Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος παρουσιάζει έναν εντυπωσιακά διεισδυτικό σχολιασμό της πορείας διαμόρφωσης των νεοφιλελευθέρων και, κυρίως, των εκσυγχρονιστικών απόψεων και πρακτικών. Η συστηματική κριτική του εστιάζεται στη ρητορική του εκσυγχρονισμού, στην έλλειψη ηθικής, στη σαρθή του νεωτερικότητα, στην εμμονή του στις επιταγές του νεοφιλελευθερισμού και, κυρίως, στην ανυπαρξία κάποιας ουσιαστικής θεωρητικής ανάλυσης. Ανάμεσα στα πολλά προτερήματα του βιβλίου αξίζει να σημειωθούν δύο που σχετίζονται με την κατηγορηματική πεποίθηση του Τσακαλωτού ότι υπάρχουν δυνατότητες επανάκαμψης της Αριστεράς. Το πρώτο είναι το επιχείρημα ότι η Αριστερά πρέπει να (επαν)εξετάσει τις αξίες της, να τις προβάλει επιθετικά και να ενισχύσει την ιδεολογική της παρουσία. Το δεύτερο εκφράζει την άποψη ότι μέσα από τη συμμετοχή σε πολλαπλά πολιτικά επίπεδα, η Αριστερά θα καταφέρει να μορφοποιήσει τις προτάσεις της, και δεν θα είναι ένας οργανισμός που απλώς θα προσαρμόζει αριστερότερα διάφορες τεχνοκρατικές προτάσεις. (Κώστας Γαβρόγλου, Καθηγητής Ιστορίας των Επιστημών, Πανεπιστήμιο Αθηνών)