Ο Ζάντερ Κινγκ και ο Πόλι είναι δύο άντρες που βασανίζουν φριχτά και δολοφονούν αθώες κοπέλες, αφήνοντας πίσω τους ετερόκλητα αντικείμενα καρφωμένα σε οποιαδήποτε κοιλότητα του σώματος. Η αστυνομία τρία χρόνια μετά ακόμη δεν τους έχει εντοπίσει ενώ τα θύματα αυξάνονται γεωμετρικά. Ώσπου η Ροουίνα Κούπερ που δολοφονούν στο Κολοράντο είναι το σημείο καμπής στη σχέση των δύο αντρών, μιας και η κόρη του θύματος είναι αυτόπτης μάρτυρας και ξεφεύγει από τη μανία τους! Για τη Βάλερι Χαρτ, επικεφαλής της υπόθεσης στην Αστυνομία του Σαν Φρανσίσκο, η υπόθεση πλέον έχει γίνει πολύ προσωπική ενώ τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν πρώτα ο αστυνόμος Ντίρχολτ της ανακοινώνει πως θα συνεργαστεί με την ειδική πράκτορα Κάρλα Γιορκ και στη συνέχεια επιστρέφει ο Νικ Μπλάσκοβιτς, τρία χρόνια μετά τον χωρισμό τους για να εργαστεί στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Θα εντοπιστούν επιτέλους τα δύο ανθρωπόμορφα τέρατα; Τι ρόλο θα παίξει στην ιστορία η μικρή μάρτυρας; Ποια είναι τα πραγματικά κίνητρα της Κάρλα Γιορκ και πώς συνδέεται με το παρελθόν της Βάλερι; Πότε πρέπει πραγματικά να σταματήσει ένας αστυνομικός να ζει εκτός γραφείου τις υποθέσεις που αναλαμβάνει και πόσο επικίνδυνο είναι αυτό για την υγεία του;

Σε γενικές γραμμές το πρώτο βιβλίο της σειράς με τη Βάλερι Χαρτ είχε μια εξαιρετική κεντρική ιδέα (τον συνδετικό κρίκο μεταξύ των δολοφονιών και των αντικειμένων που άφηναν ως πειστήρια), ήταν από τα πιο ανατριχιαστικά κείμενα που έχω διαβάσει και ασχολήθηκε χωρίς υπερβολές με τις προσωπικές ζωές των «καλών» χαρακτήρων, τις οποίες συνέδεσε αρμονικά και με σωστό τρόπο. Δυστυχώς όμως η γραφή ήταν εκτενέστατη ως προς τις περιγραφές, τις εσωτερικές σκέψεις και τα συναισθήματα όλων των προσώπων που κουράστηκα και σύντομα άρχισα να προσπερνώ σελίδες, ακόμη και ολόκληρα κεφάλαια. Η μικρή Νελ έχει στραμπουλήξει τον αστράγαλό της και τη βρίσκει έξω απ’ το απομονωμένο σπίτι του ένας άντρας με ισχιαλγία, οπότε καταγράφεται λεπτομερώς η καθημερινότητά τους, σχεδόν παράλληλα με την υπόθεση. Από την άλλη, εξίσου πολλές σελίδες γέμισε η απαχθείσα Κλόντια Γκρέι, πώς απήχθη, πώς ζούσε μέσα στο κελί που την κρατούσαν μέχρι ν’ αποφασίσουν τι θα την κάνουν, χώρια την αγωνία της και τον φόβο της μέχρι να στήσει ένα σχέδιο απόδρασης. Εκτενές κείμενο, πολλές περιγραφές, χωρίς άμεση σύνδεση με την εξέλιξη της ιστορίας, παρ’ όλο που η ικανότητα του συγγραφέα να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει στο πετσί του την κάθε περίσταση είναι τρομερή!

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα από τις πάμπολλες παρενθέσεις στην αφήγηση, τις οποίες αγνόησα σχεδόν επιδεικτικά. Πρώτη φορά συναντάω σε λογοτεχνικό κείμενο τόσες πολλές και μακροσκελείς παρενθέσεις. Ένα από τα καλά της λογοτεχνίας είναι ότι μπορείς το περιεχόμενο της παρένθεσης, αν ξεπερνάει τη μία κύρια πρόταση, να το αποδώσεις με ποικίλους και διαφορετικούς τρόπους, σχηματίζοντας ακόμη και κεφάλαιο γύρω από αυτό που θες να γράψεις, επομένως σε ένα αστυνομικό βιβλίο, γεμάτο ένταση, αγωνία και ανατροπές αυτά τα σημεία στίξης και αυτή η επιλογή στυλ είναι ίσως λανθασμένη, μιας και μειώνει σε ένταση και δέσιμο τη ροή της ιστορίας.

Ο εσωτερικός κόσμος και ψυχισμός που δίνονται τόσο παραστατικά ήταν καλοδεχούμενος από μεριάς μου μόνο στην περίπτωση του Πόλι και του Ζάντερ Κινγκ (αν λέγονται έτσι και στην πραγματικότητα!). Με λεπτοδουλεμένη εργασία από μεριάς του Saul Black σκιαγραφήθηκαν αδρά οι προσωπικότητές τους, το παρελθόν τους και τα ψυχικά τραύματα που βίωσαν, το μεταξύ τους δέσιμο, η παθολογία τους και τα λάθη που άρχισαν να σωρεύονται και να νιώθει ο ένας πως ο άλλος είναι περιττός πλέον. Βήμα βήμα η Βάλερι Χαρτ αρπάζεται από τυχαία περιστατικά, από νανοδευτερόλεπτα σκηνών για να καταφέρει να τους εντοπίσει και να τους ταυτοποιήσει. Το αν θα τα καταφέρει και πώς και με ποιον τρόπο θα ολοκληρωθεί το θρίλερ αυτό το αφήνω στον αναγνώστη να το ανακαλύψει μόνος του. Πάντως, θα συνιστούσα να μη διαβαστεί νωρίς το βράδυ γιατί η ανάγνωση θα ολοκληρωθεί τα ξημερώματα!

Τα «Μαθήματα φόνου», γεμάτα αίμα, ρεαλιστικά ανατριχιαστικές σκηνές, εξαιρετική ψυχογράφηση πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών είναι ένα καλό ντεμπούτο, οπότε θα διαβάσω ευχαρίστως και το δεύτερο βιβλίο που κυκλοφόρησε πρόσφατα, το «Δίψα για αίμα».