"Αν τις σχέσεις συνεργασίας, αλληλοεπίδρασης και αλληλοεξάρτησης των επί μέρους λειτουργιών των διαφόρων οργάνων του σώματος τις προσωποποιούσε κανείς, θα μπορούσε να μιλήσει για μια "αλληλεγγύη" πολύ ανώτερη από αυτή που εκδηλώνεται, όταν εκδηλώνεται, στις ομάδες ή στις κοινωνίες των ανθρώπων.
Ο παππούς, συνταξιούχος γιατρός, ανοίγει κάθε φορά τη σχετική συζήτηση και αυτή εξελίσσεται, σε συνεργασία πάντα με τον εγγονό, τελειόφοιτο Λυκείου και υποψήφιο φοιτητή της Ιατρικής. Όταν ο εγγονός έχει διαθέσιμο χρόνο, παππούς και εγγονός, πότε στο καθιστικό και πότε στην αυλή του σπιτιού, ξετυλίγουν αργά και μεθοδικά όσα κουβάρια, σχετικά με τα "αλληλέγγυα" όργανα, προκαλούν την περιέργεια του εγγονού. Και δεν είναι λίγα..."