Ενδιαφέρουσα ιστορία με πλούσια πλοκή. Το βασικό μειονέκτημα του βιβλίου είναι ότι σε κανένα σημείο του δεν παρουσιάζεται το προσωπικό ύφος της συγγραφέως. Είναι μία αντιγραφή του τρόπου γραψίματος της Αγκάθα Κρίστι.

Η Αγκάθα Κρίστι (1890-1976) είναι η βασίλισσα του αστυνομικού μυθιστορήματος, με εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφράσεις των έργων της, με μεταφορές των περιπετειών της σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές και η δημιουργός των πολύ αγαπημένων φανταστικών χαρακτήρων Ηρακλή Πουαρό και Μις Μαρπλ. Ο Ηρακλής Πουαρό, με τα φαιά του κύτταρα, το εντυπωσιακό μουστάκι και το αβγοειδές κεφάλι, εμφανίστηκε σε μυθιστορήματα και διηγήματα από το 1929, οπότε και κυκλοφόρησε το βιβλίο «The mysterious affair at Styles» ως το 1975, οπότε και η τελευταία του υπόθεση έλαβε χώρα στον ίδιο τόπο και η σταδιοδρομία του έκλεισε με τον πιο δραματικό τρόπο στο βιβλίο «The curtain». Ο Βέλγος αστυνομικός, που απολαμβάνει τη σύνταξή του λύνοντας υποθέσεις ως ιδιωτικός ντετέκτιβ, είναι από τους πιο ευρηματικούς και τρισδιάστατους χαρακτήρες της αστυνομικής λογοτεχνίας.

Με μεγάλη μου χαρά μόλις τελείωσα το βιβλίο που παρουσιάζω σήμερα, ομολογώ έχοντας ξεκινήσει να το διαβάζω με επιφυλακτικότητα και δισταγμό. Χωρίς να φτάνω σε ακρότητες, διθυράμβους και ανούσιες συγκρίσεις, η συγγραφέας τα κατάφερε! Το κείμενο είναι δουλεμένο, μελετημένο, ξεψαχνισμένο, πρωτότυπο και στην όλη ατμόσφαιρα βοηθάει και η μετάφραση του Αύγουστου Κορτώ, που χρησιμοποίησε ωραιότατες λέξεις, επίσημες και όχι βαρύγδουπες, τόσο προσεγμένες που τω όντι μου θύμισε το περιβάλλον ένος άκρως βρετανικού σκηνικού! Σίγουρα δε θα πω ότι το Έγκλημα είναι εφάμιλλο της Αγκάθα Κρίστι ή η συγγραφέας μια νέα Αγκάθα Κρίστι, γιατί, συγνώμη κιόλας, η Βασίλισσα του Εγκλήματος είναι μία και μοναδική. Σαν αστυνομικό μυθιστόρημα έχει πολλά θετικά στοιχεία και σαν αστυνομικό μυθιστόρημα με δανεικό πρωταγωνιστή είναι πιστό στην αρχική ατμόσφαιρα, κλίμα, νοοτροπία, χαρακτήρα, πλοκή.

Είμαστε στο 1929 και ο Ηρακλής Πουαρώ αποφασίζει να ξεφύγει από τις μυστηριώδεις υποθέσεις που τον περιτρυγυρίζουν, καταφεύγοντας σε μια πανσιόν...κοντά στο γραφείο του, στο Λονδίνο! Είναι φίλος με τον αστυνόμο της Σκότλαντ Γιάρντ, Έντουαρντ Κάτσπουλ, που αφηγείται και την ιστορία, με τον οποίο συνεργάζεται όταν ανακαλύπτουν στο κοντινό ξενοδοχείο Μπλόξχαμ τρία πτώματα, σε τρία διαφορετικά δωμάτια, ξαπλωμένα στο ίδιο σημείο του δωματίου και με τον ίδιο τρόπο ενώ ένα μανικετόκουμπο υπάρχει φωλιασμένο στο στόμα τους. Η γνωστή «κωλυσιεργία» της Αγκάθα Κρίστι μέχρι να φτάσει στον στόχο της, ένα σωρό διάλογοι και περιστατικά που περιστοιχίζουν την υπόθεση, η βρετανική κουλτούρα, νοοτροπία και χιούμορ που είναι διάχυτα στις σελίδες, η αδεξιότητα και η έλλειψη φαντασίας του Κάτσπουλ, ανατροπές, εκπλήξεις και η τελική λύση, ακριβώς με τον τρόπο που το έκανε η αγαπημένη συγγραφέας όλων των εποχών: μπροστά σε ακροατήριο.

Η κεντρική ιδέα της υπόθεσης είναι ευρηματική: ο αναγνώστης κατευθύνεται προς συγκεκριμένους υπόπτους, μαθαίνει και πείθεται για μια ιστορία που συνέβη πριν χρόνια στο Γκρέιτ Χόλινγκ και ξεκίνησε από τις φήμες που έσπειρε μια αστόχαστη υπηρέτρια κι ενώ όλα δείχνουν πως πρόκειται για ιστορία αυτοχειρίας, ένεκα οι τύψεις για το παρελθόν, ξαφνικά υπάρχει ένας δολοφόνος που εκμεταλλεύτηκε όλη αυτήν τη «συνωμοσία σιωπής», παίζοντας διπλό παιχνίδι στην ιστορία! Ο δεξιοτεχνικός τρόπος που ξεδιπλώνεται η υπόθεση θα ικανοποιήσει και τους πιο απαιτητικούς!

Το συστήνω ανεπιφύλακτα για τους λάτρεις του βρετανικού αστυνομικού μυθιστόρηματος, τους θιασώτες της Αγκάθα Κρίστι και για όσους θέλουν πραγματικά να στίψουν το μυαλό τους για να εξιχνιάσουν το έγκλημα κι όχι απλά να ξεφυλλίζουν το βιβλίο μέχρι το τέλος. Είμαι σίγουρος ότι σύντομα θα έχουμε κι άλλο βιβλίο από την ικανή Σοφί Χάννα, μακάρι όμως αυτό να μη γίνει αυτοσκοπός και χάσει το δικό της στυλ και τρόπο γραφής.