαφέρουσα πλοκή του και η δομή του καθηλώνουν τον αναγνώστη και η τεχνική in media res που χρησιμοποιεί ο Στέφανος Λίβος καταφέρνουν να ανεβάσουν την αγωνία του αναγνώστη στα ύψη. Μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια με απρόβλεπτες αποκαλύψεις και μέσα από τον μύθο ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται πως ο πόλεμος αλλάζει τους ανθρώπους και η ανάγκη για επιβίωση τους φέρνει αντιμέτωπους με πτυχές του εαυτού τους που δεν γνώριζαν ότι υπήρχαν.

Οι άριστα ψυχογραφημένοι χαρακτήρες του μυθιστορήματος ρεαλιστικοί και ζωντανοί βιώνουν τις καταστροφικές συνέπειες της Ελλάδας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και του Εμφυλίου και γνωρίζουν την απώλεια, το μίσος, την αγάπη και την ανάγκη για επιβίωση.

Ο απαγορευμένος έρωτας ανάμεσα σε έναν χριστιανό και μια εβραία κυριαρχεί στο βιβλίο και οι αναγνώστες συμπάσχουν με τους ήρωες και βιώνουν μαζί τους τα έντονα συναισθήματά τους. Οι ζοφερές στιγμές του πολέμου δεν τους εμποδίζουν στιγμή να ζήσουν τον έρωτά τους άσχετα αν αυτός τους επηρεάζει βαθιά και κλονίζει πολλές φορές τα συναισθήματα.

Η ιστορική του διάσταση εντέχνως συνδέεται με τον ρου του μύθου και έτσι ο συγγραφέας καταφέρνει να πλάσει όλο το κοινωνικόπολιτικό φόντο στο οποίο κινείται το νήμα της ιστορίας. Ήθη και έθιμα της Ζακύνθου, καθώς και το κοινωνικό γίγνεσθαι της εποχής αναγεννιούνται μέσα από τις αράδες του εξαιρετικού μυθιστορήματος του Στέφανου Λίβου.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΛΕΒΑΝΤΕ, είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα γραμμένο με σαφήνεια και ρεαλισμό. Είμαι σίγουρος πως είναι ένα βιβλίο που θα μείνει στο χρόνο. Η αριστουργηματική γραφή του αλλά και η ενδιαφέρουσα πλοκή του το κατατάσσουν στα αριστουργήματα της σύγχρονης πεζογραφίας. Ένα αξιοπρεπέστατο, μεγαλειώδες ανάγνωσμα που θα κερδίσει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα..

Ένα υπέροχο μυθιστόρημα, αφιερωμένο στην ιστορία της πολύπαθης Ζακύνθου και στην ψυχολογία του ανθρώπου και του τρόπου που αντιδρά όταν βρίσκεται σε δύσκολες και απελπιστικές καταστάσεις. Καλογραμμένο, τεκμηριωμένο, ανθρώπινο, συγκινητικό, εστιάζει στις οικογένειες Βάρδα, Κοκκίνη και των Εβραίων Δαλμέδικου που ζουν στα Πηγαδάκια και στη Χώρα Ζακύνθου. Μια λεπτοδουλεμένη τοιχογραφία εποχής στο πλαίσιο της οποίας αναπτύσσεται και φουντώνει ο έρωτας ανάμεσα στον χριστιανό Παντελή Κοκκίνη και στην Εβραία Βιολέτα Δαλμέδικου.

Στην αρχή νόμισα ότι θα έχουμε μια ιστορία οικογενείας, με έρωτες και περιπέτειες μεταξύ των μελών ανά τους αιώνες και τα ιστορικά συμβάντα, ευτυχώς όμως ο συγγραφέας ξεκίνησε να περιγράφει την ιστορία της οικογένειας Βάρδα από την Ενετοκρατία ώστε να μας εντάξει καλύτερα στην ψυχολογία τους (από σημαντικοί άρχοντες του τόπου παρασύρθηκαν από τη δίνη της Ιστορίας και των πολιτικών αλλαγών και κατέπεσαν σε κύρος και περιουσία) και να φωτίσει καλύτερα τον τρόπο σκέψης τους, τις αντιδράσεις τους και τις απόψεις τους στην πιο δύσκολη φάση μιας οικογένειας, αυτήν ενός πολέμου. Με το γενεαλογικό δέντρο στην αρχή του βιβλίου, με τη συνοπτική παράθεση της Ιστορίας, τις ολοζώντανες σκηνές που σε κάνουν μια να κλαις από τη συγκίνηση και μια να γελάς από τα παθήματα και την ιδιοσυγκρασία των χαρακτήρων και με την εναλλακτική αφήγηση πότε απευθείας των γεγονότων και πότε μέσα από το τετράδιο του Παντελή Κοκκίνη και την αφήγηση της θείας Ελπίδας Κοκκίνη χρόνια αργότερα, με αφορμή το ψαχούλεμα του εγγονού Παντελή Κοκκίνη στη σημερινή εποχή, ξεδιπλώνονται τα έργα και οι μέρες των τριών οικογενειών χωρίς να κουραστεί ο αναγνώστης στιγμή.

Ο συγγραφέας έχει επιλέξει πολύ ωραίους χαρακτήρες και τους έχει σκιαγραφήσει αριστοτεχνικά. Ανακατεύει δεξιοτεχνικά το ντόπιο λεξιλόγιο της Ζακύνθου με τα ιστορικά στοιχεία που απαιτούνται για καλύτερη αναπαράσταση της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και με τη μοναδική του γραφή δένει δεξιοτεχνικά την αλήθεια με τον μύθο. «Την ίδια ώρα που στα Πηγαδάκια κοιμούνταν όλοι τον ύπνο του δικαίου και οι πορδές του Παντελή έσμιγαν με τα ροχαλητά του Κωστή, ο Μεταξάς έθετε μπροστά στο υπουργικό συμβούλιο τα διατάγματα για τη γενική επιστράτευση, υπογράφοντας πρώτος» (σελ. 99).

Η μελέτη που έχει κάνει ο συγγραφέας για την εποχή και τις διπλωματικές και στρατιωτικές εξελίξεις είναι λεπτομερέστατη. Παρ’ όλο που διάβαζα γεγονότα που τα ήξερα ένεκα η αγάπη μου για την Ιστορία, ούτε βαρέθηκα, ούτε δυσανασχέτησα. Ήταν τόσα όσα έπρεπε κι εκεί ακριβώς που έπρεπε. Δεν εκμεταλλεύεται δηλαδή ο κύριος Λίβος την ιστορία των ηρώων του για να γράψει ιστορικο δοκίμιο. Σαν μπαμπάς που νοιάζεται για τα παιδιά του τα παρουσιάζει με όλα τους τα μειονεκτήματα και τα φωτίζει έντονα με το φως της πραγματικότητας μέσα στην οποία κινούνταν.

Έμαθα πολλά πράγματα για τη Ζάκυνθο, με μια πρωτεύουσα που ισοπεδώθηκε δυο φορές και από τον βομβαρδισμό της Κατοχής και από τον σεισμό του 1953, μου κέντρισε όμως το ενδιαφέρον η ολοζώντανη συμμετοχή στην ιστορία του βιβλίου του δημάρχου της Ζακύνθου Λουκά Καρρέρ και του μητροπολίτη Χρυσόστομου Δημητρίου! Στις 9 Σεπτεμβρίου 1943 ο Γερμανός διοικητής της Ζακύνθου Πάουλ Μπέρενς ζήτησε από τον Καρρέρ και τον μητροπολίτη να του συντάξουν κατάλογο με όλους τους Εβραίους του νησιού. Οι δύο άντρες όντως συνέταξαν κατάλογο που περιελάμβανε όμως όχι τα ονόματα των Εβραίων αλλά τα δύο δικά τους. Έπειτα από αυτό ο Γερμανός διοικητής συνέταξε έγγραφο προς το γενικό επιτελείο στο Βερολίνο αλλά και επιστολή του μητροπολίτη που ανελάμβανε την ευθύνη για τη διαγωγή των Εβραίων του νησιού, το γενικό επιτελείο τότε ακύρωσε τη διαταγή και με αυτό τον τρόπο γλίτωσαν οι Εβραίοι της Ζακύνθου. Το 1978, το Yad Vashem τίμησε το Μητροπολίτη και το Δήμαρχο απονέμοντάς τους τον τίτλο του "Ενάρετου μεταξύ των Εθνών" και το 1992 στο χώρο όπου βρισκόταν η συναγωγή στήθηκαν τα αγάλματα των δύο αντρών! Αυτά τα περιστατικά δίνονται ολοζώντανα και παραστατικότατα μες στο βιβλίο!

Πολύχρωμες οι σκηνές του γλεντιού, του έρωτα, της φιλίας, σκοτεινές και αδρές οι σκηνές της Κατοχής, της επιστράτευσης, του Εμφυλίου, των Δεκεμβριανών. Όλη η περιπέτεια της Ελλάδας και της πολιτικής ζωής του τόπου τη δεκαετία του 1940 είναι μέσα σε αυτό το βιβλίο, λεπτοδουλεμένη, αποκαλυπτική, καθόλου χαριστική, από έναν νέο άνθρωπο που για μένα ήταν πραγματική έκπληξη να καταφέρει να κρατήσει το ενδιαφέρον μου, να μου γεννήσει ποικίλα συναισθήματα, να με συγκινήσει και να με κάνει να περάσω καλά με το κείμενό του. Από το μυθιστόρημα παρελαύνουν αγωνιστές, ήρωες, προδότες, ρουφιάνοι, εαμικοί και εδεσίτες, Παπανδρέου και Βελουχιώτης, άγιοι και δαίμονες, η πείνα και η δόξα, τα κρυοπαγήματα στην Πίνδο και το ανύπαρκτο λάδι, αιματηρές σκηνές όπου αδελφός σκοτώνει τον αδελφό, τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων που ήθελαν να προλάβουν την επέκταση του κομμουνισμού, ματοκυλώντας μια χώρα, φως και σκοτάδι, αγωνία και φόβος, ηρωισμός και ανανδρία, όλα εδώ!

Τελικά, ποιο είναι το μυστικό του λεβάντε; Μα, τζόγιες μου, όλα εγώ θα σας τα λέω;

Χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

[για όσους «έγλειφαν» τους κατακτητές και ρουφιάνευαν και ζούσαν γι’ αυτούς] «Ήξεραν όμως ότι πάντα υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι. Αυτοί που ζούσαν στον κόσμο ετούτο σαν χνούδια, που με ευκολία στέκονταν πάνω σ’ ένα βρόμικο γουρούνι και, αν ταλαντεύονταν από τον άνεμο, μπορούσαν και να πέσουν πάνω σ’ ένα εικόνισμα. Καμία η διαφορά γι’ αυτούς. Η μόνη τους πατρίδα ήταν ο εαυτός τους, μοναδική τους σημαία η καλοπέραση, μοναδικός τους ύμνος το ψεύτικο γέλιο που τους επέτρεπε να διαιωνίζουν την ασημαντότητά τους στον κόσμο. Κανένας δεν αξίζει να πολεμάει γι’ αυτούς κι όμως, στην περίπτωση της νίκης, μοιράζονται την ελευθερία εξίσου, κρύβοντας καλά τον πραγματικό τους εαυτό, σαν σαύρες που παίρνουν το χρώμα του περιβάλλοντός τους» (σελ. 129-130).

«Τα μάτια της είναι σα δυο παιδιά που σε κοιτούν και σου ζητούν να παίξεις μαζί τους» (σελ. 157).

Θα κλείσω με τη διαπεραστική ματιά του συγγραφέα πάνω στο ανθρώπινο γένος, μια άποψη που δύσκολα συναντάει κανείς σε νεαρό άνθρωπο της εποχής μας:

«Περνούν τα χρόνια αλλά δεν γερνάει ο κόσμος. Γερνόυν μόνο οι άνθρωποι. Αναλώσιμα προϊόντα ενός θεού που δεν υπάρχει καν. Φεύγουν ένας ένας για να γίνει χώρος γι’ αυτούς που γεννιούνται, για να μεγαλώσουν κι αυτοί με τη σειρά τους, για να ζήσουν τη μικρή ζωή τους και να καταγράψουν τις αλλαγές στο τοπίο ολόγυρά τους. Κι ύστερα, μ’ έναν πόνο ή έναν απλό αναστεναγμό, να πεθάνουν κι αυτοί, για να έρθουν άλλοι. Τι κουραστική που είναι η ζωή...Τι λυτρωτικός ο θάνατος...» (σελ. 123).

Ένα βιβλίο γεμάτο μυστικά που έρχονται στην επιφάνεια μέσα από αφηγήσεις, από κρυμμένες φωτογραφίες, από σελίδες ενός παλιού προσωπικού ημερολογίου, και προκαλούν αντιδράσεις και δυνατά συναισθήματα... μα το πιο μεγάλο μυστικό, "το Μυστικό του Λεβάντε" φανερώνεται στον αναγνώστη και συγκινεί βαθιά!

Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα που παρουσιάζει με υπέροχα χρώματα τη Ζάκυνθο, τα ήθη, τά έθιμα, τις παραδόσεις, την τραγουδιστή ντοπολαλιά των κατοίκων της και την βαθιά πίστη στον πολιούχο Άγιο Διονύσιο. Παράλληλα παρουσιάζονται με λεπτομερείς περιγραφές και με ιστορικές αναφορές γεγονότα που έχουν στιγματίσει την ιστορία του νησιού αλλά και ολόκληρης της Ελλάδος : ο πόλεμος στα Ελληνοαλβανικά σύνορα, οι κακουχίες των στρατιωτών που υπερασπίζοταν την πατρίδα τους με πάθος, η λιποταξία, οι ακρωτηριασμοί των μελών αλλά κυρίως των ψυχών, οι μεταφορές των ελλήνων αιχμαλώτων στη γειτονική Ιταλία, οι ανελέητοι βομβαρδισμοί που σκορπούσαν το θάνατο και ο τραγικός Εμφύλιος που δίχασε το Εθνος και τις οικογένειες. Ο συγγραφέας έχει κάνει έρευνα σε βάθος και αυτή αποτυπώνεται με γλαφυρότητα σε κάθε σελίδα του βιβλίου, δίνοντας μια σημαντική ιστορική διάσταση στο πόνημά του.



Οι χαρακτήρες του βιβλίου είναι μαγικά σμιλευμένοι, η πλοκή συναρπαστική και πλούσια σε ανατροπές και αποκαλύψεις, και οι περιγραφές των καταστάσεων και των γεγονότων αποδίδονται μοναδικά, προκαλώντας δυνατά συναισθήματα στον αναγνώστη. Οι σελίδες του διαποτίζονται από τις αξίες της πραγματικής φιλίας, της αγάπης σε όλες τις μορφές της, της ανιδιοτέλειας και της αλληλεγγύης που ξεπερνά κάθε είδους διακρίσεις. Ο πραγματικός θησαυρός αποκαλύπτεται στον αναγνώστη και προκαλεί ρίγη συγκίνησης, καθώς γίνεται μάρτυρας μιας πραγματικής αγάπης που κατάφερε να σπάσει τα δεσμά του χρόνου και της κοινωνίας!

Ο Στέφανος Λίβος με τη λυρική του γραφή, τους ζωντανούς & ανθρώπινους χαρακτήρες μας αφηγείται μια ιστορία με φόνους, έρωτες, προδοσίες, θησαυρούς στα χρόνια του πολέμου τονίζοντας ότι ο μεγαλύτερος θησαυρός είναι η ίδια η ζωή!!!!!!!!!!!