Οι πραγματικές και οι μεταφυσικές ιστορίες του μυθιστορήματος, εκτός από τον δικό τους λόγο ύπαρξης και αξία, γίνονται το μέσον της αφήγησης μιας άλλης, που τις διαπερνά και τις συνθέτει σε μία: την αυτομυθιστορία ενός ανθρώπου που πηγαίνει να διαλεχθεί με τον Θάνατο στους τόπους του θανάτου ενός λαού. Μια διπλή πορεία που εξωτερικά διασχίζει τους τόπους της εσχατιάς της Γης στη Χιλή και εσωτερικά το χάος του διαλόγου με την εσχατιά της ζωής, όπου συζητούν ο πεζός με τον ποιητικό λόγο, η ορθολογική με τη μαγική σκέψη, η φυσική με τη μεταφυσική, η επιστημονική με τη φιλοσοφική άποψη και ο μύθος με την πραγματικότητα. Από το ελληνικό αρχιπέλαγος μέχρι την Παταγονία και τη Γη του Πυρός, η αφήγηση ανελίσσεται στη μορφή αρχαίου δράματος που διατηρεί αδιάπτωτη την ανάγνωση μέχρι την κορύφωση της κάθαρσης του τέλους στο Τέλος του Κόσμου.