Δεύτερο ποιητικό βιβλίο μετά τη "σωΜα το Ποίηση" (2012) για τον Κύπριο εκπαιδευτικό ψυχολόγο με πολλές μελέτες στο ενεργητικό του γύρω από το πεδίο της κοινωνικής απόκλισης ιδιαίτερα στο χώρο του σχολείου και στη διαδικασία της μαθησιακής λειτουργίας, όπου και επικέντρωσε το διδακτορικό του με θέμα: "Λειτουργικός Αναλφαβητισμός: Σχολικός Αποκλεισμός και Σχολικός Πόνος".
Ο Μιχαήλ Κ. Παπαδόπουλος παρεμβαίνει με ένα δυναμικό γλωσσοκεντρικό ύφος και στον ποιητικό χώρο. Δεν είναι απλό παιχνίδι με τις λέξεις, είναι τομή στο ίδιο του το σώμα, είναι κατακερματισμός ζωής μέσα από τη χαρά και τη συνταιριασμένη της λύπη, μέσα από απουσίες, καημούς και τραγούδια που επανέρχονται σε ρυθμούς 9/8 για να ιστορήσουν να κλάψουν να ειρωνευθούν και να πονέσουν βαθειά. Δεν είναι απλό καπρίτσιο η αποδόμηση των λέξεων, είναι στην ουσία η ίδια υπόσταση του ανθρώπου-ποιητή.


ΑΓΑΠΗ ΠΟΥ \'ΓΙΝΕΣ ΔΙΚΟΠΟ ΜΑΧΑΙΡΙ...

Η ποίηση
Μια μαχαιριά του έρωτα
Η ποίηση μια μαχαιριά στον έρωτα
Το ποίημα βγαίνει πάντα μαχαι ερωμένο