Καταστροφές όπως αυτή που συνέβη στις 11 Μαρτίου 2011 στη Φουκούσιμα της Ιαπωνίας μας οδηγούν ασυνείδητα στα θεμελιώδη στοιχεία της ζωής, στις αρχές που συγκροτούν την ταυτότητα του σήμερα και του αύριο. Το ιαπωνικό χρονικό της Ρυόκο Σεκιγκούτσι, ποιήτριας, συγγραφέως και μεταφράστριας, η οποία ζει στο Παρίσι από το 1997, πηγάζει από μια βαθιά εσωτερική ανατροπή. Την ημέρα της τριπλής ιαπωνικής καταστροφής -σεισμός, τσουνάμι, πυρηνικό ατύχημα-, η συγγραφέας βρίσκεται στο Παρίσι. Η περιοχή του Τόχοκου κλονίζεται και μαζί της και ο κόσμος της, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Δεν είναι εύκολο να ζεις μια τραγωδία εξ αποστάσεως, ακόμα λιγότερο εύκολο να την αποδεχτείς και σχεδόν αδύνατο να τη δεις αντικειμενικά. Παίρνει μια κόλλα χαρτί, γράφει, κάνει "χρονικό" τη ζωή, τη ζωή της και παράλληλα τη ζωή όλων εκείνων που δέχτηκαν το πλήγμα, στη Γαλλία και την Ιαπωνία, προσπαθεί να συλλάβει τις άρρητες στιγμές "πριν την καταστροφή". Παίρνει το αεροπλάνο για το Τόκυο και συναντά την οικογένειά της, ξαναβρίσκει τη γενέθλια πόλη της, αναζητώντας κάτι γερό για να κρατηθεί.

Η Ρυόκο Σεκιγκούτσι κράτησε ημερολόγιο από τις 10 Μαρτίου ως τις 30 Απριλίου 2011. Το χρονικό αυτό καταγράφει σκέψεις για την υπέρθεση των εικόνων, τη μνήμη των πόλων , το τυχαίο, το εφήμερο της περιγραφής και τα κύρια ονόματα που αναδύονται, φασματικά, έπειτα από μια καταστροφή. Περιμένοντας ότι "αυτό" θα συμβεί. "Αυτό"...η αδυσώπητη αλυσίδα των καταστροφών που χτύπησαν την Ιαπωνία: σεισμός, τσουνάμι, διαρροή ραδιενέργειας...Το βιβλίο της Δεν είναι από σύμπτωση είναι ένα χρονικό των μαύρων εκείνων ημερών που τις πέρασε συμμεριζόμενη τις αμφιβολίες και τις οδύνες του λαού της. Τον εκνευρισμό τους, επίσης, όταν ακούει να λένε: "Δεν φταίει κανείς. Είναι μια φυσική καταστροφή".
Η σκέψη της , διαυγής , είναι ασυμβίβαστη.
Η αφήγησή της , αιχμηρή, αποτελεί ταυτόχρονα έναν στοχασμό πάνω στη γραφή.