Ναι, θα το πρότεινα σε φίλο-η μου
13-08-2017 22:30
Υπέρ Καθηλώνει, Διδακτικό, Γρήγορο
Κατά
Η ζωή είναι αγάπη και η αγάπη είναι ζωή όπως γράφει ο μεγάλος ποιητής Χαλίλ Γκιμπράν,δίνοντας έμπνευση και ελπίδα.
Η οδυνηρή συναισθηματική φόρτιση που αποκομίζεις από την ανάγνωση του βιβλίου δεν περιγράφεται.Από την αρχή έως το τέλος η συγκίνηση και τα δάκρυα πρωτοστατούν.Ένα κοινωνικό θέμα τόσο ευαίσθητο,αυτό της τετραπληγίας που η ζωή τους διαμορφώνεται σε άλλη πραγματικότητα γεμάτη περιορισμούς και αντιξοότητες,ανατρέποντας σχέδια,στόχους,προσδοκίες.Η συγγραφέας μέσω της πρωτοπρόσωπης αφήγησης και με μία γραφή κατανοητή και στρωτή,τολμά να θίξει το θέμα της συγκεκριμένης αναπηρίας όπου η απώλεια ανεξαρτησίας έχει καταστρεπτική ψυχολογική επίδραση όχι μόνο στους πάσχοντες,αλλά και στους γύρω.Μέσω όμως της ηρωίδας Ιάνθης και μίας αληθινής αγάπης,δίνει ένα ελπιδοφόρο μήνυμα,μία δύναμη ψυχής και διδάγματα ζωής.Η 20χρονη Ιάνθη,περνώντας μέσα από τον πόνο,την απόγνωση,τον θυμό,την αυτολύπηση,την αγανάκτηση,τον φόβο,την ζήλια,την κατάθλιψη του πρώτου καιρού με δραματική επίδραση στον ψυχικό της κόσμο,κατορθώνει να παλέψει την ζωή με όνειρα και σθένος φθάνοντας στην αποδοχή της κατάστασής της.Συνειδητοποιημένη πλέον με την ποιότητα ζωής που είναι το ζητούμενο,χωρίς ελπίδα ίασης στο μέλλον,με δύναμη και ελπίδα διεκδικεί την ζωή απολαμβάνοντας μέσα ενός ρομαντισμού την τρυφερότητα,τον έρωτα και αντιμετωπίζει την πραγματικότητα με τις όποιες δυσκολίες δίνοντας το παράδειγμα της θέλησής της και του αγώνας της στους γύρω αλλά κυρίως στο άμμεσο οικογενειακό περιβάλλον που είναι και οι βασικοί παράγοντες για την μετέπειτα ζωή της.Γιατί όλα αυτά τα άτομα είναι όπως όλοι μας,άτομα με αισθήματα,άτομα που ζητούν μία αγκαλιά,άτομα έξυπνα,άτομα συμπαθητικά κ.ο.κ. και πρέπει να απολαμβάνουν όλα τα αγαθά της ζωής με την κοινή ένταξή τους και με τις ανάλογες διευκολύνσεις ευαισθητοποιώντας όλους από την Πολιτική ηγεσία μέχρι και τον πιο ανίδεο ώστε να πάψουν να αντιδρούν οι περισσότεροι με τρόμο βλέποντας άτομα με ειδικές ανάγκες.
Η ανάγνωση του βιβλίου τελειώνει.Εικόνες,περιγραφές,συναισθήματα χορεύουν στο μυαλό,κλονίζοντας την σκέψη μας.Ερωτηματικά εγείρονται αλλά και πολλά διδάγματα και μηνύματα.Συγχαρητήρια στην κυρία Γιόλα Δαμιανού - Παπαδοπούλου για ακόμη ένα κοινωνικό θέμα και με τον σεβασμό που το έθιξε
Ήταν χρήσιμο αυτό το σχόλιο;
Ναι
/
Όχι