Ο Απόστολος Σ. Αλεξάκης (1921-2006), παράλληλα με το δικηγορικό επάγγελμα που άσκησε, επιχείρησε στη διάρκεια της ζωής του να αποτυπώσει τον "πλάνητα βίο" που έζησε με κάθε εκφραστικό μέσο που διέθετε: Τα ποιήματα και τα διηγήματα, τα αυτοβιογραφικά και θεατρικά κείμενα, τα σχέδια και οι ελαιογραφίες προδίδουν σίγουρα την ανάγκη ενός ανθρώπου να αρθρώσει ένα λόγο για τον εαυτό του, τους τόπους που γνώρισε και τους ανθρώπους τους. Κυρίως όμως προδίδουν το ταλέντο του που, αν και δεν φωτίστηκε από καμία δημοσιοποίηση ή δημοσιότητα όσο ζούσε, ωστόσο παρέμενε ζωντανό, τροφοδοτούμενο από την εποχή του με τις μικρές και τις μεγάλες στιγμές της. Τα μέρη όπου μεγάλωσε και άλλα που επισκέφθηκε, τα πρόσωπα και τα πράγματα που τον καθόρισαν, η μεγάλη ώρα της Αντίστασης και οι μικρές καθημερινές στιγμές των προσωπικών σχέσεων απεικονίζονται με ειλικρινή αγάπη, ενίοτε με θαυμασμό, με χιούμορ και καίριο σαρκασμό.

H κόρη του Ευγενία Αλεξάκη, ιστορικός τέχνης, συγκέντρωσε και μελέτησε το υλικό που εκείνος κατέλειπε και επέλεξε από αυτό ένα μέρος, το πιο αντιπροσωπευτικό, για να συγκροτήσει, δημόσια πλέον, την εικόνα του πατέρα της ως - όπως τον ερμηνεύει η ίδια - μια συναίρεση αντιθέτων: φυσιολάτρης και μικροαστός, αρχοντικός και φτωχός, ιδεολόγος και ανένταχτος, ευαίσθητος και εγωιστής, ικανός και φοβισμένος, απείθαρχος αλλά και προσκολλημένος σε προσωπικές παγίδες, δίκαιος και παθιασμένος, περήφανος "κοσμοπολίτης" της επαρχίας και ανασφαλής, υβριδικός επαρχιώτης της πόλης: ένας, κυριολεκτικά, "θίασος ποικιλιών".

Το βιβλίο περιλαμβάνει αποσπάσματα από το αυτοβιογραφικό κείμενο του Αλεξάκη, αριθμό ποιημάτων και διηγημάτων, καθώς και ορισμένα εικαστικά έργα του και αρχειακό υλικό, όπως τα επιλέγει, συνέχει και τα συναρμολογεί η ανάλυση της Ευγενίας Αλεξάκη, η οποία ακολουθεί την πορεία του πατέρα της, διατηρώντας την αντιθετική διττότητα που χαρακτήριζε και τον ίδιο: ως σταθμός η ίδια αυτής της πορείας, αλλά και ως εξωτερικός παρατηρητής της. Με τον τρόπο αυτό, συνειδητά η Ευγενία Αλεξάκη βιογραφεί και αυτοβιογραφείται.