Το παρόν βιβλίο αποτελείται, κατά το μεγαλύτερο μέρος, από την διδακτορική διατριβή που εγκρίθηκε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών τον Σεπτέμβριο του 2012. Η έκδοση σε βιβλίο κρίθηκε σκόπιμη ώστε το ευρύ κοινό να μπορέσει να εμβαθύνει στο νέο γνωστικό αντικείμενο της διαχείρισης της πολιτισμικής κληρονομιάς και στον τρόπο που εφαρμόζεται στην ελληνική πραγματικότητα.
Τα διεθνή κείμενα συμβάσεων, οι αποφάσεις και οι πρωτοβουλίες των συλλογικών οργάνων των ευρωπαϊκών θεσμών, οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της κάθε χώρας αλλά και τα χρηματοδοτικά εργαλεία αποτελούν τους βασικούς πυλώνες προσδιορισμού της διαχείρισης του πολιτισμικού πλούτου. Στο σύγχρονο πολιτιστικό περιβάλλον η διαχείριση της πολιτισμικής κληρονομιάς δεν μπορεί να είναι στατική αλλά εμπλουτίζεται με νέα δεδομένα και δράσεις ενισχύοντας την πολιτιστική πολιτική ενός τόπου. Η παρουσίαση του ελληνικού μοντέλου διαχείρισης αποτελεί την σύγχρονη οπτική στην διαμόρφωση της επιστημονικής αλλά και τεχνοκρατικής αντίληψης στον ευαίσθητο τομέα της πολιτισμικής κληρονομιάς.