Τα 27 αυτά διηγήματα γράφτηκαν πραγματικά, όλα ανεξαιρέτως, μια μέρα απόλυτης ησυχίας. Υπό την έννοια αυτή ο τίτλος του βιβλίου όχι μόνο σχετίζεται άμεσα με το περιεχόμενο των ιστοριών, αλλά πολύ περισσότερο, τις προϋποθέτει. Αν με ρωτούσατε ποιός είναι ο συνδετικός τους κρίκος, δεν θα ήξερα να δώσω μια ακριβή απάντηση: άλλες φορές είναι η σιωπή, άλλες η απόσταση, κάποιες φορές η μοναξιά, κι άλλες η συντροφικότητα, ο γκρίζος ουρανός ή το θαλασσινό αγέρι.
θα ήθελα, ωστόσο, να αναφερθώ σ\' αυτό που θεωρώ ως την κοινωνική διάσταση του έργου. Έτσι, η ανεργία, η εργασία, το παρόν, το μέλλον, το παρελθόν, η μνήμη, η νοσταλγία, η σύγχρονη μετανάστευση, η αντάμωση, ο αποχωρισμός, οι ανθρώπινες σχέσεις είναι μερικοί από τους βασικούς θεματικούς άξονες. Η ζωή, με άλλα λόγια, σε όλο της το εύρος όπως τη βιώνει ένα άτομο που γεννήθηκε το \' 82. Κι είναι φορές- όλα πρέπει να τα λέμε- που υπερτερεί η θλίψη, άλλες η παραίτηση, κι άλλες, το χιούμορ.